Μέρες μετράει, όπως φαίνεται, η ολομέτωπη επίθεση των Αμερικάνων στη Φαλούτζα. Και έπεται το Ραμάντι, όπου το τελευταίο διάστημα κλιμακώνονται οι αμερικάνικες επιθέσεις, που συναντούν σφοδρή αντίσταση από τους αντάρτες.
Οι διαπραγματεύσεις της δοτής ιρακινής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους σουνίτες κληρικούς της Φαλούτζα έχουν ουσιαστικά οδηγηθεί σε αδιέξοδο, αφού οι απαιτήσεις της πρώτης να παραδοθούν οι ξένοι μαχητές και ο περιβόητος Ζαρκάουι (για τον οποίο δηλώνουν ότι δεν βρίσκεται στην πόλη) καθώς και ο έλεγχος της πόλης σε ιρακινές και αμερικάνικες δυνάμεις δεν ικανοποιούνται. To 80% των 300.000 κατοίκων έχουν ήδη εγκαταλείψει τη Φαλούτζα (σύμφωνα με τους Αμερικάνους, ενώ η πραγματικότητα πιθανόν να είναι εντελώς διαφορετική), τα καταστήματα έχουν κλείσει και οι μαχητές προετοιμάζονται για την αναμέτρηση και ετοιμάζουν πολλές «εκπλήξεις» για τον εχθρό. Οι Αμερικάνοι συγκεντρώνουν δυνάμεις γύρω από την πόλη, βομβαρδίζουν επιλεγμένους υποτίθεται στόχους και κάνουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα περίχωρα και στα γύρω χωριά, συλλαμβάνοντας «υπόπτους» και αναζητώντας κρυμμένα οπλοστάσια.
Φυσικά, η κατάληψη της Φαλούτζα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση για τους Αμερικάνους και από πολιτική και από στρατιωτική άποψη. Οσο κι αν προσπάθησαν να προετοιμάσουν προπαγανδιστικά το έδαφος, φορτώνοντας στον περιβόητο Ιορδανό Ζαρκάουι όλες σχεδόν τις επιθέσεις, άντρο του οποίου υποτίθεται ότι αποτελεί η Φαλούτζα, δεν μπορούν να πείσουν ούτε τα φερέφωνά τους. Ετσι, ενώ το πιστό σκυλί τους, ο ιρακινός πρωθυπουργός Ιγιάντ Αλάουι, προειδοποιεί και απειλεί για την επικείμενη επίθεση και σφαγή αμάχων, ο σουνίτης πρόεδρος Γκαζί αλ Γιαουάρ σε συνέντευξή του την περασμένη Δευτέρα σε εφημερίδα του Κουβέιτ δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «διαφωνεί πλήρως με όσους πιστεύουν ότι η επίθεση στη Φαλούτζα είναι αναγκαία» και ότι ο «τρόπος με τον οποίο η συμμαχία διαχειρίζεται την κρίση είναι λάθος». «Είναι σαν να πυροβολεί κάποιος το άλογό του στο κεφάλι για να σκοτώσει μια μύγα που καθεται πάνω», είπε και κάλεσε τους Αμερικάνους να μην επιτεθούν στη Φαλούτζα. Η διαφωνία του δοτού ιρακινού προέδρου αποτελεί σοβαρό πολιτικό πλήγμα στα σχέδια των Αμερικάνων και γιατί απηχεί προφανώς ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις και εκφράζει το φόβο για τις επικείμενες συνέπειες, αλλά και γιατί υποτίθεται ότι η τελική επίθεση θα γίνει κατ’ εντολή της ιρακινής πολιτικής ηγεσίας.
