Με κομμένα τα φτερά και μη έχοντας εκπληρώσει το βασικό στόχο της πρώτης προεδρικής του θητείας κατεβαίνει στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Μάη ο κολομβιανός πρόεδρος Αλβάρο Ουρίμπε. Οχι μόνο δεν κατάφερε να συντρίψει το αντάρτικο, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά και είχε επανειλημμένα διακηρύξει, αλλά είχε την ατυχία να υποστεί το ισχυρότερο πλήγμα από τους αντάρτες στο τέλος της θητείας του. Στις 27 του περασμένου Δεκέμβρη 29 στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων του κυβερνητικού στρατού σκοτώθηκαν σε ένοπλη σύγκρουση με αντάρτες των FARC κοντά στο Εθνικό Πάρκο Μακαρένα κατά τη διάρκεια επιχείρησης καταστροφής φυτών κόκας, ενώ στις αρχές του ίδιου μήνα είχαν σκοτωθεί 8 ακόμη αστυνομικοί σε μάχη με τους αριστερούς αντάρτες.
Το γεγονός αυτό αποτελεί σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία και στο κύρος του κολομβιανού προέδρου, όχι μόνο γιατί πρόκειται για το μεγαλύτερο αριθμό απωλειών του κυβερνητικού στρατού από το 2002 που εκλέχτηκε στο προεδρικό αξίωμα. Αλλά και γιατί συνέβη σε μια κρίσιμη στιγμή που είχε αναγκαστεί να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους αντάρτες για την ανταλλαγή αιχμαλώτων που βρίσκονται στα χέρια του αντάρτικου με φυλακισμένους αντάρτες, με στόχο να παρουσιάσει ενόψει εκλογών κάποια επιτυχία στο μέτωπο του πολέμου κατά των ανταρτών.
Μετά το επεισόδιο αυτό, ο Ουρίμπε υποσχέθηκε ότι θα καταβάλει νέες προσπάθειες «για να νικήσει αυτούς τους άθλιους τρομοκράτες, που χρηματοδοτούνται από το εμπόριο ναρκωτικών». Ανακοίνωσε επίσης ότι από τις 20 Ιανουαρίου 60 αποσπάσματα των ειδικών δυνάμεων του στρατού θα ξεκινήσουν να καταστρέφουν τα φυτά κόκας στο Εθνικό Πάρκο Μακαρένα και δεν θα φύγουν μέχρι να ξεριζώσουν και το τελευταίο.
Ο κολομβιανός πρόεδρος είναι ο στενότερος σύμμαχος των Αμερικάνων και από τα λίγα πιστά σκυλιά που τους έχουν απομείνει στη Λατινική Αμερική. Οπως είναι γνωστό, ο Λευκός Οίκος στηρίζει οικονομικά και στρατιωτικά τον λεγόμενο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών» στην Κολομβία, που έχει πρωταρχικό στόχο τη συντριβή του αντάρτικου. Γι’ αυτό η αποτυχία του Ουρίμπε αποτελεί πλήγμα και στην αμερικάνικη πολιτική και μάλιστα σε μια περίοδο που η δυσαρέσκεια και η οργή των λαών της Λατινικής Αμερικής εναντίον των Αμερικάνων και των λακέδων τους ευνοεί την άνοδο στην εξουσία σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, που δημιουργούν στον ένα ή στον άλλο βαθμό προβλήματα στο Λευκό Οίκο.
