«Μέρχαμπα ασκέρ» (γεια σας στρατιώτες) είπε ο Μάριο Ντράγκι απευθύνοντας χαιρετισμό στο στρατιωτικό άγημα που απέδωσε τιμές κατά την επίσημη υποδοχή του από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αγκυρα. Τι γύρευε ο ιταλός πρωθυπουργός στον «δικτάτορα», όπως είχε αποκαλέσει τον Ερντογάν μετά το περιβόητο sofa gate (που δεν υπήρξε και στο βαθμό που υπήρξε το δημιούργησε ο Σαρλ Μισέλ και όχι ο Ερντογάν);
Αν δεν είχε φάει τότε πόρτα στη Λιβύη, ούτε που θα νοιαζόταν ο Ντράγκι για το ότι έβαλαν την Ούρσουλα να καθήσει στον καναπέ αντί να της δώσουν πολυθρόνα. Οπως δεν νοιάστηκαν η Μέρκελ και ο Μακρόν. Τα έχωσε τότε στον Ερντογάν, ο Ερντογάν ανταπέδωσε μιλώντας για «απόλυτη αυθάδεια και ασέβεια» από κάποιον όχι εκλεγμένο αλλά «διορισμένο πρωθυπουργό», και μετά ασχολήθηκαν και οι δύο με τις μπίζνες.
Και τι μπίζνες. Η Ιταλία είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας και –εκτός αυτού- η Τουρκία έχει κομβικό ρόλο στη ροή τμήματος του φυσικού αέριου που ρέει προς την Ιταλία. Ο αγωγός ΤΑΡ που διέρχεται από την Ελλάδα και οδεύει προς την Ιταλία είναι συνέχεια του αγωγού ΤΑΝΑΡ, που μεταφέρει μέσω Τουρκίας φυσικό αέριο από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ του Αζερμπαϊτζάν. Οπως γράφει ο ιταλικός Τύπος, ο Ντράγκι θα ζητούσε από τον Ερντογάν να φροντίσει ώστε να φτάσουν στα ανώτατα όριά τους οι ποσότητες που διοχετεύονται μέσω του συγκεκριμένου αγωγού, ώστε να έχει κάποια κάλυψη από τη μείωση των ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου, που φτάνουν στην Ιταλία μέσω Ουκρανίας-Oυγγαρίας-Αυστρίας (αγωγός Σογιούζ).
«Ο Ντράγκι βρίσκεται στην Τουρκία προκειμένου να διασφαλίσει τις προμήθειες σε ενέργεια» έγραφε χθες η La Repubblica. Κι επειδή πρόκειται για μεγάλες δουλειές, ο Ντράγκι πήρε μαζί το μισό υπουργικό του συμβούλιο (τους υπουργούς Εξωτερικών, Αμυνας, Εσωτερικών, Οικονομικής Ανάπτυξης και Οικολογικής Μετάβασης και άλλους κρατικούς αξιωματούχους και διευθύνοντες μεγάλες επιχειρήσεις με κρατική συμμετοχή), επανενεργοποιώντας μετά από σχεδόν μια δεκαετία τη διακυβερνητική διάσκεψη Ιταλίας-Τουρκίας, προκειμένου να υπογραφεί σωρεία συμφωνιών σε μια σειρά τομείς (μέχρι και αμοιβαία αναγνώριση των διπλωμάτων οδήγησης υπογράφηκε).
«Ιταλία και Τουρκία είναι εταίροι, φίλοι και σύμμαχοι», δήλωσε ο ιταλός πρωθυπουργός κατά τη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τις συναντήσεις. Δεν μας είπε τίποτα καινούργιο. Δεν εξεπλάγησαν ούτε αυτοί που τόσο καιρό τώρα παίζουν το παραμύθι του «απομονωμένου Ερντογάν», αναγορεύοντας μάλιστα τον Ντράγκι σε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς του τούρκου προέδρου. Απλά το βούλωσαν, γιατί αν το σκάλιζαν θα τους πλάκωναν στις μούντζες και το βρισίδι οι αναγνώστες και οι ακροατές που τόσο καιρό παραμύθιαζαν.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ιταλικού Τύπου, στις συζητήσεις Ντράγκι – Ερντογάν τέθηκε και το θέμα της μεταφοράς ισραηλινού φυσικού αερίου (από το κοίτασμα Λεβιάθαν) προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Ούτε αυτό μας εξέπληξε. Αρκεί να θυμηθούμε ότι τον όχι και τόσο μακρινό Γενάρη του 2020, ο τότε και τώρα υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Λουίτζι ντι Μάιο έστησε τους ομολόγους του Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου στο ραντεβού για την υπογραφή της συμφωνίας για τον East Med. Τα ιταλικά ενεργειακά μονοπώλια κοιτάζουν πρώτα το κόστος μεταφοράς και μετά τα πολιτικά παιχνίδια που δεν αφορούν την Ιταλία. Και το κόστος μεταφοράς του φυσικού αερίου του Λεβιάθαν μέσω Τουρκίας -αν κριθεί ότι το κόστος εξόρυξης «συμφέρει», στις νέες συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος στην Ουκρανία- είναι πολύ-πολύ πιο χαμηλό σε σχέση με το κόστος που συνεπάγεται η κατασκευή του East Med.
Θα κλείσουμε με μια συμβουλή: μην αφήνετε να σας παραμυθιάζουν τα παπαγαλάκια της ελληνικής εθνικιστικής προπαγάνδας, γαλάζια, ροζ ή πράσινα.
