Οταν μαθεύτηκε ότι δέκα φορτηγά με βοήθεια θα περνούσαν από το συνοριακό πέρασμα της Ράφα και θα κατευθύνονταν προς το βορρά της Λωρίδας της Γάζας, όπου η πείνα θερίζει τους περίπου 700.000 Παλαιστίνιους που παρέμειναν εκεί, οι εκτοπισμένοι στο νότο ξέσπασαν σε κραυγές χαράς. Και έτρεξαν να καθαρίσουν το δρόμο από τα συντρίμμια, για να μην καθυστερήσει το πέρασμα των φορτηγών.
Yστερα στάθηκαν εκεί και ξεπροβόδιζαν τα φορτηγά σαν να ‘τανε γαμήλια πομπή. Kι ο οδηγός του πρώτου φορτηγού σήκωσε το χέρι και τους χαιρέτισε με το σήμα της νίκης.
Λεπτομέρειες που δείχνουν την ακλόνητη ενότητα του παλαιστινιακού λαού, που είναι το θεμέλιο για τη νίκη του. Τώρα και στο μέλλον, μέχρι την τελική νίκη.
Eνα σακί αλεύρι σημαίνει σωτηρία από την πείνα για τους ακλόνητους στο Βορρά της Λωρίδας, που τρέχουν να πάρουν το πολύτιμο υλικό αλλά δεν παραλείπουν να κάνουν το σήμα της νίκης μπροστά στην κάμερα ή να φωνάξουν την πολεμική κραυγή: «Αλλάου ακμπάρ» («ο θεός είναι μεγάλος»).
Εκεί στο βορρά, η παλαιστινιακή σημαία ανεμίζει περήφανη και πάνω στα γκρεμισμένα κτίρια. Αυτός που έφτιαξε το βιντεάκι των δέκα δευτερολέπτων έβαλε ως μουσική υπόκρουση το θρυλικό Mawtini (Πατρίδα μου). Κι έγραψε: Και η σημαία της πατρίδας μου παραμένει υψωμένη παρά το βομβαρδισμό.
