♦ Ψευταράς
Η εφημερίδα μας φέρθηκε στον Παπαληγούρα με ασυνήθιστη ευγένεια όσο διαρκούσε η απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων. Σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να βγούμε και να τον αποκαλέσουμε δημόσια ψεύτη. Για όσα έλεγε τις προηγούμενες μέρες και γι’ αυτά που αναγκάστηκε να ανακοινώσει την περασμένη Δευτέρα. Εχει και η πολιτική αγυρτεία κάποια όρια τα οποία ο υπουργός Δικαιοσύνης ξεπέρασε χωρίς ντροπή. Για τα ψέματά του γράφουμε αναλυτικά στο ρεπορτάζ στις σελίδες 8-9 αυτού του φύλλου.
♦ Καλώστονε τον καραγκιόζη
Τί σας λέγαμε; Το ‘φερε από εδώ, το ‘φερε από εκεί, μας ξεφούρνισε τη διαθεσιμότητά του για την προεδρία της Δημοκρατίας ο Ν. Κωνσταντόπουλος (με συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία). Οταν μας πληροφόρησε ότι παραιτείται από την προεδρία του ΣΥΝ, καταλάβαμε ότι πάει να το παζαρέψει για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γιατί είναι τόσο αρχομανής, που δεν υπήρχε περίπτωση να εγκαταλείψει εθελουσίως την αρχηγία του ΣΥΝ. Μόνο με κλοτσιές θα τον έδιωχναν οι συνασπισμένοι. Εβαλε πλώρη, λοιπόν, και άρχισε τα παρασκηνιακά παζάρια. Και τί κάνει τώρα, όντας ακόμη πρόεδρος που υποτίθεται ότι αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση; Γλείφει δεξιά και αριστερά. Γλείφει τη ΝΔ, δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή της «θα κριθεί από τις επιλογές της στα μεγάλα προβλήματα». Γλείφει και το ΠΑΣΟΚ, κάνοντας αυτοκριτική για το 1989 (στη συνέντευξή του μίλησε για «υπερβολές και λάθη που πρέπει σήμερα να αποφευχθούν»). Θα του βγει το εγχείρημα; Μολονότι δεν μας ενδιαφέρει ποιον θα βάλουν να παρακολουθεί τις παρελάσεις και να υπογράφει υποχρεωτικά τα διατάγματα που θα του στέλνουν οι υπουργοί, πολύ θα θέλαμε -σε καθαρά προσωπική βάση- να τον δούμε να αποτυγχάνει και να πετιέται στα αζήτητα της αστικής πολιτικής. Σαν τον φίλο του τον Κύρκο, που έσπευσε αμέσως να υποδεχτεί την με ενθουσιασμό υποψηφιότητα Κωνσταντόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας.
♦ Παζάρια
Εννοείται ότι τασσόμαστε αναφανδόν στο πλευρό του Δρακουμέλ, κατά κόσμον Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος δήλωσε ότι γίνονται παζάρια (κάτι ξέρει ο… αρχιερέας της ίντριγκας και πάει να το κάψει), ενισχύοντας τη φιλολογία που μιλάει για παρασκηνιακές διερευνητικές επαφές ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για το θέμα της προεδρίας. Και βέβαια, δεν δίνουμε καμιά σημασία στις διαψεύσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου («το θέμα είναι πρόωρο και δεν έχει γίνει καμιά συζήτηση επ’ αυτού») και του Γιωργάκη («υπόγειοι διάδρομοι και εξουσιοδοτήσεις εκ μέρους μου δεν υπάρχουν» – ώπα, ρε μεγάλε, για θύμισέ μας λίγο πώς πήρες το δαχτυλίδι της διαδοχής του Σημίτη). Αυτά τα πράγματα είναι από εκείνα που γίνονται και ουδέποτε ανακοινώνονται.
