Η βομβιστική επίθεση στο Μετρό της Αγίας Πετρούπολης (που έχει πάψει να είναι Λένινγκραντ εδώ και χρόνια, σε μία χώρα που το σήμερα δε θυμίζει σε τίποτα το σοσιαλιστικό της παρελθόν) ήταν σίγουρα μια επίθεση βάρβαρη, αφού στόχο είχε πολίτες (11 σκοτώθηκαν και περισσότεροι τραυματίστηκαν). Οσο αποτρόπαια κι αν ήταν, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις αποτρόπαιες πράξεις του ρωσικού ιμπεριαλισμού, που στηρίζει ένα αιματοβαμμένο καθεστώς όπως αυτό του Ασαντ στη Συρία, σε ένα πόλεμο που μέχρι στιγμής έχει κοστίσει τη ζωή σε 400.000 ανθρώπους.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει γίνει ανάληψη ευθύνης από καμία οργάνωση. Οποιος όμως κι αν αναλάβει την ευθύνη (πιθανότατα το ISIS), η αλήθεια που παραθέσαμε παραπάνω δεν πρόκειται ν΄αλλάξει. Oπως δεν άλλαξε όταν τσετσένοι αντάρτες ανατίναζαν το σχολείο στο Μπεσλάν, πριν από δεκατρία χρόνια, κατά την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων καταστολής μετά από την τριήμερη κατάληψή του, με αποτέλεσμα τη μαζική δολοφονία 335 ατόμων (οι μισοί από τους οποίους ήταν παιδιά). Οι τσετσένοι αντάρτες δεν είχαν, φυσικά, κανένα ταξικό ή επαναστατικό πρόσημο. Αντιμάχονταν, όμως, την ιμπεριαλιστική πολιτική της Ρωσίας, που είχε μακελέψει την Τσετσενία πολύ πριν οι αντάρτες μακελέψουν το σχολείο. Τα 150 νεκρά παιδάκια του σχολείου στο Μπεσλάν ήταν πολύ λιγότερα από τα χιλιάδες σκοτωμένα παιδιά (42.000 σύμφωνα με την κυβέρνηση της Τσετσενίας) του τσετσένικου λαού, στα πάνω από δέκα χρόνια του πολέμου, που είχε μετατρέψει το Γκρόζνι (πρωτεύουσα της Τσετσενίας) σε χαλάσματα.
Αυτά δεν τα γράφουμε για να δικαιολογήσουμε οποιαδήποτε δολοφονία αμάχων. Σε ένα πόλεμο όμως, τον οποίο πυροδοτούν οι ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να μη γευτούν και οι δικοί τους λαοί τα «αγαθά» της ιμπεριαλιστικής τους βαρβαρότητας. «Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις», που λέει και η ευαγγελική μυθολογία. Η φράση αυτή θα επιβεβαιώνεται με σκληρό τρόπο, όσο οι ιμπεριαλιστές βυθίζουν την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα για να αποκομίσουν, με κάθε τίμημα, το ανώτατο δυνατό οικονομικό και πολιτικό όφελος.
