«Στις 18 Μαρτίου του 2016 υπογράφηκε η κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας. Η κοινή δήλωση έδεσε χειροπόδαρα και την Τουρκία και την Ελλάδα σε μια συμφωνία που ήταν πώς να μην πατήσει άνθρωπος στην Ευρώπη. Από τότε άρχισαν να μπλοκάρουν τα πράγματα. Η κυβέρνησή μας αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα των κλειστών συνόρων της Ευρώπης» (Τασία Χριστοδουλοπουλου, συνέντευξη στα «Νέα Σαββατοκύριακο», 7-8.3.2020).
«Υπό κανονικές συνθήκες, η φίλη μου η Ανγκελα Μέρκελ και η πρώην υπουργός της και νυν επικεφαλής της Κομισιόν, κυρία Φον ντερ Λάιεν, θα έπρεπε τώρα να είναι πάρα πολύ ανήσυχες. Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να έχουν χάσει τον ύπνο τους, όπως τον είχαν χάσει για μήνες στα τέλη του 2015, αρχές του ‘16, όταν έκλεισαν μεν τα σύνορά τους αλλά εμείς τους αναγκάσαμε να βρούνε λύση μέσα από μια δύσκολη συμφωνία, την Ευρωτουρκική Συμφωνία, και μέσα από ένα δύσκολο πρόγραμμα, το οποίο όμως έγινε πράξη, ένα πρόγραμμα μετεγκαταστάσεων προσφύγων από την Ελλάδα στην Ευρώπη. Κι αυτό δεν έγινε εύκολα. Αυτό έγινε, σας θυμίζω, μετά από σειρά Συνόδων Κορυφής, οι οποίες, πολλές εξ’ αυτών, ήταν έκτακτες Σύνοδοι Κορυφής. Αλλά, σήμερα δεν φαίνεται να ανησυχούν και τόσο. Δεν φαίνεται να έχουν χάσει τον ύπνο τους. Γιατί σήμερα στην Ελλάδα πρωθυπουργός είναι κ. Μητσοτάκης» (Αλέξης Τσίπρας, ομιλία στην κοινή συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και του Πολιτικού Συμβουλίου της ΚΕΑ, 5.3.2020).
Ποιον πρέπει να πιστέψει κανείς; Την πρώην υπουργό Τασία, που θεωρεί τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας κακή, αντιδραστική, την οποία αναγκάστηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ή τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη, που θεωρεί ότι αυτή η συμφωνία ήταν καλή, προοδευτική, διότι επιτεύχθηκε χάρη στη δική του πίεση στη Μέρκελ και τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες; Ρητορικά είναι τα ερωτήματα. Οι συριζαίοι πουλάνε μάλλινα για κάθε εποχή. Παραμύθια για κάθε ακροατήριο. Η Χριστοδουλοπούλου απευθύνεται στο στενό κομματικό ακροατήριο, ο Τσίπρας απευθύνεται στο ευρύ συντηρητικό ακροατήριο, αυτό που δίνει τις εκλογικές νίκες. Και βέβαια, συνυπάρχουν αρμονικά σ' ένα κόμμα της κοινωνικής δημαγωγίας, σ' ένα κόμμα πολιτικών απατεώνων.
