![](/wp-content/uploads/2020/08/544/content_sinthimata.png)
To σύνθημα γίνεται άκρως επίκαιρο ενόψει εκλογών. Η «Κόντρα» χρησιμοποίησε στο πρωτοσέλιδο του προηγούμενου φύλλου της κάποιους στίχους του Κώστα Βάρναλη που έχουν ανάλογο περιεχόμενο: «Κι αν είν’ ο λάκκος σου πολύ βαθής χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». Ειδικά οι εκλογές της 25ης Γενάρη του 2015 αποτελούν την επιτομή του συνθήματος. Ενας λαός γονατισμένος, ηττημένος, απελπισμένος, κοινωνικά παροπλισμένος είτε σύρεται φοβισμένος πίσω από τη στρατηγική του φόβου του Σαμαρά, είτε θα στηρίξει τους «σοβαρούς» της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, που παίζουν επίσης με το φόβο (αλλά χωρίς την ακροδεξιά χυδαιότητα του Σαμαρά), είτε περιμένει τη σωτηρία από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κατά βάση αμφιβάλλει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κάτι διαφορετικό από τους προηγούμενους. Μια φράση συριζαίου δίνει με παραστατικό τρόπο όλη την ουσία της κοινωνικής συμπεριφοράς ενόψει εκλογών: «χειρότεροι από τη ΝΔ αποκλείεται να είμαστε». Εχουν πιάσει το νόημα της κοινωνικής απόγνωσης και της ηττοπάθειας και ποντάρουν σ’ αυτή και μόνο σ’ αυτή όχι μόνο για να κερδίσουν τις εκλογές αλλά και για να κρατηθούν στην εξουσία. Αρκεί να συντηρήσουν την κινεζοποίηση και θα έχουν πετύχει, γιατί ο κόσμος έχει ήδη υποταχτεί στη σημερινή πραγματικότητα και επιθυμεί το «μη παρέκει». Αυτή είναι η απλή εξουσιαστική σκέψη τους.
♦ Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης – ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας – ενάντια στη συνολική επίθεση κυβέρνησης κι εργοδοτών προς τον κόσμο της εργασίας – Αμεση παύση κάθε δίωξης στους 7 συλληφθέντες συναδέλφους μας από την απεργιακή περιφρούρηση στον Ιανό και την συγκέντρωση αλληλεγγύης στο ΑΤ Ακροπόλεως, στην απεργία της Κυριακής 28 Δεκέμβρη 2014 στον κλάδο του βιβλίου – Εργατική διαδήλωση Πέμπτη 8/1, 6μμ Πνευματικό Κέντρο – Παρασκευή 9/1, 9πμ Δικαστήρια Ευελπίδων – Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής (αφίσα)
Αυτό που συνέβη στον Ιανό δεν είναι φαινόμενο πρωτόγνωρο για εργασιακούς χώρους. Τα αφεντικά κάλεσαν την αστυνομία για να διώξει τους εργαζόμενους που περιφρουρούσαν την απεργία τους και η αστυνομία έστειλε τα ΜΑΤ να καθαρίσουν, ξυλοφορτώνοντας και συλλαμβάνοντας εργαζόμενους. Ο Ιανός, όμως, έχει μια ιδιομορφία σε σχέση με άλλους εργασιακούς χώρους. Είναι βιβλιοπωλείο και διαθέτει μια αίθουσα εκδηλώσεων, η οποία παρουσιάζεται ως κέντρο υποστήριξης και ανάδειξης των γραμμάτων και του πολιτισμού. Εκεί μπαινοβγαίνουν συγγραφείς, διανοούμενοι, πολιτικοί, άνθρωποι του θεάτρου, του κινηματογράφου, της μουσικής, των εικαστικών τεχνών, οι οποίοι είτε ως ομιλητές είτε ως θαμώνες παίρνουν μέρος σε μια μεγάλη σειρά πολιτιστικών και πολιτικών εκδηλώσεων. Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, να δει όλον αυτόν τον κόσμο να θίγεται. Να θεωρεί ότι οι γκλοπιές των ΜΑΤ έπεσαν στα δικά τους κεφάλια. Να συντάξουν μια διαμαρτυρία και να προειδοποιήσουν την ιδιοκτησία του Ιανού ότι δε θα ξαναχρησιμοποιήσουν την αίθουσά της για δικές τους εκδηλώσεις και θα μποϊκοτάρουν τις εκδηλώσεις άλλων. Να απαιτήσουν έστω μια συγνώμη. Για μια ακόμη φορά σιώπησαν σαν γαϊδούρια. Και η ιδιοκτησία του Ιανού πήρε αέρα και εξέδωσε μια ιταμή ανακοίνωση σε στιλ «νόμος είναι το δίκιο του αφεντικού».