Αλλο Μπερλίγκουερ και Μπαρουφάκης… και άλλο Μπελογιάννης (σύνθημα με κόκκινο σπρέι)
Στου Γκύζη είναι γραμμένο το σύνθημα, πάνω από τα τοπικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, απ’ όσο μπορούμε να καταλάβουμε από τη φωτογραφία που μας έστειλαν (προφανώς επειδή είμαστε οι «νονοί» του ονόματος Μπαρουφάκης). Σύντροφοι συνθηματογράφοι, θα διαφωνήσουμε. Καλό το λογοπαίγνιο με τα τρία «μπ», αλλά ο Μπαρουφάκης στην ίδια μοίρα με τον Μπερλίγκουρ; Ο πρώτος είναι ένας απλός μπαρουφολόγος, ενώ ο δεύτερος υπήρξε μια ηγετική προσωπικότητα του ευρω-ρεβιζιονισμού, που με τον «ιστορικό συμβιβασμό» σφράγισε την πολιτική ιστορία της Ιταλίας. Αστός του κερατά ήταν ο Μπερλίγκουερ, καραγκιόζης όχι. (Πλάκα κάνουμε, όπως θα καταλάβατε. Ευχαριστούμε για τη φωτογραφία).
♦ ΑΔΕΔΥ – 1η Μάη 2015 – Απεργία – Συνεχίζουμε αταλάντευτα τους αγώνες μας για Εργασιακά και Κοινωνικά Δικαιώματα – Οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν εκβιάζονται… – Απεργιακή συγκέντρωση Πλατεία Κλαυθμώνος ώρα 11:00 πμ (αφίσα)
♦ ΓΣΕΕ – 1η Μάη 2015 – Ημέρα μνήμης τιμής και αγώνα – Ο αγώνας των συνδικάτων συνεχίζεται για: – Επαναφορά κατώτατου μισθού, Συλλογικές Συμβάσεις, Ανάπτυξη, Υπεράσπιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, Θέσεις εργασίας, Δημοκρατικά δικαιώματα – Ολοι στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου (αφίσα)
Σε αντίθεση με την ΑΔΕΔΥ, στην οποία η σχετικά ψηλότερη εκπροσώπηση του συνδικαλιστικού ΣΥΡΙΖΑ επέτρεψε να περάσει το σύνθημα «Οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν εκβιάζονται…», στη ΓΣΕΕ πέρασε η… σκληρή αντιμνημονιακή γραμμή: «Με ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΓΩΝΑ αγωνιζόμαστε για τα δίκαια αιτήματά μας, διασφαλίζουμε τα δικαιώματά μας! Παλεύουμε και απεργούμε για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, για να διασφαλίσουμε και να κερδίσουμε ξανά τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα», γράφει η διακήρυξη που εξέδωσε, επεξηγώντας αυτά που γράφει η αφίσα (εκδόθηκε και κοινή αφίσα με το ΕΚΑ, με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο)!!!! Τα πολλά θαυμαστικά είναι επιβεβλημένα, καθώς μιλάμε για την πιο ξεφτιλισμένη, την πιο ξεπουλημένη στο κεφάλαιο συνδικαλιστική γραφειοκρατία όλων των εποχών. Αυτή η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που διά του προέδρου της δήλωνε (πριν από τις εκλογές, μάλιστα), ότι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ δεν πρέπει να γίνει με τη μία, διότι θα προκαλέσει «σοκ» στην καπιταλιστική οικονομία και θα οδηγήσει σε απολύσεις και αύξηση της ανεργίας, τώρα το παίζει αντιμνημονιακή και προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που ακολουθεί πορεία προσαρμογής στο μνημονιακό «κεκτημένο». Η ρεβάνς αφορά, βέβαια, μόνο την προπαγάνδα, γιατί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία πρακτικά θα εξακολουθήσει να υπερασπίζεται τον ελληνικό καπιταλισμό και τις ανάγκες του, όπως κάνει από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, όταν ολοκληρώθηκε η αστικοποίησή της και εγκατέλειψε ακόμη και τον αγωνιστικό οικονομισμό προηγούμενων εποχών. Ομως εκείνο το σύνθημα της ΑΔΕΔΥ («Οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν εκβιάζονται…») πώς πρέπει να εκληφθεί; Ως προειδοποίηση στους ιμπεριαλιστές δανειστές; Ως διάθεση συστράτευσης με τη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, τα στελέχη της οποίας εκφέρουν ανάλογου περιεχομένου ατάκες; Γιατί κριτική στη σημερινή συγκυβέρνηση δε βλέπουμε πουθενά. Ούτε στην αφίσα και τη διακήρυξη της ΓΣΕΕ υπάρχει ευθεία κριτική, αυτή όμως μπορεί να συναχθεί έμμεσα, από τη διατύπωση αιτημάτων και από την απουσία κάθε στήριξης προς την κυβέρνηση και τον προπαγανδιστικό της λόγο. Η εργατική τάξη τιμά μια ακόμη Πρωτομαγιά μέσα σε μια ατμόσφαιρα θλίψης, απογοήτευσης, αποστράτευσης, αφήνοντας την ξεπουλημένη στο κεφάλαιο γραφειοκρατία να μιλά για λογαριασμό της.