Την ίδια ώρα επιβεβαιώνεται και από την αμερικάνικη εφημερίδα «Boston Globe» η εκτίμηση ότι διογκώνεται σκόπιμα ο ρόλος του Ζαρκάουι στην ιρακινή αντίσταση. Σε σχετικό άρθρο της (1/11/04) αναφέρει ότι ιορδανοί αναλυτές και δυτικοί διπλωμάτες υποστηρίζουν ότι η ομαδα του Ζαρκάουι είναι μόνο μια από τις πολλές ομάδες των Μουτζαχεντίν που προσελκύουν μαχητές από το Ιράκ και όλο τον αραβικό κόσμο, ότι οι Αμερικάνοι αγνοούν την πραγματικότητα αυτή και διογκώνουν την επιχειρησιακή ικανότητα της ομάδας του Ζαρκάουι και τις διασυνδέσεις της με την Αλ Κάιντα, γιατί θέλουν να παρουσιάσουν όλες τις επιχειρήσεις της ιρακινής αντίστασης ως έργο ενός εγκεφάλου, ο οποίος δεν είναι Ιρακινός και συνεπώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι δεν είναι οι Ιρακινοί υπεύθυνοι για την αντίσταση.
Με την ανάκτηση του ελέγχου στα θεωρούμενα προπύργια της αντίστασης, Φαλούτζα και Ραμάντι, οι Αμερικάνοι ελπίζουν ότι θα αποκεφαλίσουν την ιρακινή αντίσταση, ότι θα περιορίσουν το πεδίο δράσης των ανταρτών, ότι θα αποθαρρύνουν τον ιρακινό λαό και θα κάμψουν την αντίστασή του, για να μπορέσουν να δώσουν επίφαση νομιμότητας στις εκλογές που έχουν προγραμματίσει για τον ερχόμενο Γενάρη και την κυβέρνηση που θα προκύψει. Ωστόσο, οι φωνές που προειδοποιούν ότι η κατάληψη της Φαλούτζα θα φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα και ότι πολλοί μαχητές έχουν ήδη εγκαταλείψει την πόλη μαζί με τον άμαχο πληθυσμό και θα μεταφέρουν σε άλλα μέρη του Ιράκ τη δράση τους πληθαίνουν. Αλλωστε, πέρα από τις πολιτικές αντιδράσεις που προκαλεί, το εγχείρημα είναι δύσκολο και από στρατιωτική άποψη. Οι τεθωρακισμένες μονάδες του αμερικάνικου στρατού που θα επιχειρήσουν να καταλάβουν τη Φαλούτζα θα είναι ευάλωτες από ένα έμπειρο και καλά προετοιμασμένο αντάρτικο πόλης.
Μια μικρή γεύση για το τι αντιμετωπίζουν και τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν οι Αμερικάνοι στη Φαλούτζα μας δίνουν οι ίδιες οι αμερικάνικες πηγές. Η «Christian Science Monitor» (1/11/04) σε σχετικό άρθρο της, επικαλούμενη δηλώσεις αμερικάνων αξιωματικών στο Ιράκ, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η πρόκληση γι’ αυτά τα στρατεύματα θα είναι να βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από την αντίσταση, η οποία εξελίσσεται συνεχώς, χρησιμοποιεί τη σύγχρονη τεχνολογία, αναπροσαρμόζει συνεχώς την τακτική της, πολεμά στο δικό της γήπεδο και προετοιμάζεται εδώ και μήνες». «Μια ακόμη πρόκληση στη Φαλούτζα είναι η προφανής ευκολία και ταχύτητα με τις οποίες οι αντάρτες αναπροσαρμόζουν την τακτική τους. Και η επίθεση δεν θα αποτελέσει έκπληξη για τη Φαλούτζα. Η είδηση της τελικής αναμέτρησης έχει σταλεί τηλεγραφικά εδώ και βδομάδες…Είχαν στη διάθεσή τους πολύ χρόνο για να προετοιμαστούν. Αν οι περασμένες επιχειρήσεις (σ.σ. η επίθεση του περασμένου Απρίλη) αποτελεί ένα μέτρο, οι πεζοναύτες είναι πιθανόν να συναντήσουν βόμβες και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς στους δρόμους, παγίδες και άλλες εκπλήξεις. Κάθε όχημα στην πόλη πρέπει να θεωρείται πιθανή βόμβα, κάθε άνθρωπος που δεν την έχει εγκαταλείψει πιθανός αντάρτης».
