♦ Οραμά τους η γαλέρα
«Επιστροφή στη δουλειά – Πώς μπορεί να βοηθήσει η δημοσιονομική πολιτική». Αυτός είναι ο τίτλος σε πρόσφατη έκθεση-μελέτη του ΔΝΤ. Η «επιστροφή στη δουλειά», όμως, δεν αφορά τα εκατομμύρια των ανέργων, αλλά τους συνταξιούχους! Βασικός στόχος του πακέτου μέτρων που προτείνει το ΔΝΤ είναι (αντιγράφουμε από το capital.gr):
«Η αύξηση της συμμετοχής των ηλικιωμένων στην απασχόληση. Γι' αυτό προκρίνεται ως θετικός ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης. Οσο μεγαλύτερο είναι το μερίδιο των ωφελειών από τη σύνταξη που δίνουν τα δημόσια ταμεία στο συνολικό εισόδημα των ηλικιωμένων τόσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή της δημόσιας συνταξιοδοτικής πολιτικής πάνω στη συμμετοχή στην απασχόληση. Σε χώρες όπου τα σχήματα της ιδιωτικής ασφάλισης παίζουν σημαντικό ρόλο, μπορεί να παίξει ρόλο στην προώθηση της συμμετοχής των ηλικιωμένων στο εργατικό δυναμικό».
Μειώστε τις συντάξεις, για να αναγκάζονται οι συνταξιούχοι να επιστρέφουν στη δουλειά! Αυτή είναι η κατεύθυνση των βαρβάρων του ΔΝΤ. Δε νομίζουμε ότι χρειάζονται σχόλια. Απλώς, η συνειδητοποίηση ότι τα διεστραμμένα μυαλά τους μόνο τέτοια σκέφτονται, γιατί μόνο με την απόλυτη εξαθλίωση του προλεταριάτου μπορεί ο καπιταλισμός να εξασφαλίσει τη διαχείριση των κρίσεών του.
♦ Πανέτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ
Αντιγράφουμε από το οπισθόφυλλο της «Αυγής» (22.10.2014): «Η άποψη που εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή δεν ήταν "δεν αναγνωρίζω", αλλά "δεν αναγνωρίζω νέα συμφωνία αν δεν έχει και την έγκρισή μου". Τι έκανε μέχρι σήμερα η κυβερνητική πλευρά για να έχει την έγκριση και του ΣΥΡΙΖΑ σε κρίσιμες αποφάσεις που κρίνεται το μέλλον της χώρας; Τίποτα απολύτως».
Δεν είναι, βέβαια, η επίσημη άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μ’ αυτόν τον ανεπίσημο τρόπο προωθούνται οι επίσημες θέσεις. Για να στέλνονται τα μηνύματα, αλλά να μην αναλαμβάνονται δεσμεύσεις. Ποιο είναι το μήνυμα που έστειλε η «Αυγή»; Φωνάξτε μας να συζητήσουμε, αν θέλετε να συναινέσουμε στη συμφωνία με τους δανειστές για την επιμήκυνση του χρέους. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα κόψει από τον Σαμαρά το βασικό προεκλογικό του όπλο, που είναι η νέα ρύθμιση για το χρέος. Γι’ αυτό το πιθανότερο είναι ο Σαμαράς να μην βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι (μολονότι πιέζεται από μιντιακά κέντρα) και ο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει (σε χαμηλότερους τόνους) ότι «δε δεσμεύεται» από τη συμφωνία, την οποία βεβαίως θα εφαρμόσει κατά γράμμα ως κυβέρνηση. Με… αστερίσκους για εσωτερική κατανάλωση, βεβαίως.
♦ Κολπάκια
«Θα ζητήσω ξανά συνάντηση με τον Τσίπρα και τον Σαμαρά. Δεν θεωρώ εχθρούς μου τον Τσίπρα και τον Σαμαρά», δήλωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης. Και προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης έσπευσε να συμπληρώσει: «Μπορούμε να είμαστε κυβερνητικοί εταίροι και του Τσίπρα, αλλά και του Σαμαρά»!
Το κορυφαίο το άφησε για το τέλος: «Εχουμε μία κυβέρνηση που τρέμουν τα πόδια της αλλά πριν πέσει πρέπει να πάρει αποφάσεις»! Τι ακριβώς αποφάσεις να πάρει; Να κλείσει τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, υλοποιώντας μερικά ακόμη αντιδραστικά μέτρα, και να υπογράψει τη συμφωνία για την επιμήκυνση των δόσεων του χρέους. Μετά να γίνουν εκλογές και ο Θεοδωράκης να επιδιώξει κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργώντας ως φύλακας-άγγελος του συστήματος και ως άλλοθι για να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίζει τη λαϊκή πίεση που θα υποστεί.
♦ Αγνοί!
Εξοργισμένοι δηλώνουν (οι περισσότεροι ανώνυμα) οι ανεξάρτητοι βουλευτές από τις δηλώσεις των συριζαίων, ότι γίνεται παρασκηνιακό παζάρι για την εξαγορά κάποιων απ’ αυτούς ώστε να ψηφίσουν πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι αγνοί, άσπιλοι και πάλλευκοι σαν το χιόνι και δε δέχονται να αφήνονται υπαινιγμοί σε βάρος τους.
