Αν παρακολουθήσει κανείς τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων του τελευταίου δεκαήμερου, θα θεωρήσει ότι δεν βρίσκεται στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της πείνας, αλλά σε κάποια δυναμικά αναπτυσσόμενη καπιταλιστική οικονομία, η οποία αντιμετωπίζει μεν προβλήματα, αλλά διαπνέεται από έναν αέρα αισιοδοξίας.
Ολοι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι, καταπώς προστάζουν οι τηλεαστέρες. Χαρούμενοι διότι έρχονται εκλογές και θα έχουμε τη δυνατότητα να εκφραστούμε ελεύθερα. Να επιλέξουμε το κόμμα που μας εκφράζει και με βάση τη συλλογική επιλογή μας να σχηματιστεί η νέα βουλή και η νέα κυβέρνηση.
Μάλιστα, η παλέτα είναι πιο πλούσια από κάθε άλλη φορά. Πάει η παλιά μιζέρια των τεσσάρων, άντε πέντε κομμάτων. Τώρα, τουλάχιστον οχτώ κόμματα διεκδικούν με αξιώσεις (έτσι λένε οι δημοσκόποι) την είσοδό τους στη νέα Βουλή, καθώς δίπλα στα πέντε της σημερινής Βουλής προστέθηκαν τα κόμματα των Κουβέλη, Καμμένου και Κατσέλη-Καστανίδη, όλα από διασπάσεις των υπαρχόντων κομμάτων. Βάλτε και τη Μπακογιάννη, βάλτε και τον Μάνο που όπου να ‘ναι θα σκάσει μύτη, ο μπαξές γέμισε από φρουτόδεντρα.
Τα δελτία ειδήσεων, λοιπόν, έχουν γεμίσει με ρεπορτάζ για τη δράση όλων αυτών. Κάθε μέρα ο κόσμος πληροφορείται απίθανες λεπτομέρειες. Τι είπε ο ένας, τι απάντησε ο άλλος, με ποιους συναντήθηκε ο τρίτος, ποιοι προσχωρούν στα νέα σχήματα, ποιοι επιστρέφουν στα παλιά, ένα ατελείωτο πολιτικό κους-κους, το οποίο έχει σαν σκοπό να δημιουργήσει μια κατάσταση νιρβάνα. Ο λαός να παρακολουθεί μασουλώντας και κουτσοπίνοντας τις καντρίλιες αυτού του τεράστιου θιάσου ποικιλιών, μπας και πειστεί ότι χρέος του είναι να κάνει μια επιλογή και να πάει να την επικυρώσει στις κάλπες που θα στηθούν την τελευταία Κυριακή του Απρίλη ή την πρώτη του Μάη.
Να κάνει μια επιλογή που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα. Η πολιτική είναι δεδομένη, ψηφισμένη ήδη, με τα βασικά κόμματα δεσμευμένα στην εφαρμογή της και με πολλούς υποψήφιους ν’ ακολουθήσουν έτσι και καταφέρουν να εκλεγούν. Οσο για τους υπόλοιπους, αυτούς που θα μείνουν έξω από τη νέα κυβέρνηση, μια χαρά θα παίξουν το ρόλο του κυματοθραύστη της λαϊκής οργής, το ρόλο της βαλβίδας ασφαλείας που θα εκτονώνει την πίεση για να μην οδηγήσει σε έκρηξη.
Θέλουν να μας πείσουν ότι η εκλογική διαδικασία είναι μονόδρομος. Οτι μόνο μέσα απ’ αυτή πρέπει να εκφράζεται ο λαός. Οτι σ’ αυτή βρίσκεται η ελπίδα για αλλαγή. Ας τους απαντήσουμε, λοιπόν, ότι η τράπουλα είναι πιο σημαδεμένη από κάθε άλλη φορά και γι’ αυτό δε θα παίξουμε στο παιχνίδι τους. Θα προσπαθήσουμε να στήσουμε το δικό μας. Στους δρόμους.