Κύματα αγανάκτησης στη δημοκρατική και προοδευτική Ευρώπη (και στη χώρα μας, βεβαίως), εξαιτίας μιας ομιλίας του Ερντογάν, η οποία σε ελεύθερη, περιληπτική απόδοση συνοψίζεται στη φράση «γυναίκες μόνο για σπίτι και παιδιά».
Ο Ερντογάν επανέλαβε το γνωστό θρησκευτικό δόγμα του πιο σκοταδιστικού Ισλάμ για τις γυναίκες, η ομιλία του σ’ ένα συνέδριο με θέμα τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των γυναικών, όμως, δεν ήταν απαλλαγμένη από πολιτικές σκοπιμότητες που αναφέρονται στις ανάγκες του τουρκικού καπιταλισμού. Οταν έχεις μια πολυπληθή χώρα, με μεγάλο ποσοστό νεανικού πληθυσμού (λόγω των γεννήσεων), θέλεις να κρατήσεις ένα ποσοστό των γυναικών στο σπίτι, χάριν της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής (τα πολλά παιδιά θέλουν κάποιον να τα φροντίζει), αλλά και να συγκρατήσεις την άνοδο του εργατικού δυναμικού και το ποσοστό ανεργίας. Η γυναίκα-νοικοκυρά, όπως τη θέλει το ισλαμικό δόγμα, δεν περιλαμβάνεται στο εργατικό δυναμικό, επομένως ο δείκτης ανεργίας πέφτει τεχνητά. Βεβαίως, το νοικοκυριό ζει σε άθλιες συνθήκες, όμως γι’ αυτό υπάρχει το θρησκευτικό δόγμα: για να δικαιολογεί την κοινωνική αθλιότητα και να εμποδίζει την ταξική συνειδητοποίηση.
Στη… δημοκρατική και προοδευτική Δύση υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν τέτοια σκοταδιστικά δόγματα. Οι γυναίκες υποτίθεται πως είναι ισότιμες. Οτι μπορούν να εργαστούν όπως και οι άνδρες, να κυκλοφορήσουν με όποια αμφίεση θέλουν κτλ. Ο,τι αντιστρατεύεται αυτή την τυπική ισότητα θεωρείται παρέκκλιση και τιμωρείται από τους νόμους.
Ομως, αυτή η τυπική ισότητα δεν είναι παρά το περίβλημα του καπιταλιστικού σκοταδισμού, ο οποίος όταν εμφανίστηκε στο ιστορικό προσκήνιο περιβλήθηκε με το θεωρητικό φως του διαφωτισμού. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται παρά για την άλλη όψη του νομίσματος του θρησκευτικού σκοταδισμού.
Ο Μαρξ, ως κοινωνικός επιστήμονας και όχι ως υποκριτής ηθικολόγος της δεκάρας, ανέλυσε εξαντλητικά στο «Κεφάλαιο» το καθαρά ωφελιμιστικό (κερδοσκοπικό) υπόβαθρο που κρυβόταν πίσω από την τυπική ισότητα της γυναίκας, που διακήρυττε η αστική κοινωνία. Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Στο μέτρο που οι μηχανές κάνουν περιττή τη μυική δύναμη, γίνονται μέσο χρησιμοποίησης εργατών χωρίς μυική δύναμη ή εργατών με ανώριμη σωματική ανάπτυξη, με μεγαλύτερη όμως ευστροφία των μελών. Εργασία των γυναικών και των παιδιών ήταν, λοιπόν, η πρώτη λέξη της κεφαλαιοκρατικής χρησιμοποίησης των μηχανών! Ετσι αυτό το τεράστιο υποκατάστατο της εργασίας και των εργατών μετατράπηκε αμέσως σε μέσο αύξησης του αριθμού των μισθωτών εργατών με την ένταξη όλων των μελών της εργατικής οικογένειας, χωρίς διάκριση φύλου και ηλικίας, κάτω από την άμεση εξουσία του κεφαλαίου. Η αναγκαστική εργασία για τον κεφαλαιοκράτη δεν σφετερίστηκε μονάχα το χρόνο του παιδικού παιχνιδιού, μα και της ελεύθερης εργασίας για τις ανάγκες της ίδιας της οικογένειας. (…)
Οι μηχανές, ρίχνοντας όλα τα μέλη της εργατικής οικογένειας στην αγορά εργασίας, κατανέμουν την αξία της εργατικής δύναμης του άνδρα σ’ όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Γι’ αυτό κατεβάζουν την αξία της εργατικής του δύναμης. Η αγορά της κομματιασμένης λ.χ. σε 4 εργατικές δυνάμεις οικογένειας μπορεί να κοστίζει περισσότερο απ’ ό,τι κόστιζε προηγούμενα η αγορά της εργατικής δύναμης του αρχηγού της οικογένειας, σαν αντιστάθμισμα όμως στη θέση της μιας μπαίνουν 4 εργάσιμες μέρες, και η τιμή τους πέφτει στην ίδια αναλογία που αυξάνεται η υπεραξία των τεσσάρων πάνω από την υπεραξία του ενός. Για να ζει τώρα μια οικογένεια είναι υποχρεωμένα τέσσερα άτομα να προσφέρουν όχι μονάχα εργασία, μα και υπερεργασία στο κεφάλαιο».
Π.Γ.