Βαριές ποινές επέβαλε στους Γρηγόρη Σαραφούδη και Γιάννη Ναξάκη το τρομοδικείο (Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων), που εκδίκασε σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση της ληστείας στον Πυργετό Λάρισας. Στον Ναξάκη επέβαλε εννιά χρόνια για ληστεία, δύο χρόνια για κλοπή αυτοκινήτου και δύο χρόνια για οπλοφορία. Κατά συγχώνευση ποινή 11 χρόνων φυλάκισης και πρόστιμο 1.000 ευρώ. Στον Σαραφούδη επέβαλε 8 χρόνια για ληστεία, 18 μήνες για κλοπή αυτοκινήτου και 2 χρόνια για παράνομη οπλοφορία. Κατά συγχώνευση ποινή 9 χρόνων και 9 μηνών φυλάκισης και πρόστιμο 1.000 ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόταση της εισαγγελέα για τις ποινές ήταν χαμηλότερη! Στον Σαραφούδη 6 + 1 +1 χρόνια, αντίστοιχα για τα τρία αδικήματα και στον Ναξάκη 8 + 2 + 1 χρόνια.
Το τρομοδικείο απάλλαξε και τους δύο αναρχικούς αγωνιστές από την κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ («τρομοκρατία»), καθώς ο βασικός οργανωτής των διώξεων της ΣΠΦ, τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής Ε. Χαρδαλιάς, κατέθεσε στο ακροατήριο ότι δεν προέκυψε κανένα στοιχείο σε βάρος τους.
Το σημειώνουμε γιατί στο πρωτόδικο τρομοδικείο (Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων), είχαν δικαστεί και για συμμετοχή στη ΣΠΦ, με αποτέλεσμα οι ποινές που τους επιβλήθηκαν για ληστεία, κλοπή αυτοκινήτου και οπλοφορία να αυξηθούν, καθώς υπολογίστηκαν με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα. Και στους δύο είχαν επιβληθεί ποινές φυλάκισης 6 χρόνων για συμμετοχή στη ΣΠΦ, 10 χρόνια για ληστεία, 5 χρόνια για κλοπή του αυτοκινήτου και 2 χρόνια για οπλοκατοχή, κατά συγχώνευση 16 χρόνια. Ακόμα και η κλοπή αυτοκινήτου αναβαθμίστηκε σε κακούργημα με την επιβαρυντική περίσταση του 187Α.
Μολονότι οι δύο κατηγορούμενοι απαλλάχτηκαν από την κατηγορία της «τρομοκρατίας», το τρομοδικείο φρόντισε να τους επιβάλει ποινές βαρύτερες από το πρωτόδικο. Στο πρωτόδικο, με την επιβαρυντική περίσταση του 187Α, που προβλέπει για ληστεία ποινή 10-20 χρόνια, τους επιβλήθηκε ποινή 10 ετών (η κατώτερη προβλεπόμενη, δηλαδή). Στο δεύτερο βαθμό, χωρίς την επιβαρυντική περίσταση του 187Α, δηλαδή με προβλεπόμενη ποινή 5-20 χρόνια, επιβλήθηκαν ποινές 8 και 9 χρόνων (σε Σαραφούδη και Ναξάκη, αντίστοιχα), δηλαδή αρκετά πάνω από το προβλεπόμενο κατώτερο όριο των 5 χρόνων. Πρυτάνευσε η εκδικητική διάθεση και η πολιτική σκοπιμότητα της «ποινής προς παραδειγματισμόν».
Εχει σημασία να θυμίσουμε την αιτιολογία της καταδικαστικής πρότασης που έκανε στον πρώτο βαθμό η εισαγγελέας Ολγας Σμυρλή. Είπε, ότι επιβαρυντικά στοιχεία για τους Σαραφούδη και Ναξάκη δεν προέκυψαν ούτε στην προανάκριση, ούτε στην ανάκριση, ούτε στην ακροαματική διαδικασία. Ομως, επειδή είναι αναρχικοί, κάποια στιγμή εντάχθηκαν στην οργάνωση και κάποια άλλη στιγμή έκαναν τη ληστεία! Το μόνο στοιχείο που υπήρχε ήταν η «ανίχνευση» βιολογικού υλικού σε μείγμα! Το τρομοδικείο, με πρόεδρο τον Κυρ. Οικονόμου, δέχτηκε την εισαγγελική πρόταση και τους καταδίκασε. Ηταν μια από τις ελάχιστες καταδικαστικές αποφάσεις Τριμελών Εφετείων Κακουργημάτων που καταδίκασαν με μόνο «αποδεικτικό» στοιχείο την ύπαρξη DNA. Ολες, όμως, οι πρωτόδικες καταδικαστικές αποφάσεις με μοναδικό στοιχείο το DNA κατέπεσαν στα Πενταμελή Εφετεία Κακουργημάτων.
