Τα παιδιά πεινασμένα κι αδύναμα, ο δάσκαλος φοβισμένος, φτωχός, τα σχολειά παγωμένα, χωρίς τα στοιχειώδη. Εικόνες απ’ το παρελθόν; Οχι, εικόνες σημερινές, εικόνες που τείνουν να γενικευτούν. Ο στραγγαλισμός των δαπανών για το δημόσιο σχολείο απερίγραπτος, οι εργαζόμενοι γονείς σε απελπισία.
Μειωμένες κατά 50% σε σχέση με το 2010 οι δαπάνες για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων δε μπορούν να διασφαλίσουν ούτε τη στοιχειώδη λειτουργία τους. Πετρέλαιο δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει η θέρμανση είναι με το σταγονόμετρο, το φυσικό αέριο κόβεται σε περίπτωση που οι λογαριασμοί δεν έχουν εξοφληθεί. Οι Καλλικρατικοί Δήμοι υστερούν στην οργάνωση των υπηρεσιών τους κι έτσι ακόμη κι αυτές οι κουτσουρεμένες επιχορηγήσεις αδυνατούν να φθάσουν σε πολλά σχολεία.
Τα βιβλία θα είναι το δώρο για τα Χριστούγεννα. Οι φανφάρες του υπουργείου Παιδείας ότι με τις αρχές του Νοέμβρη η κατάσταση με την εκτύπωση και αποστολή των σχολικών βιβλίων θα έχει εξομαλυνθεί έγιναν σκόνη. Τώρα οι αισιόδοξες προβλέψεις είναι για το Φλεβάρη του 2012 και αυτό εάν δε δημιουργηθούν προβλήματα με τους τίτλους που δεν θα έχουν προλάβει να εκτυπωθούν, αφού ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων βάζει λουκέτο στις 31 του Δεκέμβρη του 2011.
Μέσα σ’ ένα χρόνο 1933 σχολικές μονάδες συγχωνεύ-θηκαν με αποτέλεσμα να κλείσουν 1056 σχολεία. Τα τμήματα των μαθητών στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι πολυπληθή. Στην Αττική, που κατοικεί ο μισός πληθυσμός της χώρας, ένας στους τέσσερις μαθητές Λυκείου φοιτά σε τάξη με πάνω από 26 παιδιά. Οι καταγγελίες για λιποθυμίες παιδιών στα σχολεία, επειδή αντιμετωπίζουν προβλήματα ασιτίας πληθαίνουν.
Οι εκπαιδευτικοί αναμένουν το νέο πετσόκομμα των μισθών τους με το νέο φτωχολόγιο. Πάνω απ’ τα κεφάλια τους κρέμεται η σπάθα της αξιολόγησης, της απόλυτης σύνδεσης του βαθμού με το μισθό τους, με μοχλό την επιστροφή του επιθεωρητισμού. Οι διευθυντές-γενικοί δερβέναγες προορίζονται για μάνατζερς, το δημόσιο σχολείο είναι τέτοιο μόνο κατ’ επίφαση. 3 μήνες είναι απλήρωτοι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Με τι κουράγιο να διδάξουν, όταν δεν μπορούν καν να επιβιώσουν; Και είμαστε μόνο στην αρχή. Η συνέχεια έπεται ακόμα πιο δραματική.
