Εκατοντάδες χημικές ουσίες φτιάχνουν ένα «κοκτέιλ τοξικών», το οποίο απαντάται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης και απειλεί τον άνθρωπο και τη φύση. Τα προϊόντα που περιλαμβάνουν ουσίες απ’ αυτό το «κοκτέιλ» παράγονται νομιμότατα από τις βιομηχανίες στη χώρα μας και στην ΕΕ, χωρίς να γίνεται κανένας έλεγχος.
Η καταγγελία προέρχεται από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Εγινε σε συνέντευξη Τύπου της Ενωσης Ελλήνων Χημικών, με την ευκαιρία του πανηγυρικού εορτασμού των 80 χρόνων από την ίδρυσή της, που έγινε την Πέμπτη με τη συμμετοχή οργανώσεων όπως η WWF, το Δίκτυο Μεσόγειος SOS και άλλες.
Θα περίμενε κανείς από την ΕΕΧ να είναι συνεχώς παρούσα και να κρατάει ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στους δολοφόνους του ανθρώπου και της φύσης και όχι να δίνει μια πανηγυρική συνέντευξη και να λέει κάποια πράγματα με την ευκαιρία μιας επετείου. Ο κοινωνικός ρόλος του επιστήμονα είναι ένα τεράστιο θέμα, που οι επιστημονικοί φορείς το αγγίζουν από ελάχιστα έως καθόλου. Αλήθεια, πόσα μέλη της ΕΕΧ υπογράφουν με την επιστημονική τους ιδιότητα την παραγωγή προϊόντων που περιλαμβάνουν ουσίες από το «κοκτέιλ τοξικών»; Πόσοι χημικοί σε όλο τον κόσμο δεν είναι συνυπεύθυνοι για τα εγκλήματα των καπιταλιστών; Χημικοί δεν είναι αυτοί που φτιάχνουν τους πίνακες με την τοξικότητα των διάφορων ουσιών σε τρόπο που να βολεύει τα μεγάλα μονοπώλια της χημικής βιομηχανίας; Χημικοί δεν είναι αυτοί που κάνουν τα στραβά μάτια στους ελέγχους;
Η επιστήμη έχει μετατραπεί σε θεραπαινίδα της καπιταλιστικής οικονομίας και οι επιστήμονες έχουν τις δικές τους ευθύνες, ατομικές και συλλογικές. Αν δεν ανοιχτεί μέτωπο και ενάντια στην αργυρώνητη και εγκληματική επιστήμη, ο κοινωνικός ρόλος του επιστήμονα εξαφανίζεται. Γίνεται συνένοχος. Και βέβαια απαιτεί προσωπικό κόστος μια τέτοια στάση, αλλά πότε η ανθρωπότητα πήγε μπροστά χωρίς κόστος για κάποιους που συναισθάνθηκαν τον κοινωνικό τους ρόλο και στάθηκαν στο πλευρό των καταπιεσμένων τάξεων;
Ας επιστρέψουμε, όμως, στις καταγγελίες των διοικούντων την ΕΕΧ.
Ερευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια φέρνουν συνεχώς στο φως στοιχεία για παρενέργειες από την όλο και πιο ευρεία χρήση των χημικών, όπως ορμονικές διαταραχές σε ανθρώπους και ζώα, παθήσεις του νευρικού συστήματος, εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος, γενετικές δυσλειτουργίες και προβλήματα στην αναπαραγωγική λειτουργία, παιδικές αλλεργίες, πρόωρες γεννήσεις, νεογνά με χαμηλό βάρος, αποβολές σε εγκύους.
Η παγκόσμια παραγωγή χημικών ήταν 1 εκατομμύριο τόνοι ετησίως το 1930 και το 2000 είχε εκτιναχτεί σε περίπου 400 εκατομμύρια τόνους. Η ΕΕ είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς, παράγοντας ετησίως 30.000 ουσίες σε ποσότητα πάνω από ένα τόνο. Δεν είναι, βέβαια, όλες οι χημικές ουσίες βλαβερές, όμως ακόμα και για το 86% των χημικών ουσιών που παράγονται σε μεγάλες ποσότητες δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα επαρκή στοιχεία για το αν η χρήση τους είναι ή όχι ασφαλής. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι τουλάχιστον 300 τοξικές χημικές ουσίες που έχουν ανιχνευθεί στο ανθρώπινο σώμα απορροφώνται με την τροφή, το νερό και με την επαφή με εμπορικά προϊόντα πλατιάς χρήσης, όπως τα διάφορα καθαριστικά και γυαλιστικά, τα αποσμητικά χώρου, τα βερνίκια και καλλυντικά, τα εντομοκτόνα κ.λπ. Ακόμα και είδη ρουχισμού και είδη για μικρά παιδιά.
Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε πολλά ακόμα για τα αποτελέσματα που έχει η έκρηξη της χημικής βιομηχανίας, που αποτέλεσε ατμομηχανή για τον παγκόσμιο καπιταλισμό μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Να πούμε για τις χιλιάδες νέες χημικές ουσίες που μπαίνουν κάθε χρόνο στην παραγωγή, χωρίς να προηγηθεί κανένας έλεγχος. Για τις επιτρεπτές συγκεντρώσεις επιβλαβών ουσιών, τα όρια των οποίων καθορίζονται από την ίδια τη χημική βιομηχανία, σε συνεργασία με τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς. Η ουσία, όμως, πλέον δεν βρίσκεται στις αποκαλύψεις, αλλά στο «διά ταύτα». Πού βρίσκεται η λύση;
Ολες οι οργανώσεις που ασχολούνται με τα ζητήματα της οικολογίας καταφεύγουν σε μια ακατάσχετη προτασεολογία προς τις κυβερνήσεις. Από τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε η ΕΕΧ. Απαιτούνται -τόνισαν οι εκπρόσωποί της- θεσμικά μέτρα και μηχανισμοί ελέγχου των χημικών ουσιών κατά την παραγωγή και πριν κυκλοφορήσουν στο εμπόριο. Και με ύφος ιερέων που απευθύνονται από άμβωνος στους πλουσίους, συμβουλεύοντάς τους να σκέφτονται τους φτωχούς, επισήμαναν ότι «είναι καιρός να παραμερίσουμε κοντόφθαλμες πολιτικές ή αναποτελεσματικές διαδικασίες που ενθαρρύνουν οικονομικές δραστηριότητες στην ξηρά, τον αέρα ή τη θάλασσα, που αγνοούν τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές διαστάσεις».
Είναι καιρός, αγαπητοί φίλοι, να παραμερίσουμε εκείνο το σύστημα που παράγει όχι κοντόφθαλμες πολιτικές, αλλά ένα διαρκές έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου και της φύσης, επειδή μόνο εγκληματώντας μπορεί να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος.