Για τα λεφτά τα κάνεις όλα…

Πόλεμος εκδοτών στο φόντο της καπιταλιστικής ύφεσης. Αστραψε και βρόντηξε πρωινιάτικα ο Χατζηνικολάου από τη ραδιοφωνική εκπομπή του. Βάζοντας στο στόχαστρο τον Πέτσα και απευθυνόμενος και προς τον Μητσοτάκη, υπό την ιδιότητα του προέδρου των εκδοτών, ζήτησε λεφτά για τις εφημερίδες, επικαλούμενος το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Για να δείξει μάλιστα πόσο… λαρτζ είναι οι εκδότες, πρότεινε στην κυβέρνηση να υιοθετήσει την πρόταση της ΕΣΗΕΑ.
 
Ενδιαμέσως πέταξε και την απειλή: «μην κάνετε το χατίρι του Μαρινάκη». Δεν τον κατονόμασε, αλλά τον φωτογράφισε, μιλώντας για επιχειρηματία με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που δεν είναι παραδοσιακός εκδότης και υπηρετεί άλλα συμφέροντα, ο οποίος θέλει να κλείσουν οι εφημερίδες των παραδοσιακών εκδοτών για να έχει το μονοπώλιο. Η απειλή είναι για την κυβέρνηση και όχι για τον Μαρινάκη: «αν δεν μας δώσετε άμεσα λεφτά, θα σας καταγγείλουμε ως υπηρέτες του Μαρινάκη».
 
Αντιλαμβανόμαστε το ζόρι τους. Σιγά μη νοιάζονται για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, τους οποίους –πλην λίγων εξαιρέσεων- έχουν με μισθούς πείνας. Για τα μαγαζιά τους νοιάζονται, που κλυδωνίζονται καθώς πέφτουν κατακόρυφα οι πωλήσεις, αλλά και οι διαφημίσεις. Το lockdown τράβηξε το αναγνωστικό κοινό στο Διαδίκτυο, επιταχύνοντας αλματωδώς μια διαδικασία που ήδη βρισκόταν σε εξέλιξη εδώ και κάμποσα χρόνια. Από την άλλη, η μείωση του εισοδήματος των εργαζόμενων κατέστησε πολυτέλεια το τετράευρο για τις εκδόσεις του Σαββατοκύριακου, τις μόνες που κάτι πουλάνε, χάρη στα κάθε είδους ένθετα (από μόδα και κουτσομπολιά μέχρι μαγειρική), τα βιβλία και τα CD και DVD.
 
Η «υιοθέτηση» των προτάσεων της ΕΣΗΕΑ από τους εκδότες είναι πονηρή. Η υπό δεξιά-συντεχνιακή διοίκηση ΕΣΗΕΑ ζήτησε «να σταματήσουν οι αναστολές των συμβάσεων και να προχωρήσει η κυβέρνηση σε επιδότηση της εργασίας» (ανακοίνωση στις 16.4.20). Οι εκδότες έχουν προχωρήσει σε μαζική αναστολή συμβάσεων εργασίας (στα αθλητικά Μέσα έχουν φτάσει ακόμα και το 90% του προσωπικού). Ομως, οι εφημερίδες εξακολουθούν να κυκλοφορούν, κανάλια και ραδιόφωνα εξακολουθούν να μεταδίδουν, τα σάιτ των μιντιαρχών δουλεύουν στο φουλ. Δεν είναι δύσκολο να υποψιαστεί κανείς ότι έχουν βάλει προσωπικό σε αναστολή σύμβασης και το έχουν να δουλεύει «μαύρα», πληρώνοντάς του τη διαφορά από το προνοιακό 88ευρω (το πιθανότερο όχι ολόκληρη). Οταν οι εκδότες υιοθετούν την πρόταση της ΕΣΗΕΑ για «επιδότηση της εργασίας», ζητούν στην πραγματικότητα να τους πληρώνει το κράτος το προσωπικό που χρειάζονται για να συνεχίσουν τις μπίζνες τους.
 
Και μια που μιλάμε για τον Τύπο, ας πούμε δυο λόγια και για τον «εκτός των τειχών» Τύπο, στον οποίο ανήκει και η «Κόντρα», που στραγγαλίζεται με μέσα οικονομικής ασφυξίας.
 
Επί ΣΥΡΙΖΑ κόπηκε το ειδικό τιμολόγιο για την αποστολή εφημερίδων τακτικής έκδοσης σε συνδρομητές. Πρόσφατα, επί ΝΔ, υπερδιπλασιάστηκε το τιμολόγιο για τις ομαδικές επιστολές, με το οποίο στέλναμε τις εφημερίδες στους συνδρομητές μας.
 
Το πρακτορείο διανομής ΕΥΡΩΠΗ, αφού προηγουμένως είχε επιβάλει ένα εφιαλτικό νταβατζιλίκι για τη διανομή, έριξε κανόνι και άφησε «φέσι» σε κάθε εφημερίδα που διένειμε. Για ένα διάστημα υπήρχε μια «κανονική» χρέωση από το πρακτορείο ΑΡΓΟΣ, το οποίο συγκέντρωσε πλέον όλον τον Τύπο. Οταν το πρακτορείο πέρασε στα χέρια του Μαρινάκη (μαζί με τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του Συγκροτήματος Λαμπράκη), άρχισε η πίεση για μεγαλύτερες κρατήσεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να προστατεύσει τις δικές της εφημερίδες (ΕφΣυν, Documento, Αυγή), έβαλε φρένο στον Μαρινάκη, παραπέμποντας την υπόθεση στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε αμέσως και την ηγεσία της Επιτροπής Ανταγωνισμού (όλοι θυμόμαστε πώς «καθάρισε» η ΝΔ τη Θάνου, που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τοποθετήσει πρόεδρο τον Δεκέμβρη του 2018). Το σχέδιο Μαρινάκη για τη διανομή του Τύπου από το πρακτορείο ΑΡΓΟΣ εγκρίθηκε και από την αρχή του 2020 οι κρατήσεις μετατράπηκαν σε «νταβατζιλίκι», στραγγαλίζοντας οικονομικά εφημερίδες σαν την «Κόντρα», που από άποψη αρχών δε βάζουν διαφημίσεις, αρνούνται να πάρουν οποιαδήποτε κρατική ενίσχυση, δεν έχουν «αφανείς συνδρομητές», κεφαλαιοκράτες και λαμόγια, αλλά στηρίζονται μόνο στη σκληρή δουλειά αυτών που τις εκδίδουν και στους συνδρομητές τους.