Η στήλη αισθάνεται την ανάγκη να στιγματίσει την… αριστερίστικη και… προβοκατόρικη ανταπόκριση του «Ριζοσπάστη» της περασμένης Τετάρτης (11/1), που αφορούσε στην παρουσίαση του αγώνα του λαού της Νιγηρίας ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να σταματήσει την κρατική επιδότηση στις τιμές των καυσίμων από την 1η Γενάρη. Απόφαση που υπερδιπλασίασε τις τιμές των καυσίμων στη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα της Αφρικής, που η πλειοψηφία των 160 εκατομμυρίων κατοίκων της ζει με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Πώς… τόλμησε ο αρθρογράφος να αναφέρει ότι καταγράφηκαν «μαζικές διαδηλώσεις, πύρινα οδοφράγματα, αλλά και συγκρούσεις απεργών με αστυνομικούς»; Συγκρούσεις απεργών με τα… παιδιά του λαού; Πύρινα οδοφράγματα; Μα αυτά δεν είναι προϊόν της… «ύποπτης δράσης των προβοκατόρων»; Συγνώμη, αλλά και στην Ελλάδα η τιμή του πετρελαίου διπλασιάστηκε μέσα σε δυο χρόνια, αλλά οι… «ταξικές δυνάμεις» δεν συμπεριφέρονται έτσι! Το πολύ-πολύ να οργανώσουν μια διαδήλωση (πάντα περιφρουρημένη, φυσικά), αλλά ποτέ έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Διότι ακόμη και «στη λαϊκή επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι» (κατά τα λεγόμενα της Αλέκας Παπαρήγα από τα έδρανα της Βουλής, μετά τον πύρινο Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα).
Και μη μας πείτε ότι στη Νιγηρία υπάρχουν «άλλες συνθήκες» και ο λαός είναι ώριμος για επαναστατικές αλλαγές, ενώ στην Ελλάδα όχι (σύνηθες «επιχείρημα» των οπαδών της κριτικής της βίας στο εσωτερικό και της αποδοχής της μόνο όταν αυτή εκδηλώνεται σε απόσταση άνω των… 5.000 χιλιομέτρων), γιατί θα σας απαντήσουμε ότι στη Νιγηρία ούτε κομμουνιστικό κίνημα υπάρχει ούτε η χώρα βρίσκεται προ των πυλών μιας κοινωνικής επανάστασης. Απλά, η οργή ξέσπασε σε βία, δύο μόλις μέρες μετά την εφαρμογή του μέτρου που διπλασιάζει τις τιμές των καυσίμων, με τους εξαγριωμένους διαδηλωτές να κλείνουν βενζινάδικα, να σχηματίζουν ανθρώπινες αλυσίδες σε αυτοκινητόδρομους, να καταλαμβάνουν λεωφορεία. Ο «όχλος» έφτασε στο σημείο να μαχαιρώσει έναν στρατιώτη και ο στρατός απάντησε με δακρυγόνα και σφαίρες στο ψαχνό.
Ολ’ αυτά στις 3 Γενάρη, σύμφωνα με ανταπόκριση του Αλ Τζαζίρα. Στις αρχές της βδομάδας που πέρασε, οι συγκρούσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στη βόρεια πόλη του Κάνο (στην πρωτεύουσα Λάγος οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές), με τους διαδηλωτές να καίνε δύο βανάκια και να επιχειρούν να κάψουν το σπίτι του διοικητή της κεντρικής τράπεζας της χώρας, πριν τους σταματήσει η αστυνομία. Το γραφείο, όμως, του γραμματέα της κυβέρνησης, δεν γλίτωσε από τη φωτιά.
Οταν αυτές οι ενέργειες γίνονται εντός Ελλάδας, είναι… προβοκατόρικες, ενώ όταν γίνονται στη μακρινή Νιγηρία δεν τρέχει τίποτα και το ΠΑΜΕ στέλνει μηνύματα αλληλεγγύης! Ομως, όταν ξεσπά η λαϊκή βία (για την ακρίβεια, αντιβία στην οικονομική και φυσική βία των δυνάμεων του συστήματος), όπως πριν λίγες βδομάδες έγινε στο Καζακστάν και τώρα στη Νιγηρία, δεν αισθάνεται την ανάγκη να μείνει στα κόσμια πλαίσια για να μην χαρακτηριστεί… προβοκατόρικη. Αντίθετα, είναι αυτή η αντιβία που ταρακουνά τους κρατούντες και τους κάνει να φοβηθούν το λαϊκό κίνημα κι όχι τα ψηφαλάκια στις εκλογές και οι πορείες-λιτανεία (ακόμα και με…. αγωνιστικό προφίλ).