Μπορεί κάτι Λαφαζάνηδες και κάτι Στρατούληδες να διακηρύσσουν ότι οι τράπεζες θα κρατικοποιηθούν, όμως ο υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκης φροντίζει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Δεν μιλάμε για κρατικό έλεγχο σαν αυτόν που εφάρμοσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν για να εξυπηρετούν τους κομματικούς τους φίλους» («Βήμα της Κυριακής», 20.7.14).
Τι θα κάνει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ με τις τράπεζες; «Μελετούμε ένα σύστημα δημόσιου κοινωνικού ελέγχου και εποπτείας των τραπεζών, ο οποίος θα ισχύει για όλες τις τράπεζες, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, λαμβάνοντας υπόψη και τα ισχύοντα σε άλλες χώρες όπως Γερμανία, Βρετανία κ.τ.λ.»! Αυτά τα περί «δημόσιου κοινωνικού ελέγχου και εποπτείας» τα έχει «κάψει» το ΠΑΣΟΚ, οπότε εκείνο που μένει είναι η αντιγραφή της πείρας της Γερμανίας και της Βρετανίας, δηλαδή των βασιλείων του νεοφιλελευθερισμού!
Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το κράτος, μολονότι έχει και τυπικά, μέσω του ΤΧΣ, την πλειονότητα των μετοχών των τραπεζών, «δεν ασκεί τα δικαιώματά του». Γι’ αυτό και ο Δραγασάκης ξεκαθαρίζει ότι «το κράτος θα ασκήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη μετοχική συμμετοχή του στις τέσσερις συστημικές τράπεζες». Τι ακριβώς θα κάνει, όμως, δε λέει. Αναφέρει μόνο σχέδια για δημιουργία νέων τραπεζών: «Θα στηρίξουμε την Τράπεζα Αττικής και τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων σ' αυτήν. Θα προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων γερμανικών και γαλλικών αναπτυξιακών τραπεζών και θα ενθαρρύνουμε τη δημιουργία νέων τραπεζών για να σπάσει η ολιγοπωλιακή υπερσυγκέντρωση που χαρακτηρίζει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα». Ολ’ αυτά, όμως, είναι μπούρδες, γιατί απαιτούν κεφάλαια. Πού θα βρεθούν αυτά τα κεφάλαια από ένα κράτος υπό συνεχή απειλή χρεοκοπίας; Ετσι, το μόνο που απομένει είναι η έκφραση πίστης στο τραπεζικό σύστημα.
