♦ Χρυσαυγίτη, χρυσαυγίτη, η μαμά σου βλέπει τούρκικα στο σπίτι (σύνθημα με μαύρο σπρέι)
Είναι από τα αγαπημένα πολλών, γι’ αυτό και το βλέπουμε να κοσμεί πολλούς τοίχους. Θα διαφωνήσουμε, όμως, με τους συνθηματογράφους. Διότι το πρόβλημα του χρυσαυγίτη δεν είναι η μαμά του, που βλέπει τούρκικα στο σπίτι, αλλά ο ίδιος του ο εαυτός. Ναι, βλέπει κι αυτός τούρκικα, αλλά δεν το εξομολογείται πουθενά. Ούτε καν στη μαμά του. Κλείνεται στο δωμάτιό του, φοράει τα ακουστικά και ξεχνιέται με τις περιπέτειες της Σιλά, του Ο-νούρ και των άλλων ηρώων των τουρκικών σαπουνιών. Τι να κάνει ο δύστυχος; Αυτά του δείχνουν, αυτά βλέπει. Αν του έδειχναν μεξικάνικα σαπούνια, θα έβλεπε αυτά. Θα προτιμούσε τα ελληνικά, αλλά η παραγωγή σταμάτησε. Να μη βλέπει σαπουνόπερες ούτε που το διανοείται. Μ’ αυτές μεγάλωσε, χωρίς αυτές δεν μπορεί να ζήσει. Τι θα κάνει, δηλαδή, θα πάει σινεμά; Ούτε Ράμπο δείχνουν πια ούτε Σβαρτσενέγκερ σε ρόλο εξολοθρευτή. Αναγκαστικά βολεύεται με τις σαπουνόπερες. Στο κάτω-κάτω, αυτές είναι τζάμπα και καθημερινές. Γι’ αυτό προτείνουμε μια άλλη εκδοχή του συνθήματος: «Χρυσαυγίτη, χρυσαυγίτη, στα κρυφά βλέπεις τα τούρκικα στο σπίτι».
♦ Ο αετός πριν πεθάνει μου είπε πως είσαι φασισταριό μεγάλο (graffiti)
Το όμορφο graffiti απεικονίζει τη φάτσα του γνωστού αηδού της νύχτας Νότη Σφακιανάκη και δεν χρειάζεται κανένα παραπέρα σχόλιο, εκτός από ένα μπράβο στον ανώνυμο δημιουργό του.
♦ Η μόρφωση είναι το κλειδί για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι σε τοίχο σχολείου)
Χαρήκαμε πολύ όταν είδαμε αυτό το σύνθημα. Γιατί είχαμε βαρεθεί διάφορα ψευτοεπαναστατικά για το καλύτερο σχολείο που είναι αυτό που καίγεται και τα παρόμοια. Απέναντι στο μηδενισμό, το χάος, την αποθέωση της αμορφωσιάς, ο συνθηματογράφος ήρθε να καταθέσει, χωρίς ντροπή μην τον πουν συντηρητικό, μια μεγάλη αλήθεια. Και βέβαια, η μόρφωση δεν ταυτίζεται με το σχολείο. Και βέβαια γνωρίζουμε ότι μέσα στο αστικό σχολείο πρέπει να γίνεται πάλη. Ομως το λαϊκό σχολείο υπήρξε μια τεράστια κατάκτηση της ανθρωπότητας και δεν πρέπει να παραδίδεται στην πυρά, αλλά στην κριτική από προοδευτικές επιστημονικές θέσεις. Τυχαίοι είναι, νομίζετε, οι ταξικοί φραγμοί που υψώνονται συνεχώς στη μόρφωση των παιδιών από τα εργαζόμενα στρώματα και η συνεχής εξαθλίωση του δημόσιου σχολείου;
♦ Οι παππούδες μας τουρκόσποροι, οι γονείς μας λαθρομετανάστες, εμείς Ελληνες? (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο μαρκαδόρο)
Κάπως αλλιώς το ξέρουμε εμείς το σύνθημα και το ‘χουμε δει σε πολλά… ανάτυπα στη Νέα Φιλαδέλφεια και στο Περιστέρι: «Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές;». Γιατί ο εν λόγω συνθηματογράφος επέλεξε να το αλλάξει; Ειδικά την τελευταία λέξη. Γιατί οι «ρατσιστές» έγιναν «Ελληνες»; Μήπως για να υποστηριχτεί ότι κάθε Ελληνας είναι και ρατσιστής; Μήπως για να χτυπηθεί η έννοια της εθνικής ταυτότητας; Του περνάει, άραγε, από το μυαλό αυτού που έγραψε αυτή την παπαριά, ότι μπορεί κάλλιστα να είναι κανείς Ελληνας και αντιρατσιστής, αντιφασίστας, επαναστάτης;