«Βεβαίως, ένας θεσμός που πρέπει να εξετάσουμε, όχι σε ό,τι αφορά την εγκυρότητά του, αλλά να εξετάσουμε αν μπορούμε να τον καλυτερεύσουμε σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαδικασία αυτή καθ’ αυτή.
Oλοι γνωρίζουμε πως οι γενικές εξετάσεις σε μια ευαίσθητη ηλικία για τους νέους ανθρώπους της χώρας μας, αγόρια και κορίτσια, είναι μια μεγάλη δοκιμασία.
Βέβαια, στη σκέψη όλων μας είναι πώς αυτή η δοκιμασία θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε μια δοκιμασία, βεβαίως, πάντα, αλλά που θα μετρά περισσότερο τις ικανότητες και λιγότερο τη στιγμή…» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Τάδε έφη ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη συμβολική επίσκεψή του στο υπουργείο Παιδείας με το τέλος των πανελλαδικών εξετάσεων, θέλοντας να στείλει τάχα μήνυμα θάρρους και ψυχραιμίας στα παιδιά, να συγχαρεί το προσωπικό για τη διεξαγωγή των πανελλαδικών και να δηλώσει το υποκριτικό ενδιαφέρον της συγκυβέρνησης για την Παιδεία, που, κατά τα άλλα, έχει αποδεχθεί να συνεχίσει να την έχει τοποθετημένη στον Προκρούστη των Μνημονίων.
Τι είπε με αυτές τις δηλώσεις του ο Τσίπρας; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τα λαμπερά προγράμματα για δήθεν ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Είπε καθαρά ότι στόχος είναι η καλυτέρευση της δοκιμασίας και όχι η κατάργησή της και η αντικατάστασή της από μια άλλη -σε κάθε περίπτωση- δοκιμασία που θα μετρά τις ικανότητες και όχι τη στιγμή. Την έκφραση αυτή μπορεί να εκτιμήσει κανείς αναλόγως. Μπορεί να σημαίνει επανειλημμένες εξετάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του Λυκείου (κάτι π.χ. σαν το σύστημα Αρσένη), συνεχή τεστ, μέτρηση βαθμολογίας σε κάποια ή σε όλα τα μαθήματα, κ.ά.
Οπως και να έχει θα πρόκειται και πάλι για ένα σύστημα επιλογής, που θα υπηρετεί τους ταξικούς φραγμούς, αφού «ικανότητες» και ταξική προέλευση των μαθητών μέσα στο αστικό σύστημα είναι έννοιες αλληλένδετες.
