Μία από τις πιο παράξενες ιστορίες που αφορούν καλλιτέχνες επέλεξε ο σκηνοθέτης να μας αφηγηθεί. Στο ντοκιμαντέρ του μας συστήνει το μουσικό Σίξτο Ροντρίγκεζ, έναν ροκ καλλιτέχνη από την Αμερική, εβδομήντα χρονών πια, ο οποίος στα νιάτα του είχε ηχογραφήσει καναδυό δίσκους, αλλά δεν γνώρισαν καμιά επιτυχία. Ομως, μια πειρατική ηχογράφηση του δίσκου του «Cold facts» / «Ψυχρά γεγονότα» ταξίδεψε στη Ν. Αφρική. Οι στίχοι και η μουσική του συνδέθηκαν με τον αγώνα κατά του απαρτχάιντ. Μέσω της μουσικής του ενέπνευσε και ντόπιους καλλιτέχνες να πάρουν θέση στα πολιτικά γεγονότα της Ν. Αφρικής. Εκεί όλοι τον θεωρούσαν έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες όλων των εποχών. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Σίξτο Ροντρίγκεζ δεν ήξερε απολύτως τίποτα. Στη Ν. Αφρική θεωρούνταν νεκρός και κάποια στιγμή δυο υποστηρικτές του αποφάσισαν να βρουν στοιχεία για το θάνατό του, την οικογένειά του κλπ., μέχρι που ανακάλυψαν ότι είναι ζωντανός. Εκτοτε, ο Ροντρίγκεζ έδωσε κάμποσες συναυλίες στη Ν.Αφρική, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Σίξτο Ροντρίγκεζ είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Πέρασε τη ζωή του δουλεύοντας ως οικοδόμος και όπου αλλού έβρισκε μεροκάματο. Συμμετείχε στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για τα δικαιώματα των εργατών. Μάλιστα, κάποια στιγμή κατέβηκε υποψήφιος για δήμαρχος στην περιφέρεια του Ντιτρόιτ, αλλά φυσικά απέτυχε παταγωδώς. Οι στίχοι του είναι αρκετά πολιτικοποιημένοι και καλούν στην κριτική του συστήματος και τη δουλειά για την ανατροπή του. Η μουσική του παρομοιάζεται με αυτήν του Ντίλαν.
Το δυνατό στοιχείο της ταινίας είναι η ιστορία που φέρνει στο φως. Σαν ταινία δεν έχει να επιδείξει καινοτόμα και πρωτοποριακά στοιχεία. Η προσέγγιση του θέματός της είναι μια τυπική συνταγή ντοκιμαντέρ, αποτυπωμένου μάλιστα με μια αμερικάνικη αισθητική. Η ταινία βραβεύτηκε με το Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για το 2013.
Ελένη Π.
