«Η Σύγκλητος του Ε.Κ.Π.Α. θεωρεί ότι οι εξωπανεπιστημιακές παρεμβάσεις δεν συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του Ιδρύματος. Τα όποια προβλήματα προκύπτουν πρέπει να επιλύονται στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής κοινότητας, μέσα σε πνεύμα δημοκρατίας, ελευθερίας και συνεννόησης, ώστε να αποφεύγονται αυταρχικές συμπεριφορές από οποιονδήποτε κι αν προέρχονται, όπως συνέβη στα πρόσφατα γεγονότα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου μας (14.12.2016)».
Η Πυθία θα είχε αυτοκτονήσει από επαγγελματική ζήλια, αν διάβαζε την παραπάνω ανακοίνωση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ, που εκδόθηκε μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση νωρίτερα σήμερα (Τετάρτη, 21.12.2016), στη διάρκεια της οποίας τέθηκε το ζήτημα του λοκ άουτ και απαιτήθηκε από τους φοιτητές σαφής καταδίκη της αντιδημοκρατικής εκτροπής της Κοσμητείας της Νομικής Σχολής, που επέβαλε λοκ άουτ για να μη γίνει εκδήλωση αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα, και στη συνέχεια –όταν οι φοιτητές έσπασαν το λοκ άουτ και άνοιξαν τη σχολή- συνεργάστηκε με την κυβέρνηση ώστε τα ΜΑΤ να ζώσουν τη σχολή και να μην αφήσουν κανέναν να πλησιάσει.
Οσα έγιναν στη Σύγκλητο είναι άκρως αποκαλυπτικά.
Φοιτητές και εργαζόμενοι έθεσαν το θέμα του λοκ-άουτ και των ΜΑΤ και ρώτησαν ποιος πήρε απόφαση και ποιος έστειλε το έγγραφο στις φυλακές. Ακολούθησε συζήτηση μιας ώρας, στην οποία οι πανεπιστημιακοί με τους βαρύγδουπους τίτλους συμπεριφέρονταν σαν καφενειακοί τύποι που φοβούνται τη φάπα.
Αφού, λοιπόν, πέρασε μια ώρα χωρίς να λένε τίποτα για το αίσχος (πρώτα την επιστολή της κοσμητείας στη φυλακή και μετά το λοκ άουτ και την περικύκλωση από τα ΜΑΤ), ο πρύτανης έβγαλε ξαφνικά (σαν ταχυδακτυλουργός της συμφοράς σε επαρχιακό πανηγύρι τη δεκαετία του 60) τη χρωματιστή κορδέλα από το καπέλο του. Ζήτησε από την Καλλινίκου να πει τα σχετικά με το «βαλιτσάκι» και τα τηλεφωνήματα, ζητήματα για τα οποία δεν μπορούσε να βγει ανακοίνωση, γι’ αυτό και έμειναν στους «τεχνικούς λόγους»! Και η Καλλινίκου, σαν έτοιμη από καιρό, είπε ότι πρωί-πρωί βρέθηκε ένα βαλιτσάκι αγνώστου προελεύσεως έξω από τη γραμματεία της Νομικής (η οποία, όμως, βρίσκεται σε άλλο κτίριο, στην Ακαδημίας), την ειδοποίησαν μες τα μαύρα χαράματα, ειδοποίησε τις αρμόδιες αρχές, οι οποίες διαπίστωσαν ότι το βαλιτσάκι ήταν άδειο!
Επί μια ώρα, ο καθένας τους έλεγε το κοντό του και το μακρύ του, σαν το κλεφτρόνι που το έχουν πιάσει επ’ αυτοφόρω, και ξαφνικά… θυμήθηκαν το ύποπτο βαλιτσάκι, που όμως ήταν άδειο! Αυτοί (ο πρύτανης ας πούμε) που επί μια ώρα δεν ήξεραν τίποτα, στο τέλος… ήξεραν για το βαλιτσάκι!
Και το έγγραφο στη φυλακή; Ούτε απαίτησαν από την Καλλινίκου να το παραδώσει στη Σύγκλητο, ούτε είπαν τίποτα γι’ αυτό. Επιβεβαίωσαν έτσι ότι λειτούργησαν ως άθλιοι βαστάζοι της αμερικάνικης πρεσβείας. Κι αυτοί οι τύποι μοστράρουν ως ο ανθός της ελληνικής διανόησης! Για την αστική διανόηση, είμαστε σίγουροι ότι είναι ο ανθός της. Για διανόηση με την έννοια του ελεύθερου, δημιουργικού και επιστημονικού στοχασμού… άσ’ τα να πάνε.