«Η ιρακινή εξέγερση αναγκάζει το Πεντάγωνο να επανεξετάσει το στρατιωτικό δόγμα που επιβάλλει ότι οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να διεξάγουν δύο μεγάλους πολέμους ταυτόχρονα.
Η ανασκόπηση της αμερικάνικης στρατιωτικής δύναμης κάθε τέσσερα χρόνια δεν πρόκειται να γίνει πριν από τις αρχές της επόμενης χρονιάς, ωστόσο είναι ήδη καθαρό ότι η στρατηγική αυτή δοκιμάζεται από τον πόλεμο στο Ιράκ.
Η διάρκεια και η σφοδρότητα της εξέγερσης έχει εκπλήξει το Πεντάγωνο. Εχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Τζορτζ Μπους κήρυξε το τέλος των «μεγάλων πολεμικών επιχειρήσεων» και παραμένουν ακόμη 138.000 αμερικάνικα στρατεύματα στο Ιράκ, με κόστος 5 δις δολάρια το μήνα. Τη στιγμή μάλιστα που, σύμφωνα με το αμερικάνικο στρατιωτικό δόγμα, δεν ορίζεται ως πόλεμος αυτό που γίνεται στο Ιράκ.
Στη θεωρία, οι αμερικάνικες στρατιωτικές δυνάμεις πρέπει να μπορούν να διεξάγουν δύο πολέμους ταυτόχρονα και να αναχαιτίζουν τους αντάρτες, όμως η αξιοπιστία αυτού του ισχυρισμού αμφισβητείται.
«Αυτό που φαίνεται είναι πόσο απροετοίμαστος ήταν ο αμερικάνικος στρατός για μια παρατεταμένη εξέγερση στο Ιράκ. Μια σχετικά μικρή δύναμη ανταρτών με φτωχό εξοπλισμό αναγκάζει τις ΗΠΑ να επανεξετάσουν το στρατιωτικό τους δόγμα. Υποτίθεται ότι αυτός ο τύπος σύγκρουσης δεν μπορούσε να συμβεί με αυτή τη διάρκεια και αυτή την ένταση», δήλωσε ο Λόρεν Τόμπσον, στρατηγικός αναλυτής στο Ινστιτούτο Λέξινγκτον της Ουάσιγκτον.
Από την εποχή του ψυχρού πολέμου και την ανάδειξη των ΗΠΑ ως μόνη υπερδύναμη, η Ουάσιγκτον έθεσε ως στόχο για τις ένοπλες δυνάμεις να είναι αρκετά δυνατές για να πολεμούν σε δύο μεγάλους πολέμους ταυτόχρονα. Η χρηματοδότηση και το επίπεδο του στρατού εναρμονίστηκαν μ’ αυτό το στόχο.
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη έδειξαν ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα εντελώς νέο εχθρό, έτσι ο υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, αναπροσάρμοσε τους στόχους. Από τότε και έπειτα, ο στρατός θα έπρεπε να υπερασπίζει το έδαφος των ΗΠΑ από την τρομοκρατία, να διατηρεί μια παρουσία ικανή για την αποτροπή συγκρούσεων σε τέσσερις ζωτικής σημασίας περιοχές, να μπορεί να πολεμά και να νικά γρήγορα σε δύο μεγάλους πολέμους και μάλιστα να μπορεί να πετύχει τόσο αποφασιστική νίκη εναντίον του ενός από τους δύο εχθρούς ώστε να ανατρέψει το εχθρικό καθεστώς. Η φόρμουλα ονομάστηκε 1 – 4 – 2 – 1.
Ομως, με τόσα πολλά στρατεύματα καθηλωμένα στο Ιράκ, η σύγκρουση στερεί από τις αμερικάνικες δυνάμεις την ικανότητα να πολεμήσουν κάπου αλλού….
Ο Ντ. Ράμσφελντ επιδιώκει να επιταχύνει τη διαδικασία του «μετασχηματισμού» των στρατιωτικών δυνάμεων του ψυχρού πολέμου σε πιο ευκίνητες δυνάμεις με εξελιγμένη τεχνολογία. Η εμπειρία έχει ενισχύσει τη σημασία της ευκινησίας, αλλά έχει επίσης διδάξει ότι ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός χρησιμεύει ελάχιστα στις επιθέσεις αυτοκτονίας. «Η συζήτηση κινείται μακριά από τα όπλα υψηλής τεχνολογίας και τη φουτουριστική τεχνολογία και προς την κατεύθυνση της καταστολής εξεγέρσεων και γνώσης της χώρας», δήλωσε ο Λόρεν Τόμπσον. Η αλλαγή θα ενισχύσει τη σημασία των Ειδικών Δυνάμεων, θα μετασχηματίσει την εκπαίδευση του πεζικού και θα δώσει έμφαση στις γλωσσικές δεξιότητες, στη συγκέντρωση πληροφοριών και στην εξοικείωση με ξένες κουλτούρες…»
Κοντολογίς, η ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή στον κόσμο έχει καθηλωθεί από μερικές χιλιάδες αντάρτες, αναγκάζοντας το Πεντάγωνο να αναθεωρήσει το αμερικάνικο στρατιωτικό δόγμα. Τα όπλα και η υπερσύγχρονη τεχνολογία που διαθέτει ο αμερικάνικος στρατός ελάχιστα προσφέρουν στην καταστολή της ιρακινής αντίστασης, ενώ όλο και περισσότεροι ανώτεροι αμερικάνοι αξιωματούχοι ομολογούν ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά η αντίσταση και ζητούν να βρεθεί πολιτική λύση. Αν παράλληλα με το ιρακινό φουντώσει, όπως φαίνεται, περισσότερο και το αφγανικό μέτωπο, τότε τα πράγματα θα σκουρύνουν πολύ για το Λευκό Οίκο. Οσα συμβαίνουν σήμερα στο Ιράκ επιβεβαιώνουν για πολλοστή φορά μια παλιά αλήθεια, ότι ο άνθρωπος και όχι τα όπλα κρίνουν τελικά την έκβαση ενός πολέμου.