Αστραψε και βρόντηξε ο «Ριζοσπάστης» κατά του ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηρισμούς που δεν είχε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα: «Δόλιοι και καιροσκόποι», «ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί και κάτι άλλο, ακόμα πιο αισχρό και άτιμο», «ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι κάνει λαθροχειρία και ατιμία». Αφορμή η χρησιμοποίηση από τον Τσίπρα αποσπάσματος από το πρόγραμμα του Περισσού, που αναφέρει: «Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το Κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα. Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση της χώρας και την εξάρτηση από συμμετοχή της σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει την ανάγκη γενικότερης ρήξης. Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση. Με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη επαναστατικής διαδικασίας».
Επί της ουσίας, ο Περισσός απάντησε ότι το πρόγραμμά του ισχύει, όμως «ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε αντιιμπεριαλιστική – αντιμονοπωλιακή δύναμη είναι, ούτε οι συνθήκες τις οποίες περιγράφει το Πρόγραμμα του ΚΚΕ είναι αυτές που ισχύουν σήμερα». Ο εκνευρισμός, όμως, που εκφράστηκε με πληθώρα σχολίων και με χαρακτηρισμούς όπως οι παραπάνω, εξηγείται από τη ζημιά που μπορεί να κάνει αυτή η σπέκουλα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Ζημιά όχι στα κομματικά μέλη, αλλά σ’ ένα κομμάτι των ψηφοφόρων, που έχει φάει την παπάρα της «κυβέρνησης της Αριστεράς». Αυτό το κομμάτι προσπαθεί να διεμβολίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και ανέτρεξε ακόμα και στο πρόγραμμα του Περισσού, που αναφέρεται στη δυνατότητα κυβέρνησης που θα προκύψει από το κοινοβούλιο. Ο χαλαρός ψηφοφόρος δεν θα κοιτάξει το πώς ονομάζει αυτή την κυβέρνηση ο Περισσός, αλλά θα αρκεστεί στο ότι βλέπει δυνατότητα σχηματισμού της. Μια δυνατότητα που σήμερα του υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με την προπαγάνδα του.
Ο Περισσός έχει διαμορφώσει μια συγκεκριμένη εκλογική τακτική που θα μπορούσε να τη συνοψίσει κανείς στη φράση «ψηφίστε μας για να υπάρχει μια ισχυρή αντιπολίτευση». Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προώθησε την προεκλογική τακτική της «κυβέρνησης της Αριστεράς», την οποία παρουσιάζει σαν ρεαλιστική προοπτική (εξαρτώντας την, βέβαια, από τη στάση του Περισσού και της ΔΗΜΑΡ), ο Περισσός ήταν υποχρεωμένος ν’ αμυνθεί και για ν’ αμυνθεί σ’ αυτή την επίθεση θα πρέπει να σηκώσει τις επαναστατικές σημαίες. Η Παπαρήγα καλεί το λαό «να μην έχει αυταπάτες ότι μπορεί να βρει κάποια ανακούφιση στα προβλήματά του από μία κυβέρνηση που σχηματίζεται με γάμο συμφέροντος ή με πλαστούς αρραβώνες κάτω από εκβιαστικά διλήμματα, ή με αυταπάτες ότι θα αντιμετωπίσει το μνημόνιο και το χρέος». Και συμπληρώνει ότι «τέτοιες κυβερνήσεις δεν έχουν πολύ χρόνο ζωής, απογοητεύουν τους λαούς. Δεν υπάρχει στο σύγχρονο κόσμο ούτε μια τέτοιου τύπου αριστερή κυβέρνηση, που, χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, να κατάφερε να δώσει βιώσιμη λύση για το λαό. Τέτοιες κυβερνήσεις ανατρέπονται μια ώρα γρηγορότερα, από τη δημαγωγία ακόμα πιο συντηρητικών δυνάμεων». Σε άλλη δήλωσή της καλεί το λαό «να εμπιστευτεί την απολύτως ρεαλιστική πρόβλεψη» του Περισσού: «Οποια κυβέρνηση κι αν προκύψει στις εκλογές του Μάη, θα είναι απολύτως επικίνδυνη ή και εντελώς άχρηστη για το λαό με βάση τα “μεγάλα λόγια” περί κατάργησης του μνημονίου». Κι ο «Ριζοσπάστης» το πάει παραπέρα: «Το ΚΚΕ δε “γλείφει” τη σοσιαλδημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που χαντάκωσαν το λαό, για να πάρει δυο υπουργικές θεσούλες, όπως έκανε και κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με λίγα λόγια, το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα μούτρα τους. Δεν κατάφεραν να το βάλουν στο χέρι όταν χανόταν ο κόσμος, το ’91 – ’92, νομίζουν οι αφελείς και καιροσκόποι ότι θα το καταφέρουν τώρα».