Η καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, με πρόεδρο την Κομ. Παρτσαλίδου, για τους Σαραφούδη και Ναξάκη, στηριγμένη αποκλειστικά στην «ανίχνευση» βιολογικού υλικού σε μείγμα, είναι ίσως η μοναδική. Είναι απόφαση έωλη από νομική άποψη, που υπακούει σε πολιτικές προκαταλήψεις. Είναι απόφαση παραδειγματικού τύπου και κατά τη γνώμη μας πρέπει να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα προκειμένου αυτή η απόφαση να εξαφανιστεί από το νομολογιακό χάρτη.
Οπως είπαμε, στο πρωτόδικο δικαστήριο η εισαγγελέας Σμυρλή έκανε νομικό σάλτο και η πρότασή της ήταν εξαιρετικά σκληρή. Κάτω από το βάρος της πολεμικής που ασκήσαμε σ’ αυτή την απροκάλυπτη καταδικαστική πρόταση, η εισαγγελέας αναδιπλώθηκε και στην τρίτη δίκη για το Βόλο πρότεινε την αθώωση αναρχικών αγωνιστών των οποίων DNA βρέθηκε ακόμα και στη γιάφκα της ΣΠΦ στο Βόλο, όπου βρέθηκε οπλισμός της οργάνωσης. Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα μεγάλο απόσπασμα από αυτή την πρόταση της εισαγγελέα Σμυρλή, στην οποία αναλύει εμπεριστατωμένα γιατί δεν πρέπει να καταδικαστούν οι Αργύρης Ντάλιος και Νίκος Ρωμανός με μοναδικό στοιχείο την ανίχνευση βιολογικού υλικού τους στη γιάφκα του Βόλου. Η νομική ανάλυση της εισαγγελέα Σμυρλή καταδεικνύει την πολιτική προκατάληψη που οδήγησε το τρομοδικείο στην καταδίκη των Σαραφούδη και Ναξάκη για την υπόθεση του Πυργετού.
«Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα και όπως αναφέρεται σ’ αυτό, αναμφισβήτητη όμως είναι και η συμμετοχή στην ανωτέρω οργάνωση των δύο πρώτων κατηγορουμένων, ήτοι των ΡΩΜΑΝΟΥ Νικολάου και ΝΤΑΛΙΟΥ Αναργύρου καθώς και η άμεση σχέση τους με τις προαναφερόμενες οικίες-κρησφύγετα της οργανώσεως, ήτοι τα διαμερίσματα επί της οδού Ελλησπόντου, αριθ. 53 της Ν. Ιωνίας Βόλου και Σαπφούς, αριθ. 182 της Καλλιθέας Αττικής, όπου βρέθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα και γενετικά στοιχεία των εν λόγω κατηγορουμένων και άλλων μελών της τρομοκρατικής οργανώσεως».
