Είναι δυνατόν, ένας 38χρονος υπερφιλόδοξος γιάπης, που αρέσκεται να επιδεικνύει την Πόρσε 911 με την οποία κυκλοφορεί, να βυθίσει σε πολιτική κρίση μια ιμπεριαλιστική δύναμη όπως η Γερμανία, μόνο και μόνο επειδή νομίζει ότι ήρθε ο καιρός να «φάει» τη Μέρκελ και ν' ανέλθει ο ίδιος στο γερμανικό πολιτικό στερέωμα; Δεν ξέρουμε τι ακριβώς σκέφτεται ο Λίντνερ, ο αρχηγός του FDP, που οδήγησε σε ναυάγιο τις σχεδόν δίμηνες διαπραγματεύσεις της Μέρκελ για τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού «Τζαμάικα», αλλά δε θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του καπιταλισμού που σε κλίμακα μικροπεριόδου (το τονίζουμε αυτό) οι ιδιαίτερες φιλοδοξίες ενός κόμματος ή ενός ηγέτη δημιουργούν προβλήματα. Δείτε τι γίνεται στις ΗΠΑ, όπου το σύστημα είναι αναγκασμένο να ανέχεται τα τερτίπια του Τραμπ, μιας και αυτός κέρδισε την προεδρική εκλογή.
Ομως, τελικά το γενικότερο συμφέρον του συστήματος είναι αυτό που θα καθορίσει τις εξελίξεις, ακόμα κι αν χρειαστεί να «χυθεί αίμα». Αυτό θα γίνει και στη Γερμανία, αργά ή γρήγορα (τα τελευταία σημάδια δείχνουν ότι θα γίνει γρήγορα, καθώς ο Σουλτς έκανε ήδη την πρώτη kolotoumpa).
Οι γερμανοί βιομήχανοι έστειλαν ήδη το μήνυμα, μέσω του προέδρου του συνδέσμου τους (BDI), Nτίτερ Κεμπφ: «Η οικονομική σταθερότητα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. Η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων Τζαμάικα μετά από εβδομάδες συνομιλιών είναι απολύτως απογοητευτική. Παρά την καλή κατάσταση της οικονομίας σήμερα, η βιομηχανία αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις. Ενόψει της παγκόσμιας κρίσης, της ανάγκης για μεταρρύθμιση στην Ευρώπη και των πιεστικών αποφάσεων για επενδύσεις στη Γερμανία ως βιομηχανικού τόπου, η Γερμανία πρέπει να χαλυβδώσει τον εαυτό της για το μέλλον τώρα. Και χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση για να το κάνει αυτό. Καλούμε την CDU, το SPD, το FDP και τους Πράσινους να αρθούν στο ύψος της πολιτικής τους ευθύνης. Ολα τα κόμματα πρέπει να προετοιμαστούν για να κάνουν συμβιβασμούς προκειμένου να διασφαλίσουν την ανάπτυξη, την ευημερία και την απασχόληση». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος των Γερμανών Εργοδοτών Ινγκο Κράμερ κάλεσε τα κόμματα να δείξουν συμβιβαστικό πνεύμα, γιατί «η χώρα μας και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με τεράστιες προκλήσεις που απαιτούν δυνατότητα ανάληψης άμεσης δράσης».
Πέρα από τις αναμενόμενες κινήσεις των αστών πολιτικών, της Μέρκελ που δήλωσε ότι δε θέλει κυβέρνηση μειοψηφίας και πως θα είναι ξανά υποψήφια αν γίνουν νέες εκλογές, του Σουλτς που αρχικά είπε ότι δε θέλει με τίποτα «μεγάλο συνασπισμό», του Λίντνερ που δήλωσε ότι δεν επιστρέφει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, του Εζντεμίρ που μαζεύει εύσημα για τον εποικοδομητικό ρόλο των Πρασίνων, ο μηχανισμός του συστήματος δουλεύει στο φουλ, έχοντας και την ευτυχή συγκυρία ενός προέδρου της Δημοκρατίας με εμπειρία και πολιτικό εκτόπισμα, του σοσιαλδημοκράτη Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγιερ.
Η Γερμανία περνάει μια περίοδο σχετικής πολιτικής αστάθειας, η οποία πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί πολιτική κρίση. Το σύστημα θα βάλει τα πολιτικά του πράγματα σε τάξη (on track, όπως λένε). Είτε θα σχηματιστεί άμεσα ένας νέος συνασπισμός με χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους, είτε μια κυβέρνηση μειοψηφίας της Μέρκελ (μπορεί και των Πρασίνων), με δηλωμένη ανοχή των σοσιαλδημοκρατών (κατά το ισπανικό παράδειγμα), είτε θα απαιτηθούν νέες εκλογές, η λύση θα δοθεί χωρίς να «διαχυθεί στους δρόμους».
Είναι χαρακτηριστική η ψυχραιμία με την οποία αντιμετωπίζουν θεσμοί και παράγοντες της κεφαλαιοκρατίας την κατάσταση. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank Γιεργκ Κρέμερ δηλώνει ότι «η γερμανική οικονομία έχει τόση ορμή, που τα πολυάριθμα προβλήματα που ομολογουμένως χρίζουν πολιτικής διευθέτησης δεν θα γίνουν καταρχήν αντιληπτά». Η Bundesbank στη μηνιαία έκθεσή της μιλάει για την άνθιση του γερμανικού καπιταλισμού, ενώ η επικεφαλής οικονομολόγος της Helaba Γκέρτρουντ Τράουντ τονίζει με νόημα: «Ευτυχώς όλα αυτά (σ.σ. η αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης) γίνονται σε μια ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη Γερμανία οικονομική συγκυρία».
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι πολιτικές εξελίξεις. Ομως το γερμανικό κεφάλαιο δε θα επιτρέψει στο πολιτικό του προσωπικό να προκαλέσει πολιτική κρίση, η οποία θα έχει αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις. Εχει τον τρόπο να επιβάλει την τάξη, ακόμα κι αν χρειαστεί να στείλει κάποιους απ' αυτούς στην αποστρατεία. Αυτό σημαίνει κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός: το πολιτικό προσωπικό ελέγχεται κατευθείαν από τους μονοπωλιακούς ομίλους και η σχετική αυτονομία του είναι ελάχιστη.
Π.Γ.
