Στις σύγχρονες δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις των «αδιάφθορων τεχνοκρατών» δεν εκτελούν τους απόμαχους της δουλειάς. Τους αφήνουν «ελεύθερους» ν’… αυτοκτονήσουν. Η συγκλονιστική αυτοκτονία του 77χρονου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα την περασμένη Τετάρτη είχε το αντίστοιχό της μόλις μία μέρα πριν στη γειτονική Ιταλία που επίσης κυβερνάται από «άτεγκτη» κυβέρνηση. Μια 78χρονη γυναίκα, που ζούσε με τα τέσσερα παιδιά της στην πόλη Τζέλα της Σικελίας, μόλις αντιλήφθηκε ότι η σύνταξή της περικόπηκε από τα 800 στα 600 ευρώ, ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού της και έπεσε στο κενό, όντας βέβαιη –όπως δήλωσαν τα παιδιά της– ότι δεν θα κατάφερνε να καλύψει ούτε τις βασικές καθημερινές της ανάγκες.
Σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ, τους τρεις πρώτους μήνες του 2012 τουλάχιστον 16 άτομα αυτοκτόνησαν ή αποπειράθηκαν ν’ αυτοκτονήσουν στην Ιταλία λόγω οικονομικών προβλημάτων ή λόγω απόλυσης. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός επιστρέφει στις παλιές «καλές» εποχές της πρωταρχικής του συσσώρευσης. Τότε που η βαρβαρότητα του κεφαλαίου δεν είχε κανένα όριο προκειμένου ν’ απογυμνώσει τους ανεξάρτητους παραγωγούς από τα εργαλεία της δουλειάς τους και από κάθε ατομική ιδιοκτησία και να τους μετατρέψει σε προλετάριους που θα παράγουν υπεραξία για το κεφάλαιο.
Σήμερα, ο παγκόσμιος καπιταλισμός θέλει να μετατρέψει τους προλετάριους σε σύγχρονους δούλους, αποκομίζοντας τη μέγιστη δυνατή υπεραξία και πετώντας τους στον Καιάδα όταν γεράσουν, αφού διαλύει την ασφάλιση και τα τελευταία ψήγματα του «κράτους πρόνοιας» που το είχε σαν αντίβαρο στην κομμουνιστική απειλή. Γι’ αυτό και οι αυτοκτονίες αυτές δεν είναι παρά στυγνές δολοφονίες ενός συστήματος που σαπίζει κι αν δεν ανατραπεί θα γίνει ακόμα πιο βάρβαρο, στέλνοντας στον Καιάδα όχι μόνο τους απόμαχους αλλά όλους όσοι θα… «περισσεύουν». Με την ανατροπή του οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτ’ άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους, θα έχουν όμως να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο, για να θυμηθούμε τα λόγια του γερο-Κάρολου που ακόμα στοιχειώνουν τον κόσμο της αστικής «μας»… δημοκρατίας.