Αφού αναφέρθηκε στο τι λέει το παραπεμπτικό βούλευμα για την ενοχή των δύο κατηγορούμενων και στη συνέχεια αναρωτήθηκε αν τα αποτυπώματα και το βιολογικό υλικό είναι αρκετά ως στοιχεία για να υιοθετήσει στην πρότασή της την θέση του βουλεύματος, ότι οι δύο κατηγορούμενοι είχαν ενταχθεί στην ΣΠΦ, η εισαγγελέας τόνισε: «Το ερώτημα που τίθεται για τη σχέση των κατηγορούμενων ΝΤΑΛΙΟΥ και ΡΩΜΑΝΟΥ με την πράξη της κατοχής όπλων, όπως κατηγορούνται στην Ελλησπόντου, πώς θεμελιώνεται η πράξη αυτή και ποια στοιχεία που την επιβεβαιώνουν (ή αν δεν θεμελιώνεται, ποια την αποδομούν)». Στην συνέχεια αναφέρθηκε στο DNA και εξέφρασε την άποψη ότι αυτό είναι ισχυρό αποδεικτικό μέσο, όμως δεν είναι αρκετό, χωρίς την παρουσία άλλων στοιχείων, για να σχηματιστεί η δικανική πεποίθηση περί ενοχής των ατόμων που βρέθηκε βιολογικό τους υλικό:
«Από εγκληματολογικής όμως πλευράς της εξιχνίασης συγκεκριμένου εγκλήματος, και όταν πλέον διερευνώνται αξιόποινες πράξεις με τη βοήθεια και αυτής της επιστημονικής ανακάλυψης, ως αποδεικτικού στοιχείου, τότε θα πρέπει και λαμβάνεται υπόψη σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία, συνθήκες και διάφορους παράγοντες και με οποιοδήποτε άλλη παράμετρο, της συγκεκριμένης πράξης, με λεπτομερή και υπεύθυνη διερεύνηση κάθε εγκλήματος, με σκοπό τελικά την εξεύρεση της αλήθειας, την διεξαγωγή δίκαιης δίκης και της απόδοσης βέβαια δικαιοσύνης. Ετσι σημασία έχει και ο συνδυασμός και άλλων παραγόντων και συνθηκών, δηλαδή τα σημεία, ο χώρος και τόπος, που εντοπίζεται και η σχέση τους με το υλικό αντικείμενο του εγκλήματος, ο βαθμός αμεσότητας μ’ αυτό και επιρρεασμού της διαπίστωσης και κρίσης για αυτή τη σχέση».
Στη συνέχεια, η εισαγγελέας ασχολήθηκε με το πού βρέθηκε βιολογικό υλικό του ΝΤΑΛΙΟΥ (σε μια φιάλη) και αναρωτήθηκε αν πράγματι αυτή ήταν μέσα στα απορρίμματα που μαζεύτηκαν από τον κάδο, αν βρέθηκε και σε άλλα σημεία του σπιτιού βιολογικό υλικό του ΝΤΑΛΙΟΥ και αν διαπιστώθηκε η παρουσία του ΝΤΑΛΙΟΥ στο σπίτι της Ελλησπόντου 53 στη Ν. Ιωνία του Βόλου από τους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν το σπίτι σε 24ωρη βάση. Είπε: «Δηλαδή κατά πρώτο, αν δεχθούμε ότι η εύρεση της φιάλης στα απορρίμματα προέρχεται από το διαμέρισμα και έτσι προκύπτει η παρουσία του Ντάλιου κάποια χρονική στιγμή σ’ αυτό. Αλλά για την σχέση του με την κατοχή των όπλων στο διαμέρισμα και η πρόθεση να συμμετέχει από κοινού σ’ αυτήν την κατοχή από ποιά στοιχεία προκύπτει; Σύμφωνα με την κατάθεση του αστυνομικού Χαρδαλιά, όποιος επισκεπτόταν το διαμέρισμα αυτό δεν πήγαινε για κοινωνική επίσκεψη. Είναι μια κρίση, άποψη, που στηρίζεται στην σκέψη, ότι ένα σπίτι με τον οπλισμό δεν θα δεχόταν καμιά επίσκεψη ατόμου που δεν είχε την γνώση και πρόθεση να κατέχει αυτόν τον οπλισμό. Αποψη, κρίση, που δεν μπορεί δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως τεκμήριο, ως αποδεκτό ότι όποιος επισκέφθηκε το διαμέρισμα είναι συμμέτοχος και σ’ αυτήν την πράξη, αλλά θα πρέπει να τεκμηριώνεται και με στοιχεία.