Μπορεί αυτό να βολεύει τη σημερινή προεκλογική τακτική του Περισσού, όμως πρόκειται μόνο για οπορτουνιστική προεκλογική τακτική. Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε την περίπτωση Χριστόφια και ΑΚΕΛ, με την οποία σπεκουλάρουν ακόμα και Πασόκοι σαν τον Σκανδαλίδη που έλεγε με νόημα στον Flash, την περασμένη Τετάρτη: «Ρωτήστε τον κ. Χριστόφια που είναι καθαρός κομμουνιστής και είναι τόσα χρόνια Πρόεδρος στην Κύπρο και εκπροσωπεί μια Κυβέρνηση ενός Κόμματος καθαρά ορθόδοξου κομμουνιστικού Κόμματος, όπως είναι το ΚΚΕ. Εκανε καμία προσπάθεια ο κ. Χριστόφιας να απαλλαγεί; Εκανε καμία προσπάθεια να μην εφαρμόσει τις ευρωπαϊκές πολιτικές; Δεν κόβει μισθούς και συντάξεις;». Δεν χρειάζεται να ερμηνεύσουμε το «επίμαχο» απόσπασμα από το πρόγραμμα του Περισσού. Υπάρχει το παρελθόν αυτού του κόμματος, το οποίο δε θα κουραστούμε να θυμίζουμε.
Ηταν ο Περισσός που επί χρόνια ωραιοποιούσε το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ, λανσάροντας τη θεωρία των «δημοκρατικών δυνάμεων». Ηταν ο Περισσός που ζητούσε τη «συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων» και στο κυβερνητικό επίπεδο. Ηταν ο Περισσός που κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για διασπαστική συμπεριφορά, επειδή δεν τους έπαιρνε κι αυτούς στην κυβέρνηση. Κι ήταν ο Περισσός που μπήκε σε δυο διαδοχικές αστικές κυβερνήσεις το 1989, στην πρώτη μαζί με τη ΝΔ του Μητσοτάκη (κυβέρνηση Τζεννετάκη) και στη δεύτερη με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντάμα (κυβέρνηση Ζολώτα). Αλήθεια, τότε δεν ίσχυε η «ερμηνεία» που δίνουν σήμερα στο σχετικό χωρίο του προγράμματός τους, με το οποίο σπεκουλάρει ο Τσίπρας; Απ’ όσα λένε στην επιχειρηματολογία τους το τελευταίο χρονικό διάστημα ένα μόνο ισχύει: ότι το 1989-90 μπήκαν σε δυο κυβερνήσεις και κόντεψε να διαλυθεί το κόμμα τους, επειδή αναπτύχθηκαν φυγόκεντρες τάσεις προς τα δεξιά και προς τ’ αριστερά. Ομως, αυτό αφορά το κόμμα τους, δεν αφορά την εργατική τάξη και το λαό. Ενα είναι βέβαιο. Αν ξαναχρειαστεί να μπουν σε μια κυβέρνηση, προκειμένου να στηρίξουν το σύστημα που θα κλυδωνίζεται, θα το ξανακάνουν.
Μήπως κάνουν τίποτα διαφορετικό παραμένοντας εκτός αστικών κυβερνήσεων; Αριστερός βερμπαλισμός, κομμουνιστική ρητορική και στην πράξη ένα μεγάλο αντεπαναστατικό ανάχωμα, αυτή είναι η τακτική του Περισσού. Δεν είναι ο Περισσός που έχει συκοφαντήσει κάθε αγωνιστικό σκίρτημα, όπως για παράδειγμα τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, εισπράττοντας τότε τα εύσημα ολόκληρου του αστικού συστήματος, ακόμα και λυσσασμένων αντικομμουνιστών τύπου Πρετεντέρη; Δεν είναι ο Περισσός που ανέλαβε εργολαβικά την περιφρούρηση του αστικού κοινοβούλιου στις 25 Οκτώβρη του 2011, όταν κυοφορούνταν καταστάσεις μαζικής λαϊκής εισβολής σ’ αυτό; Ο καυγάς τους με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια σκιαμαχία αστών οπορτουνιστών, οι οποίοι έχουν δώσει κοινούς όρκους στο καπιταλιστικό σύστημα, έχουν όμως διαφορετικές εκλογικές τακτικές, προσπαθούν με διαφορετικά ιδεολογήματα να μεγαλώσουν την εκλογική τους δεξαμενή.