Από την αρχή θα διεξαχθεί η δίκη του Τάσου Θεοφίλου, καθώς την Παρασκευή 14 Φλεβάρη η Εισαγγελία Εφετών άσκησε έφεση κατά των αθωωτικών αποφάσεων που πάρθηκαν κατά πλειοψηφία, όπως είχε δικαίωμα. Εφεση δεν ασκήθηκε μόνο κατά των ομόφωνων αθωωτικών αποφάσεων, οι οποίες αφορούσαν τη μια από τις δύο απόπειρες ανθρωποκτονίας και κάποια πλημμελήματα. Ετσι, ο Θεοφίλου θα δικαστεί και πάλι για «συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση», ανθρωποκτονία, ληστεία, κατοχή όπλων, κατοχή εκρηκτικών, απόπειρα ανθρωποκτονίας, οπλοχρησία. Ολες οι κατηγορίες θα είναι με την επιβαρυντική περίσταση της «τρομοκρατίας».
Η εισαγγελική έφεση υπηρετεί μια βασική σκοπιμότητα: να μη δικαστεί ο Θεοφίλου από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο. Αν δεν ασκούνταν έφεση από την εισαγγελία, η υπόθεση θα πήγαινε μεν στο Πενταμελές Εφετείο, αυτό όμως θα έπρεπε να κηρυχθεί αναρμόδιο και η υπόθεση να παραπεμφθεί στο Μικτό Ορκωτό, διότι δε θα υπήρχε η κατηγορία της «τρομοκρατίας». Υπάρχει σχετική νομολογία επ’ αυτού. Ηταν αναμενόμενο να κινηθεί ο τρομο-μηχανισμός, ώστε να αποτρέψει την εκδίκαση της υπόθεσης από Μικτό Ορκωτό. Γιατί είναι σίγουρο ότι ένα δικαστήριο με πλειοψηφία πολίτες-δικαστές, θα απάλλασσε πανηγυρικά τον Θεοφίλου απ’ όλες τις κατηγορίες, κρίνοντας αντικειμενικά, με βάση την παντελή απουσία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου, και όχι με βάση την πολιτική σκοπιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τα «παραπάνω» κλιμάκια της κρατικής καταστολής.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την έφεση δεν κατέθεσε η εισαγγελέας της έδρας, που γνωρίζει την υπόθεση, αλλά ο αντεισαγγελέας Εφετών Περικλής Δράκος, ο οποίος συνέταξε και την «ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία» που απαιτεί ο νόμος. Υποτίθεται ότι διάβασε τα πρακτικά και βάσει αυτών έκρινε! Στην πραγματικότητα, διεκπεραίωσε την εντολή των προϊσταμένων του, γεγονός που αποδεικνύεται και από την επιχειρηματολογία με την οποία «έντυσε» την έφεση.
Χαρακτηριστική της βιασύνης και του «άρπα-κόλλα» είναι η αναφορά ότι ο Θεοφίλου ενοχοποιείται ως μέλος της ΣΠΦ λόγω των συναντήσεών του «με άλλα άτομα που φέρονται ως μέλη της οργανώσεως ΣΠΦ, όπως τον Σακκά Κων/νο, τον Καραγιαννίδη Γεώργιο και τον Πολίτη Χρήστο». Ο τελευταίος, όμως, κατηγορήθηκε ως μέλος της ΣΠΦ από την Αντιτρομοκρατική, αλλά απαλλάχτηκε με βούλευμα των δικαστικών αρχών, οι οποίες δέχτηκαν ότι είχε απλώς κοινωνικές σχέσεις με τον Σακκά. Αυτό προφανώς το αγνοεί ο εισαγγελέας στον οποίο ανατέθηκε το καθήκον να συντάξει την έφεση, γι’ αυτό και βάζει και τον Χρ. Πολίτη στη ΣΠΦ! Μ’ αυτή τη «γκέλα» του, όμως, έρχεται να συνομολογήσει εμμέσως ότι ο Θεοφίλου δεν έχει καμιά σχέση με τη ΣΠΦ. Οπως και ο Χρ. Πολίτης, έτσι κι αυτός είχε φιλικές σχέσεις με τον Κ. Σακκά, από τις οποίες δεν συνάγεται οποιαδήποτε σχέση του με τη ΣΠΦ. Κι αυτό ισχύει πέραν του ότι και ο Σακκάς δεν είχε καμιά σχέση με τη ΣΠΦ, όπως από την αρχή φωνάζουν και ο ίδιος και η ΣΠΦ.
Με τρόπο προκλητικό ο αντεισαγγελέας Δράκος ισχυρίζεται πως από τις καταθέσεις των ασφαλιτών της Αντιτρομοκρατικής προκύπτουν «επισκέψεις αυτού (σ.σ. του Θεοφίλου) και παραμονή του σε διαμερίσματα (γιάφκες) που διατηρούσε η ανωτέρω τρομοκρατική οργάνωση», ενώ τέτοιο πράγμα δεν κατέθεσαν οι ασφαλίτες, ούτε βρέθηκε αποτύπωμα ή DNA του Θεοφίλου σε οποιοδήποτε σπίτι στο οποίο βρέθηκαν όπλα ή εκρηκτικά.
Με τον ίδιο προκλητικά αυθαίρετο τρόπο ο αντεισαγγελέας Δράκος ισχυρίζεται πως από την ακροαματική διαδικασία προέκυψε πως ο Θεοφίλου ήταν ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Μίχα. Τα αποσπάσματα καταθέσεων μαρτύρων που συνέρραψε όχι μόνο δεν οδηγούν σε κανένα τέτοιο συμπέρασμα, αλλά συγκροτούν ένα ακατανόητο παραλήρημα, χωρίς κανέναν εσωτερικό ειρμό.
Σε κάθε περίπτωση, η μάχη για την οριστική αθώωση του Τάσου Θεοφίλου όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά θα δοθεί από καλύτερες θέσεις, δεδομένου και του απαλλακτικού σκέλους της πρωτόδικης απόφασης και όσων αποκαλύφθηκαν στη διάρκεια της δίκης, όπου το κατηγορητήριο κατέρρευσε πλήρως από τις πρώτες κιόλας μέρες. Η έφεση ήταν αναμενόμενη, για να αποτραπεί η παραπομπή της υπόθεσης στο Μικτό Ορκωτό, ενώ επί της ουσίας δεν προκύπτει τίποτα. Πιο αποφασιστικά, με μαζικότερη απεύθυνση, με καλύτερη οργάνωση της αλληλεγγύης, ο Τ. Θεοφίλου μπορεί και πρέπει να φύγει από το Πενταμελές απαλλαγμένος από το σύνολο των κατηγοριών.