♦ «Εσ»-«Εξ»
Το δεύτερο συνέδριο του ΔΗΚΚΙ πραγματοποίησαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο τα στελέχη που διαφώνησαν με την απόφαση για την αυτοδιάλυσή του. Εξέλεξαν μάλιστα και Κεντρική Επιτροπή αποτελούμενη από 85 τακτικά και 15 αναπληρωματικά μέλη (100 μέλη ΚΕ, εδώ μιλάμε για λαό, όχι παίξε γέλασε!). Τα πήρε στο κρανίο ο πρόεδρος Μήτσος και έβγαλε ανακοίνωση, στην οποία μιλάει για «συνέδριο-παρωδία», στο οποίο «πήραν μέρος ελάχιστα μέλη του ΔΗΚΚΙ και κυρίως συγγενείς και φίλοι τους». Και στο καπάκι, έριξε και την είδηση, ότι συγκαλεί έκτακτο συνέδριο του ΔΗΚΚΙ στις 30 Οκτώβρη (καλά, ρε πρόεδρε Μήτσο, αφού το έχεις διαλύσει το κόμμα, πώς συγκαλείς έκτακτο συνέδριο;). Στην ίδια ανακοίνωση ο πρόεδρος Μήτσος την πέφτει και στα κόμματα της «παραδοσιακής αριστεράς που παραβρέθηκαν στη σύναξη αυτή με εκπρόσωπό τους δείχνοντας τα μικροκομματικά τους κίνητρα για την ύπαρξη μιας ακόμα σφραγίδας». Σ’ αυτό το τελευταίο δεν μπορούμε να τον αδικήσουμε. Εχει δίκιο. Στην ποδιά του Πάντζα θα σφάζονται πλέον Περισσός και Κουμουνδούρου (αν και ο πρώτος έχει προβάδισμα, επειδή διαθέτει μηχανισμό στήριξης απο-κομμάτων, όπως έχει δείξει πολλάκις στο παρελθόν- κάτι ξέρει ο Αρσένης). Θα έπρεπε όμως να αναφέρει ότι στο συνέδριο παρευρέθηκαν ακόμη εκπρόσωποι της ΑΚΟΑ, του ΝΑΡ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, της ΚΟΕ και της ΚΕΔΑ. Εμείς πάλι σημειώσαμε την παρουσία της πρώην μοντέλας κ. Κουντουρά, ως εκπροσώπου της ΝΔ, και την απουσία οποιασδήποτε εκπροσώπησης από το ΠΑΣΟΚ. Θα προτείναμε, λοιπόν, στον πρόεδρο Μήτσο να καταγγείλει σε ψηλούς τόνους (ξέρει αυτός) το «νέο βρόμικο ‘89» και την «ανίερη συμμαχία αριστεράς-δεξιάς» και να προσχωρήσει άμεσα στο ΠΑΣΟΚ. Μην το πολυβασανίζει το πράγμα, γιατί ο Γιωργάκης θα μοιράσει την τράπουλα κι αυτός (ο πρόεδρος Μήτσος δηλαδή) δεν θα πάρει χαρτωσιά).
♦ Υποκρισία
Εμείς σας το λέμε από τώρα. Σύντομα το ΕΣΡ θα παρέμβει και θα βγάλει απαγόρευση για το reality του Αlpha, που εξευτελίζει άνεργους για να τους βρει δουλειά. Αντέδρασε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία με πρώτη τη ΓΣΕΕ, έκραξε ο Τύπος, ε, δε θέλει και πολύ το ΕΣΡ να βγάλει απαγορευτικό. Δεν κοστίζει τίποτα, άλλωστε. Ούτε το κανάλι θα αντιδράσει, αφού τη σχετική διαφήμιση θα την έχει κάνει. Αλλωστε, δε μπορεί, έμπειροι άνθρωποι είναι αυτοί που φτιάχνουν το πρόγραμμά του, σίγουρα είχαν ψυλλιαστεί πού θα πήγαινε η βαλίτσα με τη συγκεκριμένη εκπομπή. Και τί θα γίνει μετά; Θα πάψει μήπως ο κοινωνικός αποκλεισμός των ανέργων; Θα αντιμετωπιστεί με σωστό τρόπο το πρόβλημά τους; Θα πάψουν να εξευτελίζονται στις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ, στους προθαλάμους των πολιτικών γραφείων, στα δουλεμπορικά «γραφεία εύρεσης εργασίας»; Οχι βέβαια. Ομως, ο φαρισαϊσμός επιβάλλει αυτός ο εξευτελισμός να γίνεται «κατά μόνας», όχι από το γυαλί. Γιατί από το γυαλί μπορεί να καταστεί και κοινωνικό πρόβλημα κι αυτό δεν συμφέρει.
♦ Διαφορά και στο θάνατο
Οταν ένα εξαθλιωμένο πρεζάκι βρεθεί νεκρό σε κάποια θλιβερή καβάντζα, ο θάνατός του ανακοινώνεται με αστυνομικό δελτίο και τα δημοσιεύματα είναι γραμμένα έτσι που να προβάλλεται ως παράδειγμα για αποφυγή. Οταν ένας «επώνυμος» και διάσημος πεθάνει από overdose κοκαϊνης και ποιος ξέρει τι άλλων τοξικών ουσιών, ο θάνατός του ανακοινώνεται σαν έμφραγμα με ιατρικό δελτίο. Η Αστυνομία ούτε που επιλαμβάνεται. Νεκροτομή φυσικά και δεν γίνεται. Ολα κουκουλώνονται κι ας βοά ο κόσμος. Ενίοτε, ο διάσημος που έμεινε «κάγκελο» κηδεύεται και δημοσία δαπάνη. Για να είναι πλήρης ο εξευτελισμός της μεγαλοαστικής τάξης.