Παρόμοια εικόνα μεταφέρουν οι ανταποκριτές του «Associated Press» από το Ραμάντι και από το λεγόμενο «Σουνιτικό Τρίγωνο». «Σε ένα πόλεμο χωρίς πρώτες γραμμές ενάντια σε εχθρούς με πολιτικά ρούχα, οι πεζοναύτες στο κεντρικό Ιράκ δεν μπορούν εύκολα να εντοπίσουν τους εχθρούς που αποκαλούνται Μουτζαχεντίν, οι οποίοι παγιδεύουν τους δρόμους και πυροβολούν εναντίον των αμερικάνικων βάσεων από γειτονικούς οικισμούς…Μας παρακολουθούν συνεχώς, τώρα ακριβώς που μιλάμε. Βρίσκονται παντού, αλλά εσύ δεν μπορείς να πεις ποιοι είναι. Σου χαμογελούν, σου κάνουν νεύματα, σε χαιρετάνε, έπειτα σου πετάνε βόμβες….Αυτό που γνωρίζουμε γι αυτούς που εκτοξεύουν όλμους είναι ότι είναι πολύ καλοί, πολύ έμπειροι…Ξέρουν ακριβώς πότε να πυροβολήσουν και έπειτα φεύγουν γρήγορα. Εχουν συνεργάτες που εντοπίζουν τους αμερικάνους στρατιώτες και πολλές φορές τους καθυστερούν, τους κόβουν το δρόμο για να διευκολύνουν τη διαφυγή των ανταρτών…».
♦ Επίδειξη δύναμης από τους αντάρτες
Οσο σφίγγει ο κλοιός γύρω από τη Φαλούτζα, οι αντάρτες κλιμακώνουν τις επιθέσεις τους, κάνοντας επίδειξη δύναμης στον εχθρό και τα ανδρείκελά του. Ο κατάλογος των επιθέσεων είναι μακρύς, γι’ αυτό αναφερόμαστε αναγκαστικά στις σημαντικότερες των τελευταίων ημερών.
Κατ’ αρχήν, στις 1 και 2 Νοέμβρη οι αντάρτες πραγματοποίησαν τις μεγαλύτερες από την έναρξη του πολέμου επιθέσεις εναντίον της πετρελαιοβιομηχανίας του Ιράκ, ανατινάζοντας τρεις αγωγούς στο βόρειο Ιράκ, με αποτέλεσμα να σταματήσει η παραγωγή και να περιοριστούν σημαντικά οι εξαγωγές από το τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν.
Το περασμένο Σάββατο, 30 Οκτώβρη, 8 πεζοναύτες έχασαν τη ζωή τους και άλλοι 9 τραυματίστηκαν σοβαρά κοντά στο Ραμάντι όταν ανατινάχτηκαν τα οχήματα που τους μετέφεραν.
Την περασμένη Δευτέρα, 1 Νοέμβρη εκτελέστηκε ο αναπληρωτής κυβερνήτης της Βαγδάτης και δύο σωματοφύλακές του από ένοπλους ενώ περνούσε με το αυτοκίνητό του μπροστά από ένα τζαμί.
Στις 2 του Νοέμβρη ανατινάχτηκε μπροστά στο υπουργείο Παιδείας ένα αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 6 άτομα, να τραυματιστούν 8, να καταστραφούν 31 αυτοκίνητα και να υποστεί σοβαρές ζημιές το κτίριο του υπουργείου.
Στις 3 του Νοέμβρη ένα αυτοκίνητο – βόμβα ανατινάχτηκε κοντά στο πρώτο αμερικάνικο φυλάκιο στο δρόμο που οδηγεί στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, με άγνωστο τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές αριθμό θυμάτων. Την ίδια μέρα εκτελέστηκε από ένοπλους την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του για να πάει στο γραφείο του ένας ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου πετρελαιοβιομηχανίας, ο γενικός διευθυντής στρατηγός Χουσεϊν Αλί.
Παράλληλα αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των ομήρων που πέφτουν στα χέρια των ανταρτών.
Μια ακόμη καλή είδηση είναι η ανακοίνωση του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας ότι πρόκειται να αποσυρθούν οι 300 στρατιώτες που έχουν σταλεί στο Ιράκ μέχρι το τέλος του Μάρτη του 2005, ύστερα από τη διεξαγωγή των εκλογών.