Ενώ πολύ περισσότερο, δεν διαπιστώθηκε η παρουσία του ΝΤΑΛΙΟΥ και η διαμονή του σ’ αυτό το διαμέρισμα, από ευρήματα σε διάφορα σημεία του σπιτιού, από κάποιο άλλο στοιχείο και ειδικά από τη λήψη αποτυπωμάτων και γενετικού υλικού, που να φανερώνει τη διαμονή του για κάποιο χρονικό διάστημα, ότι έκανε χρήση του σπιτιού. Βέβαια και σ’ αυτή την περίπτωση από μόνο απ’ αυτά τα στοιχεία χωρίς την συνδρομή και άλλων αποδεικτικών στοιχείων και παραγόντων, όπως ανέφερα δεν μπορούν να οδηγήσουν στην άνευ λόγου, σχέση με τη διερευνώμενη πράξη της κατοχής οπλισμού. Δεν διαπιστώθηκε η παρουσία του ΝΤΑΛΙΟΥ και η διαμονή του σ’ αυτό το διαμέρισμα από την μαρτυρία των αστυνομικών που παροκολουθούσαν επί 24ωρου βάσης το σπίτι αυτό. Μάλιστα όπως κατέθεσε ο αστυνομικός Χαρδαλιάς, κατά το χρονικό διάστημα παρακολούθησης του διαμερίσματος στην οδό Ελλησπόντου, από αστυνομικούς δεν έγινε αντιληπτή η παρουσία του ΝΤΑΛΙΟΥ και ενώ δινόταν λεπτομερής αναφορά για τα άτομα που επισκέπτονταν το διαμέρισμα, γνωστών και αγνώστων…».
Στη συνέχεια η εισαγγελέας αναφέρθηκε στον ΡΩΜΑΝΟ. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την πρόταση της εισαγγελέα Ολγας Σμυρλή για την αποδεικτική αξία της ύπαρξης αποτυπωμάτων και βιολογικού υλικού «από εγκληματολογικής πλευράς της εξιχνίασης συγκεκριμένου εγκλήματος», όπως υπάρχει στις σελίδες 80-92 της σχετικής απόφασης (εδώ). Κατά την άποψή μας, στην υπόθεση του Βόλου η εισαγγελέας Σμυρλή έκανε προσέγγιση ολόπλευρη και νομικά άρτια για την αποδιδόμενη από το σαθρό κατηγορητήριο κατηγορία για διακεκριμένη κατοχή όπλων από τους Αρ. Ντάλιο και Ν. Ρωμανό στο διαμέρισα της Ελλησπόντου 53 στην Ν. Ιωνία Βόλου.
Η πρόταση της εισαγγελέα εξόργισε τον σεναριογράφο της Αντιτρομοκρατικής Ε. Χαρδαλιά, ο οποίος σε μετεγενέστερη κατάθεσή του εξέφρασε τη διαφωνία του για την αθώωση του Αρ. Ντάλιου και ισχυρίστηκε ότι με την ανίχνευση βιολογικού υλικού στους τόπους δύο ληστειών, (Πυργετό και Φιλώτα) προκύπτει η εμπλοκή τους στις δύο ληστείες! Και βέβαια, ο Χαρδαλιάς διαφώνησε ανοιχτά με την εμπεριστατωμένη πρόταση της εισαγγελέα, ότι δεν αρκεί η παρουσία ακόμα και ατομικού βιολογικού υλικού στον τόπο του εγκλήματος για να οδηγηθεί ένα δικαστήριο σε καταδικαστική απόφαση, χωρίς άλλα στοιχεία. Γι’ αυτό ανέφερε με νόημα ότι βρέθηκε βιολογικό υλικό στον τόπο που έγιναν οι δύο ληστείες. Οπως σημειώναμε στο ρεπορτάζ μας «ελπίζει ότι το τρομοδικείο, που εκδικάζει σε δεύτερο βαθμό τη ληστεία στον Πυργετό, θα αποφασίσει να καταδικάσει τους Γρ. Σαραφούδη και Ι. Ναξάκη για τη ληστεία και την κλοπή αυτοκινήτου».
Ο αντιτρομοκρατικάριος Χαρδαλιάς πήγε στο δικαστήριο να καταθέσει και να πει για το βιολογικό υλικό, προφανώς γιατί επεδίωκε να καταδικαστούν οι Γρ. Σαραφούδης και Ι. Ναξάκης. Ηθελε να μη φύγουν «άβρεχτοι» αυτοί οι αγωνιστές, για να σταλεί ένα τρομοκρτικό μήνυμα στους νέους αγωνιστές. Μολονότι η απαλλαγή των δύο αγωνιστών απ’ όλες τις κατηγορίες ήταν μονόδρομος για το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, αυτό επέλεξε να συνταχθεί με την υπόδειξη της Αντιτρομοκρατικής, παίρνοντας μια καταδικαστική απόφαση που ισοδυναμεί με δικαστικό πραξικόπημα.