♦ Θλιβεροί
Οταν ο Δ. Κουφοντίνας έφτασε στο χείλος του θανάτου και αφού είχαν προηγηθεί ένα σωρό αστοφιλελεύθεροι, ο υπό δεξιά πλειοψηφία Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ο ΣΥΝ, ακόμα και το ΚΚΕ, ξύπνησε και το ΝΑΡ και αποφάσισε να μιλήσει για τα λευκά κελιά της Ελληνικής Δημοκρατίας. Κάλιο αργά παρά ποτέ, θα λέγαμε, αν αυτό το ξύπνημα δεν ήταν μόνο σε δημοσιογραφικό επίπεδο. Γιατί η συγκεκριμένη οργάνωση έλαμψε διά της απουσίας της σε όλες τις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν. Αλλά και δημοσιογραφικά κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες για να πνίξει το συγκεκριμένο ζήτημα αιχμής μέσα σε μια γενικόλογη αντικατασταλτική φλυαρία. Δεν παρέλειψε δε να μας δείξει και τις εκλεκτικές της συγγένειες. «Επανίδρυση της Δεξιάς με “λευκά κελιά”» έγραφε στην πρώτη σελίδα του το «Πριν» την περασμένη Κυριακή. Ρε παιδιά, συγκρατηθείτε λίγο. Τα λευκά κελιά τα έφτιαξε το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ. Οσο για τη Δεξιά, αυτή τουλάχιστον αναγκάστηκε να κόψει καναδυό κάγκελα από το κλουβί που έπαιζε το ρόλο προαύλιου.
ΥΓ: Στο ίδιο φύλλο αρθρογράφος της εφημερίδας έγραφε τα εξής εκπληκτικά αναφερόμενος στη δίκη για την υπόθεση του ΕΛΑ: «Τί προκαλεί όμως μεγαλύτερη ανατριχίλα; Η χρήση της ναζιστικής έμπνευσης “συλλογικής ευθύνης” ή η “συλλογική ανευθυνότητα”, η γενική αδιαφορία μέσα στην οποία πορεύτηκε και ολοκληρώθηκε η συγκεκριμένη δίκη; Ποιος ύπουλος μιθριδατισμός υποσκάπτει τις αντιστάσεις και μας κάνει να θεωρούμε κανονικό το πρωτοφανές, νόμιμο το κραυγαλέα άδικο;». Ωπα, μεγάλε, συγκρατήσου λίγοι και μην παίρνεις αέρα επειδή είναι ακριβά τα ζαρζαβατικά. Μη μας βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι του μιθριδατισμού. Να μιλάς για τον εαυτό σου και τον πολιτικό σου χώρο, γιατί κάποιοι άλλοι, ευάριθμοι, βρίσκονται εδώ και δυο χρόνια στο δρόμο και αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτή την κατάσταση. Καλέσαμε μάλιστα, κατ’ επανάληψη το χώρο σας να πάρει μέρος στο κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης και εισπράττουμε σταθερά αδιαφορία και άρνηση.
♦ Λιοντάρι
Το διηγήθηκε ομιλητής στην εκδήλωση που οργάνωσε η «Συνέλευση Θεσσαλονίκης για την Αλληλεγγύη στους Πολιτικούς Κρατούμενους», το περασμένο Σάββατο. Πριν από λίγο καιρό βρέθηκε με ένα τουριστικό γκρουπ στην Τυνησία. Οταν επισκέφτηκαν το ζωολογικό κήπο, ένας από τους εργαζόμενους εκεί ανέλαβε να τους ξεναγήσει. Ετυχε να μιλάει λίγα ελληνικά. Τους παρουσίαζε, λοιπόν, ένα-ένα τα ζώα στα οποία είχαν δώσει ονόματα. Οταν, λοιπόν, έφτασαν σ’ ένα κλουβί μέσα στο οποίο βρισκόταν το μοναδικό λιοντάρι του ζωολογικού κήπου, γύρισε και τους είπε με καμάρι: «Εδώ βλέπετε το λιοντάρι τον Κουφοντίνα». Χρειάζεται μήπως δικό μας σχόλιο;
Θα παρακαλούσαμε μόνο όποιον ή όποια βρεθεί στην Τυνησία (είναι πολλές οι εκδρομές που οργανώνονται για εκεί) να αναζητήσει αυτόν τον φύλακα με τα σπαστά ελληνικά και να του πάρει δυο λέξεις σ’ ένα κασετόφωνο, μαζί με μια φωτογραφία του λέοντα «Κουφοντίνα».