Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκεται η πολιτική κατάσταση στην Τυνησία, μετά από τις αιματηρές συγκρούσεις της προηγούμενης βδομάδας, που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός μπάτσου και τον τραυματισμό 59 ατόμων, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών. Οι συγκρούσεις ξέσπασαν με αφορμή τη δολοφονία του ηγέτη του κόμματος των «Δημοκρατών Πατριωτών» Τσόκρι Μπελαΐντ έξω από το σπίτι του, την προηγούμενη Τετάρτη.
Οι συγκρούσεις και οι διαδηλώσεις με αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης προκάλεσαν πολιτική κρίση στη χώρα, δύο χρόνια μετά την πρώτη εξέγερση στον αραβικό κόσμο, που απετέλεσε και το εφαλτήριο για το ξέσπασμα της «αραβικής άνοιξης». Το κυβερνών ισλαμιστικό κόμμα Ενάχντα (που ηγείται της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας) απέρριψε το σχέδιο παραίτησης της κυβέρνησης και αντικατάστασής της από «τεχνοκρατική», που παρουσιάστηκε από τον πρωθυπουργό Τζεμπαλί, ο οποίος είναι και μέλος του. Οι κλυδωνισμοί όμως μέσα στην κυβέρνηση συνεργασίας εντάθηκαν, όταν το «Κογκρέσο για την Δημοκρατία», το κόμμα του προέδρου Μαρτζούκι, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, απείλησε το Σαββατοκύριακο ότι θα αποσυρθεί από αυτή, πράγμα που τελικά ανέστειλε μέχρι να τελειώσουν τα παζάρια που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ισως τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές να έχει βρεθεί μία συμβιβαστική φόρμουλα και να μη σχηματιστεί νέα κυβέρνηση, καθώς οι διαδηλώσεις φαίνεται ότι έχουν κοπάσει . Το βέβαιο όμως είναι, ότι καμία «σταθερότητα» δεν μπορεί να επέλθει όσο η χώρα εξακολουθεί να μαστίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία. Η τελευταία έχει ξεπεράσει το 18%, ποσοστό που είναι πολύ χειρότερο στις κεντρικές επαρχίες από όπου ξεκίνησε η εξέγερση πριν από δύο χρόνια. Σύμφωνα με παλαιότερο άρθρο του πρακτορείου Ρόιτερς (το Μάη του 2012) η ανεργία στις κεντρικές περιοχές ξεπερνούσε το 28%!
Από τη στιγμή που η χώρα βασίζει τις εξαγωγές της κυρίως στην Ευρώπη (το 2010 απορροφούσε το 73% των εξαγωγών της, όπως μας πληροφορεί περσινή έκθεση της Αφρικανικής Αναπτυξιακής Τράπεζας – βλ. https://www.afdb.org/fileadmin/uploads/afdb/Documents/Publications/Tunisia%20Economic%20and%20Social%20Challenges.pdf) τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα λόγω της κρίσης που βαθαίνει στην Ευρώπη. Οσο για τη φτώχεια, η οποία από το προηγούμενο καθεστώς παρουσιαζόταν ότι έχει σχεδόν εξαλειφθεί (στο 3.8% την υπολόγιζε η Στατιστική Υπηρεσία το 2005), σύμφωνα με την παραπάνω έκθεση που επικαλείται στοιχεία του υπουργείου Κοινωνικών Θεμάτων το Μάη του 2011, φτάνει το 24.7%, δηλαδή υπερεξαπλάσια από όσο εμφανιζόταν στα χρόνια του δικτάτορα Μπεν Αλί (μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, για να μην ξεχνιόμαστε), που ανατράπηκε από την εξέγερση του Γενάρη του 2011.
