Ούτε ο Βαγγέλας είναι χτεσινός, ούτε οι Μητσοτάκηδες είναι χτεσινοί. Και οι δυο πλευρές ξέρουν πως αυτή την περίοδο η ΝΔ έχει ανάγκη να δείχνει ενωμένη και συσπειρωμένη. Οπότε κάθε πλευρά ξέρει τι να κάνει. Ο Βαγγέλας έριξε την προειδοποιητική βολή με τους «τζάμπα μάγκες», ο Κούλης έσπευσε να τον καλέσει σε συνάντηση και… όλα καλά. «Συμπίπτουμε και θα προχωρήσουμε σε κοινή κατεύθυνση» ήταν η αναμενόμενη ατάκα του Βαγγέλα μετά από τη συνάντηση με τον Κούλη. Ακολούθησε μια -επίσης αναμενόμενη- επίθεση στον Τσίπρα, μέσω της οποίας «διευκρίνιζε» και τη δικιά του θέση περί ανάγκης «εθνικής συνεννόησης»: «Εφόσον ο Τσίπρας δεν προχώρησε σε εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη και εμείς δεν θα τα ψηφίσουμε. Η κυβέρνηση οφείλει να φέρει το πακέτο και να προχωρήσει. Η χώρα σέρνεται. Οταν είπαμε για εθνική ομάδα αρνήθηκαν».
Είναι κανόνας για κάθε αστικό κόμμα εξουσίας να αυξάνει την εσωτερική του συσπείρωση όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Η ΝΔ υπέστη μια συντριπτική ήττα με τον Σαμαρά, το Γενάρη του 2015, κι άλλη μία με τον Μεϊμαράκη, το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, κι αφού οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν φέρει το τρίτο Μνημόνιο. Πέρασε την αναμενόμενη περίοδο «εσωστρέφειας», εξέλεξε νέο αρχηγό και τώρα όλες οι «φυλές» είναι υποχρεωμένες να συσπειρωθούν γύρω από το νέο αρχηγό, αν θέλουν να ξαναδούν εξουσία. Αντιθέσεις έχουν μεταξύ τους οι «φυλές», διάφορα «παρατράγουδα» θα συμβαίνουν από καιρού εις καιρόν, όμως τη βασική εικόνα (ενότητα-συσπείρωση) όλοι θα φροντίζουν να τη γυαλίζουν κάθε φορά που θα παίρνει να θολώνει. Εκλογική νίκη σημαίνει αρκετούς βουλευτές παραπάνω (50 δίνει μόνο το μπόνους του πρώτου κόμματος), ενώ κάποιοι φιλοδοξούν να πάρουν και υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Οπότε θα παραμένουν -και με τις αντιθέσεις τους ακόμα- γύρω από την ηγεσία.
