Κατάλαβε ο εθνικός παρελασιάρχης ότι με τα κροκοδείλια δάκρυα και την επίκληση των αντιστασιακών περγαμηνών της πρώτης νιότης του δεν έπεισε κανέναν, γι’ αυτό και φρόντισε να οχυρωθεί πίσω από τους πραιτοριανούς του αστικού κράτους. Οι μπάτσοι υποτίθεται ότι προστάτεψαν τον Κάρολο Παπούλια από τις λαϊκές αποδοκιμασίες στη Χαλκίδα, τη μέρα των Φώτων. Το μόνο που κατάφεραν, όμως, ήταν να τον εκθέσουν ακόμη περισσότερο στα μάτια του ελληνικού λαού.
Οι πέντε από τους διαμαρτυρόμενους που συνελήφθησαν και κατηγορούνται για «προσβολή του προέδρου της Δημοκρατίας», αδίκημα που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών, ενδεχομένως να μη φτάσουν ποτέ στο δικαστήριο. Από το λαό της πόλης εξαρτάται (το αξιόποινο του συγκεκριμένου αδικήματος εξαλείφεται μετά από έξι μήνες). Ανεξάρτητα, όμως, από την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης, η κίνηση των μπάτσων να στραφούν αμέσως ενάντια σε μη βίαια διαμαρτυρόμενους πολίτες, εφαρμόζοντας μια ποινική διάταξη που αμφιβάλλουμε αν έχει εφαρμοστεί άλλη φορά (αποτελεί υπόλειμμα της αλήστου μνήμης «περιύβρισης αρχής»), στιγματίζει ανεξίτηλα τον ίδιο τον Παπούλια, που δεν έκανε την παραμικρή δήλωση, σημάδι του ότι ο ίδιος και το επιτελείο του είχαν ζητήσει από τους μπάτσους να δράσουν έτσι. Το βρυκολάκιασμα ενός υπολείμματος του αντιδραστικού βαυαρικού ποινικού κώδικα επιβεβαιώνει ότι πράγματι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Σε πόλεμο του λαού με την εξουσία του κεφάλαιου.