Πριν αλέκτορα φωνήσαι, κατέπεσε το προσωπείο του υπουργού της αξιολόγησης και όχι των απολύσεων, που θέλησε να φιλοτεχνήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Καθημερινά παρακολουθούμε το σίριαλ από πού θα βρεθεί ο αναγκαίος, σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα με την τρόικα, αριθμός των δημόσιων υπάλληλων που θα μπει σε διαθεσιμότητα και κατ’ επέκταση θα απολυθεί. Νούμερα ανεβοκατεβαίνουν, λες και πρόκειται για στραγάλια και όχι για ανθρώπους που θα χάσουν τις δουλειές τους και θα πυκνώσουν τις στρατιές των ανέργων, αγωνιώντας να επιβιώσουν. Τους αριθμούς διοχετεύουν τα υπουργεία και αναπαράγουν πρόθυμα τα παπαγαλάκια Τύπου και τηλεπαράθυρων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα, να συνηθίσουν το σοκ, να καθηλωθούν από τον τρόμο. Οι δήμιοι δεν έχουν κανένα «αξιολογικό κριτήριο». Αυτό είναι πλέον εμφανές και σε κάθε αφελή που έφαγε τυχόν την παπάρα της «αξιολόγησης». Μοναδικό κριτήριο είναι ο αριθμός να ταιριάζει με τα συμφωνηθέντα για τις απολύσεις και η ομάδα των προγραφέντων να μην διαθέτει δυναμικότητα αντίδρασης και να μην έχει γερά κοινωνικά ερείσματα.
Στις λίστες ανεβοκατεβαίνουν και εκπαιδευτικοί. Από την προπαγάνδα των «επίορκων», φθάσαμε τώρα σε αυτούς που για κάποιο λόγο δεν μπαίνουν σε τάξεις. Για να καλυφθεί ο αριθμός δεν ξέρουμε τι άλλο θα σκαρφιστεί το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Το επίδικο για τους εκπαιδευτικούς είναι να μην αφήσουν μόνους, έρμαιο στα χέρια της κυβέρνησης και της τρόικας, τους πρώτους που θα μπουν στην καρμανιόλα. Δεν το επιβάλλει μόνο η ταξική συνδικαλιστική ηθική. Το επιβάλλουν οι καιροί. Η καμπάνα δεν θα αργήσει να χτυπήσει για όλους. Η επιχειρούμενη επιβολή της «αξιολόγησης» από τη νέα σχολική χρονιά είναι μοχλός στην κατεύθυνση των απολύσεων.