Δεν κάνουν καμιά περατζάδα από ένα οποιοδήποτε καφενείο σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας, να ρωτήσουν και τη γνώμη των απλών ανθρώπων για το θέμα της αγνότητάς τους (και όχι μόνο αυτών);
♦ Αγωνιούμε
Εμείς πάλι περιμένουμε με αγωνία το πόρισμα του εισαγγελέα Παναγιωτόπουλου που διερευνά τις καταγγελίες για χρηματισμό βουλευτών. Οπως μάθαμε από τους ίδιους, οι πολιτικοί που πέρασαν από το εισαγγελικό γραφείο δεν είχαν να εισφέρουν τίποτα συγκεκριμένο. Κάποιος διάβασε κάτι, κάποιος άλλος αναφερόταν στην… περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ένας τρίτος είχε κάνει δηλώσεις υπό την… επιστημονική του ιδιότητα κτλ. Μέσα στην εβδομάδα αναμενόταν να περάσουν για κατάθεση τα συμπεθέρια, οι καπιταλιστές Κόκκαλης και Μαρτίνος, οι οποίοι πάντρευαν τους γόνους τους και υποτίθεται ότι στο γαμήλιο γλέντι έγινε ο… έρανος υπέρ αναξιοπαθούντων βουλευτών. Φαντάζεστε τη σκηνή; Να σηκωθεί όρθιος ο Κόκκαλης και να πει: ναι, κύριε εισαγγελέα, στο γαμήλιο γλέντι ορισμένοι από εμάς αποφασίσαμε να μαζέψουμε λεφτά για ν’ αγοράσουμε μερικούς βουλευτές, να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και να γλιτώσει η χώρα τις περιπέτειες…
Παραπάει το δούλεμα, ρεεεε…
♦ Ημουν κι εγώ στο κότερο
Πανεύκολο ήταν για τον Περισσό να ανατρέξει στο αρχείο και να βρει τι έλεγε για το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη ο σημερινός υμνητής του ΣΥΡΙΖΑ και υβριστής του Γιωργάκη (και του Περισσού) Λάκης Λαζόπουλος. Ιδού το ποτ-πουρί που μας θύμισε η κομματική εφημερίδα του Περισσού:
«Αν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να δώσει στον κόσμο την αίσθηση ότι φεύγουμε από αυτό που ζούμε θα πάει πολύ καλά. (…) Θα πρέπει να καθαριστεί το σύστημα της πολιτικής, μέσα και βαθιά. Το γεγονός ότι ο Παπανδρέου ξεκαθάρισε με πολλούς το θεωρώ πολύ μεγάλο ατού» (συνέντευξη στο «Πρώτο Θέμα», 4 Οκτώβρη 2009). «Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. (…) Ο Παπανδρέου (…) αν στο ελάχιστο πραγματοποιήσει αυτά τα οποία λέει, άλλη τύχη θα έχει» (συνέντευξη στο «Εθνος», 26 Σεπτέμβρη 2009). Ο Γ. Παπανδρέου «προλαβαίνει ακόμα να πηδήσει στο βαγόνι της Ιστορίας και να σώσει τον τόπο» (Απρίλης 2010, «Αλ Τσαντίρι»).
Ο τυπάκος αυτός πάει πάντοτε με το ρεύμα, για να μπορεί να πουλάει καλύτερα την τηλεοπτική πραμάτεια του.
♦ Μεσαία τάξη
Μια βραζιλιάνικη εφημερίδα δημοσίευσε έρευνα, σύμφωνα με την οποία ψηφοφόροι της Ντίλμα Ρούσεφ ήταν οι εργαζόμενοι που πληρώνονται με το βασικό μισθό ή λίγο πάνω απ’ αυτόν, ενώ τον αντίπαλό της Εσιο Νέβες ψήφισαν όσοι πληρώνονται με το μέσο μισθό και πάνω απ’ αυτόν. Το αποτέλεσμα, βέβαια, δε δικαιώνει την έρευνα, διότι η Ρούσεφ πήρε 51,5% και ο Νέβες 48,5%. Δε γίνεται να είναι αυτές οι κοινωνικές αναλογίες σε μια χώρα σαν τη Βραζιλία, στην οποία βασιλεύει η φτώχεια. Αν σχολιάζουμε τη συγκεκριμένη έρευνα είναι γιατί βασίζεται σ’ ένα ιδεολόγημα. Αυτό της «μεσαίας τάξης».
Η «μεσαία τάξη» εξαφανίζει τον πραγματικό ταξικό διαχωρισμό. Οι ειδικευμένοι εργάτες αθροίζονται με τους μικροαστούς και ένα τμήμα της κατώτερης αστικής τάξης και όλοι μαζί συναποτελούν τη «μεσαία τάξη». Το ιδεολόγημα έχει αποδειχτεί αρκούντως αποτελεσματικό, καθώς σ’ αυτό στηρίχτηκε για πολλές δεκαετίες η σοσιαλδημοκρατία, προωθώντας τη διάσπαση της εργατικής τάξης και «εξαγοράζοντας» πολιτικά και κοινωνικά κάποια εργατικά στρώματα.
Η κρίση τσάκισε κυριολεκτικά τη «μεσαία τάξη», όμως το ιδεολόγημα παρέμεινε. Στους ειδικευμένους εργάτες προβάλλεται ως όραμα η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, η οποία θα έρθει μέσω της ανάπτυξης και της εξόδου του καπιταλισμού από την κρίση. Ετσι, ανεξάρτητα από το πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό το όραμα, εξακολουθεί να αναπαράγεται ένας κάθετος διαχωρισμός στο σώμα της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη παύει να προβάλλει στην αστική κοινωνία ακόμη και ως τάξη «καθεαυτή», παύει να αυτοαναγνωρίζεται ως τάξη. Κι αυτό κάνει ακόμη πιο επιτακτικό το καθήκον της πολιτικής οργάνωσης της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, που θ’ αναλάβει το τεράστιο καθήκον της αποκατάστασης της ταξικής ενότητας.