«Η δαιδαλώδης αγορά των μελλοντικών συμβολαίων πετρελαίου (και όχι μόνο δυστυχώς) κάνει αδύνατο τον οποιονδήποτε ουσιαστικό έλεγχο (σ.σ. των τιμών), ακριβώς για το λόγο ότι η ατομική ιδιοκτησία είναι ιερή και απαραβίαστη. Επομένως, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή από το να περιμένουμε πότε η ξέφρενη κούρσα των τιμών θα συντριβεί στα βράχια της οικονομικής κρίσης που όλοι την περιμένουν να έρθει ακόμα δριμύτερη από τις προηγούμενες φορές» («Κόντρα», Αρ.φ. 515, 21/6/08).
Αυτά που αναφέραμε τον περασμένο Ιούνη, υποστηρίζοντας το αδύνατο του ελέγχου των πετρελαϊκών τιμών από τα κράτη και τις κυβερνήσεις, ήρθαν να επιβεβαιωθούν πανηγυρικά λίγους μήνες μετά. Η τιμή του αργού πετρελαίου από τα 140 δολάρια το βαρέλι, που είχε εκτιναχθεί το περασμένο καλοκαίρι, έπεσε κάτω από τα 38 δολάρια το βαρέλι τις τελευταίες μέρες. Δηλαδή, σε μια τιμή που είχαμε να δούμε από το 2003! Μήπως αυτό έγινε εξαιτίας μιας ανάλογης πτώσης της ζήτησης σε σχέση με την προσφορά; Φυσικά και όχι. Γιατί μπορεί η ζήτηση να μειώθηκε, όμως όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να προκαλέσει διαταραχή της σχέσης προσφοράς-ζήτησης που να δικαιολογεί την κατρακύλα της τιμής του πετρελαίου κάτω από το 1/3 της τιμής που είχε διαμορφωθεί το καλοκαίρι. Απλά, η οικονομική κρίση που ξέσπασε αποκάλυψε τη φούσκα που είχε δημιουργηθεί το προηγούμενο διάστημα, καταδεικνύοντας με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, ότι ήταν το χρηματιστηριακό παιχνίδι που εκτίναξε την τιμή και όχι η «εξάντληση» του πετρελαίου. Τώρα που δεν υπάρχει «ρευστό», ο χρηματιστηριακός τζόγος δέχτηκε ισχυρό κλονισμό, με αποτέλεσμα η τιμή του πετρελαίου να έρθει πιο κοντά στην τιμή της πραγματικής του αξίας. Ο νόμος της αξίας πήρε την εκδίκησή του και όσοι πίστεψαν τους «αναλυτές» που «προφήτευαν» ότι το πετρέλαιο θα ξεπεράσει τα 150 δολάρια το βαρέλι, σπεύδοντας να κλείσουν μελλοντικά συμβόλαια με λίγο χαμηλότερη τιμή, τώρα κλαίνε τα… λεφτουδάκια τους.
