Οι τάχαμου διαφωνούντες κυβερνητικοί βουλευτές ψήφισαν «ναι σε όλα», η αντιπολίτευση πέταξε κάτι κορόνες περί διάλυσης και απαξίωσης της ΔΕΗ, που δεν έπειθαν ούτε αυτούς που τις εκτόξευαν (αφού είναι γνωστό ότι επί της ουσίας δεν ήταν αντίθετοι), οι συριζαίοι αντεπιτέθηκαν ισχυριζόμενοι ότι το δικό τους σχέδιο σώνει τη ΔΕΗ, σε αντίθεση με το σχέδιο των Σαμαροβενιζέλων για τη «μικρή ΔΕΗ», που την έθαβε και η σεμνή κοινοβουλευτική φιέστα ολοκληρώθηκε με την ονομαστική ψηφοφορία, στην οποία 150 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (απουσίαζαν τέσσερις, όχι για πολιτικούς λόγους), με την προσθήκη του ανεξάρτητου Χ. Θεοχάρη, ψήφισε την ιδιωτικοποίηση τεσσάρων λιγνιτικών σταθμών, των πιο σύγχρονων που διαθέτει η ΔΕΗ.
Με το που έπεσε η αυλαία στη Βουλή, «ανέστειλε» τις κινητοποιήσεις και η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Αλλωστε, κανένας δεν τις είχε καταλάβει αυτές τις κινητοποιήσεις. Αντίθετα, πολλοί άκουσαν τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ να διακηρύσσει από ραδιοφώνου ότι οι απεργοί δε θέλουν να προκαλέσουν δυσκολίες στην κοινωνία. Το «κατέβασμα του διακόπτη», το μεγάλο όπλο με το οποίο χτίστηκε ο συνδικαλισμός στη ΔΕΗ και με το οποίο κατακτήθηκαν μισθοί και εργασιακά δικαιώματα, έχει εδώ και χρόνια παραδοθεί στον ταξικό αντίπαλο, τυλιγμένο σε χρυσό σελοφάν που γράφει πάνω «συνεργασία των κοινωνικών εταίρων». Υπ' αυτές τις συνθήκες μόνο αφελείς θα περίμεναν ότι η κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων θα έκανε πίσω. Αν πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια έλεγες σε κάποιον ότι η ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιούνταν χωρίς ν' ανοίξει ρουθούνι, θα σε περνούσε για τρελό.
