Το καμπανάκι του κινδύνου για την ιστορική Λίμνη της Στυμφαλίας χτυπάει και πάλι ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Κορίνθου Π. Καλλίρης, πλην όμως συναντά την οργανωμένη αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ), που στηρίζει τα καταστροφικά σχέδια της Τράπεζας Πειραιώς.
Στο θέμα αναφερόμαστε εδώ και καιρό. Η Λίμνη της Στυμφαλίας είναι ένας σημαντικός υδροβιότοπος που εδώ και αρκετά χρόνια είναι Καταφύγιο Αγριας Ζωής (ΚΑΖ), χάρη στις επίπονες προσπάθειες του δασολόγου Π. Καλλίρη. Η Τράπεζα Πειραιώς, όμως, στο πλαίσιο του Προγράμματος LIFE Στυμφαλίας, προσπαθεί να τη μετατρέψει -από υδροβιότοπο- σε αγρότοπο παραγωγής βιομάζας, που θα χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για την παραγωγή πέλετ.
Υπάρχει, βέβαια, μια θεμελιώδης αντίφαση εδώ. Τράπεζες, δηλαδή οι κατεξοχήν κερδοσκοπικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που ομνύουν στο άγιο δισκοπότηρο του κέρδους (και μάλιστα του μέγιστου κέρδους), να διαχειρίζονται υποτιθέμενα προγράμματα περιβαλλοντικής προστασίας, έχοντας γύρω τους ως δορυφόρους τις διάφορες ΜΚΟ της συγκεκριμένης κατηγορίας. Αυτό όμως είναι ένα γενικότερο ζήτημα, που αφορά τη λειτουργία του σύγχρονου καπιταλισμού. Στην πραγματικότητα, τα λεγόμενα περιβαλλοντικά προγράμματα, δεν είναι παρά ο φερετζές που κρύβει την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση της φύσης, στο όνομα της οποίας δεν υπάρχει ο παραμικρός δισταγμός για τη διάπραξη κάθε περιβαλλοντικού εγκλήματος.
Στη Λίμνη της Στυμφαλίας, οι άγριες διαθέσεις της Τράπεζας Πειραιώς υπηρετήθηκαν από τον (πρώην πλέον) γενικό διευθυντή Δασών του ΥΠΕΝ Κ. Δημόπουλο και τη γενική γραμματέα Περιβάλλοντος Χρ. Μπαριτάκη. Χάρη στις αποφάσεις τους, η τράπεζα έκοψε πάνω από 230 στρέμματα καλαμιώνων της λίμνης, ενώ σχεδιάζει να κόψει άλλα 250 στρέμματα, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το γεγονός ότι στα τέλη Γενάρη του 2018, η έκταση στην οποία θέλουν να κόψουν τους καλαμιώνες είχε καεί. Αδιαφορούν επίσης για το γεγονός, ότι -λόγω της μόλυνσης των νερών και της δραματικής μείωσης της στάθμης και της ποσότητας του νερού- ο σημαντικός αυτός υδροβιότοπος κινδυνεύει άμεσα από το φαινόμενο του ευτροφισμού και της ξήρανσης.
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Κορίνθου επισημαίνει συνεχώς αυτούς τους κινδύνους, υπογραμμίζει ότι τέτοιες επεμβάσεις σε ΚΑΖ απαγορεύονται αυστηρά και πραγματοποιεί εκκλήσεις να σταματήσουν, «προκειμένου το ΚΑΖ της Στυμφαλίας και τα ενδιαιτήματά του να επανέλθουν στην γαλήνη και ηρεμία που τους αναλογούν, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας». Αυτή την έκκληση επανέλαβε στις 24 Απρίλη του 2018, απευθυνόμενος με έγγραφό του στους Δημόπουλο και Μπαριτάκη, προκειμένου να αναστείλουν την τελευταία απόφασή τους για κοπή 250 στρεμμάτων καλαμιώνων και να μην πάρουν άλλη παρόμοια απόφαση στο μέλλον. Γνωρίζοντας το Διοικητικό Δίκαιο, ο Π. Καλλίρης προνόησε να ζητήσει με το έγγραφό του από την προϊσταμένη του αρχή (διεύθυνση Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου-Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου) να εκφράσει τη σύμφωνη γνώμη της.
Ο Κ. Δημόπουλος άφησε σκόπιμα να περάσουν πάνω από 40 μέρες και μετά ζήτησε από τον Π. Καλλίρη να επανυποβάλει την εισήγησή του μέσω των προϊσταμένων του αρχών! Μολονότι επρόκειτο για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, ο Δημόπουλος έστειλε το έγγραφό του στις 4 Ιούνη και όχι το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη, ως όφειλε. Ηταν μια προσχηματική και σκόπιμη ενέργεια, σε βάρος φυσικά των αναγκών της απειλούμενης από ευτροφισμό και ξηρασία Λίμνης της Στυμφαλίας.
Ο Κ. Δημόπουλος δεν φημιζόταν για την τήρηση της νομιμότητας και για την προστασία του δασικού πλούτου της χώρας, αλλά για την πιστή τήρηση των παράνομων και αντιδασικών κελευσμάτων της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ. Αυτό δεν το λέμε τώρα, που η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ τον πέταξε σαν λεμονόκουπα στο καλάθι των αχρήστων, αφού προηγουμένως τον έστυψε. Το καταγγέλλουμε εδώ και χρόνια, προκειμένου να μπει τέρμα στην παράνομη δραστηριότητά του, για να διασωθεί ο δασικός πλούτος της χώρας.
Αυτό που δεν έκανε ο Κ. Δημόπουλος οφείλει να το κάνει ο νέος γενικός διευθυντής Δασών Δ. Βακάλης.