Παρά την προσωρινή αναβολή στην υλοποίηση τoυ σχεδίου των σιωνιστών για την προσάρτηση του 30% της Δυτικής Οχθης, οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους ότι προτίθενται να προχωρήσουν πάση θυσία στην προσάρτηση, ακόμα και μέσα στον Ιούλη. Με μια πρώτη ματιά, οι σιωνιστές φαίνεται να αδιαφορούν για την κατάρρευση της Παλαιστινιακής Αρχής που διαφαίνεται ότι θα προκαλέσει μια τέτοια επιθετική κίνηση.
Ομως, και το σιωνιστικό μέτωπο κάθε άλλο παρά ενιαίο είναι όσον αφορά την προσάρτηση. Δυο αντίθετες απόψεις προβάλλουν, συσπειρώνοντας γύρω τους ακόμα και πρώην ή νυν στελέχη του ισραηλινού στρατιωτικού συμπλέγματος, παραδοσιακού τροφοδότη του πολιτικού συστήματος της σιωνιστικής οντότητας. Ο πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης του ισραηλινού στρατού, στρατηγός Γκάντι Σαμνί, δήλωσε πως «όταν ξεκινάς να κάνεις τέτοιου είδους μονομερείς ενέργειες, βάζεις τον εαυτό σου σε πολύ ολισθηρά μονοπάτια», τονίζοντας ότι η προσάρτηση θα υπονομεύσει την πολιτική σταθερότητα στην περιοχή, οδηγώντας στην ακαριαία κατάρρευση της ΠΑ και την επιστροφή της Χαμάς στη Δυτική Οχθη, κάτι που θα αλλάξει άρδην τους πολιτικούς και στρατιωτικούς συσχετισμούς στην περιοχή. Αντίθετα, ο στρατηγός Αμος Γιαντλίν, πρώην επικεφαλής της ισραηλινής στρατιωτικής αντικατασκοπείας, θεωρεί ότι η ΠΑ θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και μετά την προσάρτηση, αφού η εξουσιομανής κλίκα του Αμπάς το τελευταίο που θέλει είναι να απωλέσει τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια της αμερικάνικης και ευρωπαϊκής χρηματοδότησης της Παλαιστινιακής Αρχής.
Προς το παρόν, ο ισραηλινός στρατός και οι υπηρεσίες ασφάλειας προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο ξέσπασμα μια νέας Ιντιφάντα στη Δυτική Οχθη, αν και όταν ξεκινήσουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο της προσάρτησης, ανεξάρτητα από τον αν συνεχίσει να υπάρχει η ΠΑ.
Παράλληλα, σύμφωνα με στελέχη της ΠΑ, είναι θέμα χρόνου η ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας της Δυτικής Οχθης. Η πανδημία του κοροναϊού τής κατάφερε συντριπτικό χτύπημα, ενώ εκατοντάδες χιλιά-δες παλαιστίνιων εργατών έχουν μείνει άνεργοι λόγω της αδυναμίας μετάβασης στο Ισραήλ και στις βιομηχανικές ζώνες που βρίσκονται στους παράνομους εβραϊκούς εποικισμούς στο έδαφος της Δυτικής Οχθης.
Η προϊούσα εξαθλίωση των παλαιστινιακών λαϊκών στρωμάτων έρχεται να προστεθεί στην εύφλεκτη ύλη που έχει μαζευτεί λόγω της διπλής καταπίεσης που υφίσταται από τον ισραηλινό στρατό και τους πραιτοριανούς του Αμπάς. Πλέον, ο Αμπάς, κλεισμένος στο προεδρικό σύμπλεγμα στη Ραμάλα, έχει το ίδιο στάτους με τους σιωνιστές στη συνείδηση του παλαιστινιακού λαού, γεγονός που αποτυπώνεται με τον πιο σαφή τρόπο στις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τη δημοτικότητά του να έχει μειωθεί σε ταπεινωτικά για τον ίδιο επίπεδα. Το γεγονός αυτό κάνει πολλούς στρατιωτικούς αναλυτές να θεωρούν ότι η κατάρρευση της ΠΑ είναι θέμα μηνών, αν όχι ημερών. Το μόνο που την έχει αποτρέψει μέχρι τώρα είναι τα λεφτά των Αμερικάνων και τα όπλα των σιωνιστών.
Ο Νετανιάχου γνωρίζει καλά ότι τα ισραηλινά στρατηγικά συμφέροντα εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο μέσω της διατήρησης της ΠΑ, όμως αυτή την στιγμή φαίνεται να θέλει να διατηρήσει το κύρος του και τη θέση του ως επικεφαλής της ισραηλινής κυβέρνησης, ακόμα και αν αυτό σημάνει την κατάρρευση της ΠΑ και ενδεχομένως την ενδυνάμωση της Αντίστασης στη Δυτική Οχθη. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που οι σιωνιστές πήραν αποφάσεις που τους έβαλαν σε περιπέτειες, όπως το 2014 με την εισβολή τους στη Γάζα, που τους οδήγησε σε ταπεινωτική ήττα και δυνάμωμα της Αντίστασης στη Λωρίδα.
Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει πάψει ουσιαστικά να υπάρχει ως πολιτική οντότητα, όχι μόνο για τον παλαιστινιακό λαό που την αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια με περιφρόνηση, αλλά και για τους σιωνιστές και τους Αμερικάνους. Συνεπώς, δεν προκαλεί καμία έκπληξη το ότι δεν έτυχε καμιάς δημοσιότητας η αντιπρόταση που έκανε ο πρωθυπουργός της ΠΑ, Μοχάμεντ Σταγιέ, τον περασμένο Ιούνη, στο αμερικάνικης έμπνευσης σχέδιο ειρήνευσης για τη Μέση Ανατολή, το επονομαζόμενο σχέδιο Τραμπ. Λίγα έχουν γίνει γνωστά για τη συγκεκριμένη πρόταση, πέρα από το ότι προτείνει ένα αφοπλισμένο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, ενώ φαίνεται ότι η ΠΑ κάνει δεκτές τις αμερικάνικες προτάσεις για ανταλλαγές εδαφών και εκ νέου οριοθέτηση των συνόρων με στόχο να καλύψουν τις ισραηλινές εδαφικές απαιτήσεις και την εδώ και πολλά χρόνια διαμορφωμένη κατάσταση. Είναι περιττό να σημειωθεί η αξία αυτής της πρότασης για τους σιωνιστές, όταν ουσιαστικά αυτοί έχουν απορρίψει οποιοδήποτε σχέδιο που περιλαμβάνει τη συγκρότηση παλαιστινιακού κράτους με οποιοδήποτε χαρακτήρα, άρα και το σχέδιο Τραμπ.
