Εάν ξεπεράσεις το αίσθημα θυμού και αηδίας, τότε μπορείς να παρακολουθήσεις τις εκπομπές του Πρετεντεράκου σαν διασκεδαστικά σόου.
Ιδιαίτερα όταν παρουσιάζει γκάλοπ, παρέα με εκείνον τον τάχα σοβαρό δημοσκόπο (πνευματικό παιδί του Μίμη Ανδρουλάκη, όταν ήταν στη νεολαία του Περισσού). Μια τέτοια διασκεδαστική βραδιά ήταν και η παρουσίαση της νέα δημοσκόπησης την περασμένη Δευτέρα.
Καταρχάς, μοίρασαν το καρπούζι ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα κόμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται κατά 0,5% στις ευρωεκλογές, ενώ η ΝΔ προηγείται κατά 1,4% στις εθνικές εκλογές. Και οι δυο διαφορές, βέβαια, είναι μέσα (πολύ βαθιά μάλιστα) στα όρια του στατιστικού σφάλματος, που για τέτοιες δημοσκοπήσεις τοποθετείται διεθνώς στο +-3%. Τι σημασία, όμως, έχει το στατιστικό σφάλμα, όταν το γκάλοπ είναι στημένο για να δείξει πως η ψήφος διαμαρτυρίας (ευρωεκλογές) ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως η ψήφος ευθύνης (εθνικές εκλογές) ευνοεί τη ΝΔ;
Ο Σαμαράς είναι το «δυνατό χαρτί» της ΝΔ, καθώς διευρύνει τη διαφορά του από τον Τσίπρα ως προς τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό.
Αυτό έλειπε, να μην τη διευρύνει…
Η Ελιά καταγράφει άνοδο! Μάλιστα, από τα «ποιοτικά στοιχεία» της δημοσκόπησης φαίνεται «να δικαιώνεται σε ένα βαθμό το δίλημμα του Βαγγέλη Βενιζέλου», καθώς η πλειοψηφία των ερωτηθέντων συμφωνεί πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να φύγει από την κυβέρνηση αν αποδοκιμαστεί στις ευρωκάλπες. Το «σε ένα βαθμό» προστίθεται, βέβαια, για ξεκάρφωμα. Να δείξουμε αντικειμενικοί, βρε αδερφέ…
Το Ποτάμι κυλάει ορμητικό και τα νερά του συνεχώς φουσκώνουν. Αποκτά «δυναμική τρίτου κόμματος». Ολως τυχαίως, αυτό το στόχο έθεσε και ο Θεοδωράκης, σε δηλώσεις του πριν δημοσιευτεί η δημοσκόπηση στου Πρετεντεράκου.
Οι νεοναζί κρατιούνται σχετικά χαμηλά (7,5% και 6,9% σε ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές, αντίστοιχα) και ο Περισσός κοντεύει να τους ξεπεράσει στις ευρωεκλογές και τους ξεπερνά χαλαρά στις εθνικές εκλογές (7% και 7,2% αντίστοιχα).
Οσο για τη ΔΗΜΑΡ, μάλλον δεν εκλέγει ευρωβουλευτή (3%) και σίγουρα δεν μπαίνει στην επόμενη Βουλή (2,8%, με καθοδική τάση).
Αυτό παρήγγειλε το Συγκρότημα Ψυχάρη, αυτό πήρε ως δημοσκόπηση. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Σημασία δεν έχει ποια είναι η πραγματική δημοσκοπική πραγματικότητα, αλλά ποιο πολιτικό κλίμα θέλουν να δημιουργήσουν τα αφεντικά που παραγγέλλουν και πληρώνουν τη «δημοσκόπηση».
