Υστερα από 19 μέρες γενικής απεργίας και μαχητικών διαδηλώσεων σ’ όλη τη χώρα, κατά τη διάρκεια των οποίων 17 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους από τα πυρά του στρατού και της αστυνομίας, ο βασιλιάς του Νεπάλ Γκιανέντρα αναγκάστηκε να υποχωρήσει για να αποφύγει τα χειρότερα. Επανέφερε σε ισχύ τη βουλή που είχε εκλεγεί το 2002 και παραιτήθηκε από την εξουσία που είχε αναλάβει τον Ιανουάριο του 2005, αφού διέλυσε την κυβέρνηση και τη βουλή, με στόχο, όπως είχε διακηρύξει, τη συντριβή με στρατιωτικές επιχειρήσεις του αντάρτικου. Από την αναμέτρηση αυτή το μαοϊκό αντάρτικο βγήκε ενισχυμένο, έχοντας αναβαθμίσει σημαντικά το ρόλο του στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, ενώ ο βασιλιάς αγωνίζεται να διασώσει το θρόνο του.
Ο 84χρονος παλαίμαχος πολιτικός Γκιρίγια Πρασάντ Κοϊράλα, με την υποστήριξη των 7 κομμάτων που είχαν συγκροτήσει τη συμμαχία της αντιπολίτευσης στο βασιλιά, έλαβε την εντολή σχηματισμού της μεταβατικής κυβέρνησης και δεσμεύτηκε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές για την ανάδειξη συντακτικής συνέλευσης, που θα αναλάβει να συντάξει νέο σύνταγμα, το οποίο θα καθορίσει και την τύχη της μοναρχίας. Αυτός ήταν και ο βασικός όρος που είχε τεθεί από την ηγεσία του αντάρτικου για τη συνεργασία του με τα 7 κόμματα της αντιπολίτευσης. Υστερα από τη δέσμευση του εντολοδόχου πρωθυπουργού, οι αντάρτες προχώρησαν στην άρση του αποκλεισμού της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων του Νεπάλ και ανακοίνωσαν τρίμηνη κατάπαυση του πυρός. Στις 30 Απριλίου συνήλθε για πρώτη φορά η βουλή και αποφάσισε ομόφωνα την πραγματοποίηση εκλογών για την ανάδειξη συντακτικής συνέλευσης, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρωθυπουργός κάλεσε για άλλη μια φορά τους αντάρτες να αποφύγουν τη βία και να πάρουν μέρος στο διάλογο για τα επόμενα βήματα.
Οι αντάρτες, οι οποίοι όχι μόνο ελέγχουν το 40% της υπαίθρου αλλά έχουν και σημαντική επιρροή στα λαϊκά στρώματα των αστικών κέντρων, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, όπως σημειώνουν πολλοί ξένοι διπλωμάτες στο Νεπάλ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο Λευκός οίκος πίεζε το βασιλιά να προχωρήσει σε παραχωρήσεις πριν να είναι πολύ αργά για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Υστερα από τις τελευταίες εξελίξεις, το αντάρτικο έχει ενισχύσει σημαντικά τη θέση του και ο ρόλος του θεωρείται κρίσιμος στα πολιτικά δρώμενα από δω και πέρα. Γι’ αυτό και τίθεται από τον πρωθυπουργό και τη βουλή ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας οι διαπραγματεύσεις με την ηγεσία του αντάρτικου, με στόχο τη συμμετοχή και την ενσωμάτωση της τελευταίας στο αστικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
Παρόλο που ο βασιλιάς Γκιανέντρα κατάφερε με τις υποχωρήσεις που έκανε την τελευταία στιγμή να διασώσει προς το παρόν το θρόνο του, το μέλλον της μοναρχίας στο Νεπάλ διαγράφεται δυσοίωνο. Κομβικό ζήτημα στις διαπραγματεύσεις της μεταβατικής πολυκομματικής κυβέρνησης και των ανταρτών στο αμέσως επόμενο διάστημα θα είναι οι όροι με τους οποίους θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές για τη συντακτική συνέλευση και ο ρόλος της τελευταίας, αν δηλαδή θα προχωρήσει στην αναθεώρηση του υπάρχοντος συντάγματος ή θα συντάξει νέο σύνταγμα, με το οποίο θα καταργείται η μοναρχία. Στο ζήτημα της κατάργησης ή όχι της μοναρχίας υπάρχουν διαφορετικές θέσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που είχαν συγκροτήσει τη συμμαχία της αντιπολίτευσης στο βασιλιά. Το κόμμα «Κογκρέσο του Νεπάλ» από το οποίο προέρχεται και ο πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης, και η απόσχισή του, το «Κογκρέσο του Νεπάλ (δημοκρατικό)», που έχουν 113 έδρες στη βουλή σε σύνολο 205 τάσσονται υπέρ της διατήρησης της μοναρχίας με το ρόλο του βασιλιά να περιορίζεται σε εθιμοτυπικό. Φυσικά, ο βασιλιάς θα προσπαθήσει να πετύχει κάποιο συμβιβασμό και να διατηρήσει όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι της εξουσίας. Ομως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα ούτε γι αυτόν ούτε για τις πολιτικές δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της διατήρησης της μοναρχίας έστω και με εθιμοτυπικό ρόλο.
Κατ’ αρχήν, γιατί θα ασκηθεί μεγάλη πίεση από το αντάρτικο, διακηρυγμένος στόχος του οποίου είναι η κατάργηση της μοναρχίας. Αλλά και γιατί υπάρχει πλατύ λαϊκό αντιμοναρχικό ρεύμα. Αυτό εκδηλώθηκε με την πρωτοφανή σε μαζικότητα λαϊκή συμμετοχή στην πολυήμερη γενική απεργία και στις διαδηλώσεις, με την έκταση και τη μαχητικότητα των διαδηλώσεων σ’ όλη τη χώρα, με την αντοχή και την προτάσσοντας τα στήθη τους στις πάνοπλες δυνάμεις καταστολής.
αποφασιστικότητα των διαδηλωτών που αψηφούσαν την απαγόρευση της κυκλοφορίας και των διαδηλώσεων και πλημμύριζαν τους δρόμους,
