«Είναι κάτι φυσιολογικό, μπορεί να συμβεί. Αλλά η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι οι δομές, τα αεροδρόμια, και στην Βραζιλία κανένας δεν ασχολείται. Επέστρεψα προσφάτως αεροπορικώς στη Βραζιλία και το αεροδρόμιο βρισκόταν σε μια κατάσταση χάους. Αυτή είναι η δική μου ανησυχία». Το παραπάνω απόσπασμα από απάντηση του Πελέ, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει το θάνατο ενός ακόμη εργάτη στις εργασίες κατασκευής του γηπέδου «Αρένα Κορίνθιανς» στο Σάο Πάουλο, δείχνει πόσο κυνικός και αδίστακτος είναι. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι αυτά τα είπε κατά τη διάρκεια παρουσίασης συλλογής διαμαντιών από νήματα, τα οποία αντλήθηκαν από τα μαλλιά του, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί ο Πελέ είναι ο εκλεκτός της ΦΙΦΑ και του σταρ σίστεμ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, σε αντίθεση με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (η σωστή προφορά είναι Ντιέγο Μαραδόνα), που αποτελεί το κόκκινο πανί.
Και στο παρελθόν ο Πελέ έχει κάνει προκλητικές δηλώσεις για να στηρίξει τις επιλογές των αξιωματούχων της ΦΙΦΑ ή για να στηρίξει αντιδραστικές κυβερνητικές πολιτικές στη χώρα του, η συγκεκριμένη όμως ξεπερνάει κάθε όριο και κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ξεφτίλα του, αν αναλογιστούμε ότι τόσο η ΦΙΦΑ όσο και η βραζιλιάνικη κυβέρνηση κράτησαν τα προσχήματα και εξέφρασαν τη λύπη τους για το τραγικό περιστατικό. Εδώ και πολλά χρόνια ο Πελέ έχει επιλέξει να εξαργυρώσει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και τη μεγάλη καριέρα του με κυβερνητικά πόστα και ποδοσφαιρικά αξιώματα. Για το λόγο αυτό οι θέσεις του και οι δηλώσεις του είναι πάντα σαφώς υπέρ των αξιωματούχων τις ΦΙΦΑ και των καπιταλιστών που κονομάνε από τα ποδοσφαιρικά επιχειρηματικά projects, «φτύνοντας» τα εκατομμύρια απλών λαϊκών ανθρώπων που τον λάτρεψαν για τα μαγικά και το θέαμα που πρόσφερε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Οπως λέει ο σοφός λαός, «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και τα «στερνά» του Πελέ είναι το λιγότερο αντιδραστικά.
Είναι φανερό ότι με αφορμή το Μουντιάλ η κυβέρνηση της Βραζιλίας προσπαθεί να καταστείλει τις λαϊκές αντιδράσεις που πηγάζουν από την πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση την οποία βιώνει ο λαός και η νεολαία. Πριν από μερικές μέρες, εκατοντάδες μπάτσοι με τη συνοδεία ειδικών δυνάμεων του στρατού και ελικοπτέρων κατέλαβαν μια από τις μεγαλύτερες φαβέλες του Ρίο, με το πρόσχημα ότι προσπάθησαν να απαλλάξουν την περιοχή από τους εμπόρους ναρκωτικών, την πορνεία και το οργανωμένο έγκλημα. Ολοι βέβαια γνωρίζουν ότι αυτή η επέμβαση έγινε στο πλαίσιο της κατασταλτικής πολιτικής της βραζιλιάνικης κυβέρνησης και της προσπάθειάς της να επιβάλει ένα καθεστώς «τάξης και ασφαλείας» πριν και κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του Μουντιάλ, προκειμένου να διασφαλιστούν οι «επενδύσεις» που σχετίζονται με αυτό και να πειστούν οι ταλαντευόμενοι να επισκεφτούν τη χώρα. Οταν σε μια χώρα όπως η Βραζιλία, στην οποία το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από θρησκεία, η κυβέρνηση εφαρμόζει σκληρή κατασταλτική πολιτική για να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του Μουντιάλ, μπορούμε να καταλάβουμε τη βαρβαρότητα της καθημερινότητας που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα και η βραζιλιάνικη νεολαία. Τότε είναι αναγκαίο να επιστρατεύονται οι διάφοροι Πελέ και να προσπαθούν, χρησιμοποιώντας το κύρος τους και την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό τους, να δώσουν τις λύσεις που επιθυμεί η κυβέρνηση και οι αξιωματούχοι της ΦΙΦΑ.
Είναι σίγουρο ότι, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές τους, δε θα έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν, για τον απλούστατο λόγο ότι δε θ’ αλλάξουν οι αιτίες που γεννούν τη βαρβαρότητα που ζει ο βραζιλιάνικος λαός. Επίσης, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έχουμε και νέες «δολοφονίες» εργατών στα εργοτάξια-κάτεργα για την κατασκευή των γηπέδων. Εχουμε αναφερθεί αρκετές φορές σε δηλώσεις αξιωματούχων της ΦΙΦΑ, που αναφέρουν ότι η πορεία των έργων είναι πολύ πίσω από τον αρχικό σχεδιασμό. Αρκεί να δει κάποιος τις φωτογραφίες από το «Αρένα Κορίνθιανς», στο οποίο είχαμε το θάνατο του εργάτη, για να καταλάβει πόσο πίσω είναι ο σχεδιασμός και πόσο μεγάλη η ανάγκη για ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση των εργασιών, προκειμένου να προλάβουν την έναρξη του Μουντιάλ. Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Οτι θα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο διάστημα και άλλο «φυσιολογικό» περιστατικό, κατά τον Πελέ, αφού η εντατικοποίηση του ρυθμού των εργασιών, σε συνδυασμό με τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, σημαίνει ότι οι εργάτες στα εργοτάξια των βραζιλιάνικων γηπέδων παίζουν καθημερινά τη ζωή τους κορόνα-γράμματα. Είναι λοιπόν σίγουρο, ότι με το Μουντιάλ της Βραζιλίας θα ασχοληθούμε ξανά, και όχι για θέματα που αφορούν αγωνιστικά το ποδόσφαιρο.
Κλείνοντας και επανερχόμενοι στον Πελέ, το μοναδικό θετικό των δηλώσεών του είναι ότι ξεσκεπάζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτά που λέγονται στα κλειστά γραφεία της κυβέρνησης και των αξιωματούχων της ΦΙΦΑ και μας δίνει τη δυνατότητα να δείχνουμε πώς πραγματικά σκέφτονται όλα αυτά τα καθάρματα που κονομάνε χοντρά φράγκα από τη μπίζνα που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εκμεταλλευόμενοι την αγάπη των λαών για το άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο.
Πριν από δυο βδομάδες, με αφορμή την ανακοίνωση-απάντηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός σε ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, με την οποία οι ερυθρόλευκοι έκαναν προσωπική επίθεση στον Ιβάν Σαββίδη με υπονοούμενα για την περιουσία του και τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, είχαμε τονίσει ότι ο Μαρινάκης στέλνει μήνυμα προς την κυβέρνηση ότι δε θα ανεχθεί παιχνίδια πίσω από την πλάτη του. Τονίσαμε επίσης, ότι οι σχέσεις του Μαρινάκη με τον Σαμαρά δεν ήταν ποτέ καλές και πως πίσω από τις ανακοινώσεις για την «εξυγίανση» του ποδοσφαίρου βρίσκονται αντικρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα. Επιβεβαιωθήκαμε πολύ σύντομα από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του αντιπροέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Γιάννη Μώραλη, για τη δημαρχία του Πειραιά.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Πέτρος Κόκκαλης, όπως όλα δείχνουν, θα είναι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, σε μια επίδειξη δύναμης προς κάθε κατεύθυνση και ειδικότερα προς τον Σαμαρά. Μέχρι την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μώραλη ο δήμος Πειραιά θεωρούνταν σίγουρος για τη ΝΔ. Ο ίδιος ο Σαμαράς είχε κατέβει στον Πειραιά για να στηρίξει τον Μιχαλολιάκο που έδειχνε να παίζει χωρίς αντίπαλο. Μετά όμως την ερυθρόλευκη υποψηφιότητα, όλα αλλάζουν άρδην. Σε μια χρονική περίοδο που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος οι κυβερνητικοί κομματικοί υποψήφιοι δυσκολεύονται να πείσουν τους ψηφοφόρους και οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν να πιάσουν τα αυτοδιοικητικά ποσοστά που είχε το κόμμα τους όταν στην κεντρική πολιτική σκηνή έπαιρνε 4%, κάθε «ανεξάρτητη» ή απολίτικη υποψηφιότητα προβάλλεται σαν το ελπιδοφόρο νέο που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Είναι φανερό ότι Μαρινάκης και Κόκκαλης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πρωτίστως την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και δευτερευόντως τα οπαδικά αισθήματα των ερυθρόλευκων οπαδών, για να προωθήσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια. Μετά το πρώτο μούδιασμα, από την πλευρά της κυβέρνησης ρίχνονται κάποιες βολές και ορισμένα δημοσιεύματα μιλούν για σχέδιο Μαρινάκη και Κόκκαλη, προκειμένου να πάρουν αρχικά το δήμο του Πειραιά και στη συνέχεια τον ΟΛΠ, όμως πολύ δύσκολα θα ανατραπεί το «ρεύμα» προς την υποψηφιότητα Μώραλη. Ηδη έχουμε τις πρώτες δηλώσεις στήριξης, από τον Γιάννη Μελά που είχε έρθει πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος του Μιχαλολιάκου και από την Πόπη Αστεριάδου από την παράταξη του Γιάννη Μίχα.
Για πρώτη φορά έχουμε στην Ελλάδα την εμφάνιση ενός ψηφοδελτίου που προσπαθεί να παίξει με τα ποδοσφαιρικά αισθήματα των δημοτών για να προωθηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα (ο Μπέος στο Βόλο είναι άλλη «κατηγορία»). Ολα τα δεδομένα δείχνουν ότι ο λαός του Πειραιά θα φάει τη φόλα και θα το στηρίξει, πιστεύοντας ότι στηρίζει την ομάδα του. Μένει να δούμε πώς θα αντιδράσουν ο Σαμαράς και η κυβέρνηση. Το πιο πιθανό είναι ότι θα καθήσουν και θα το απολαύσουν, αφού δε θα μπορέσουν να το αντιμετωπίσουν, ελπίζοντας ότι κάποια άλλη στιγμή θα πάρουν πίσω το αίμα τους.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr