Στο μεσαίωνα η καθολική εκκλησία πουλούσε συγχωροχάρτια με τα οποία οι πιστοί, πλην όμως αμαρτωλοί, εξαγόραζαν τη συμμετοχή τους στη βασιλεία των ουρανών και γλίτωναν την κόλαση. Σήμερα η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία πουλάει συστατικές επιστολές διά πάσαν χρήσιν (κυρίως δικαστική). Οι εποχές άλλαξαν, η ουσία παραμένει η ίδια. Το χριστεμπόριο ζει και βασιλεύει.
Να ‘ταν μόνο αυτό, θα λέγαμε πως το κακό είναι μικρό. Εδώ αποκαλύπτονται σημεία και τέρατα. Δεσποτάδες που βγάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου χρησιμοποιώντας εμπόρους ναρκωτικών, μπάτσους και πράκτορες της ΚΥΠ. Δικαστές που αθωώνουν κατά παραγγελία (και πληρωμή βεβαίως) και άλλοι που συμμετέχουν σε κυκλώματα μαστροπείας. Μπάτσοι που πουλάνε πρέζα και άλλοι που κάνουν εισαγωγή αλλοδαπών «καλλιτέχνιδων».
Μια μπόχα βγαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα των πιο ευαίσθητων μηχανισμών του αστικού κράτους. Της εκκλησίας, που συμβολίζει την ανώτερη ηθική, της δικαιοσύνης, που συμβολίζει τη χρηστότητα και το ήθος, της αστυνομίας, που εξασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών. Τα παράθυρα άνοιξαν και για να ξανακλείσουν πρέπει να υπάρξουν θυσίες. Πρέπει κάποιοι να εκπαραθυρωθούν, για να πειστεί το ποίμνιο ότι η κάθαρση ολοκληρώθηκε.
Υστερα, τα παράθυρα θα ξανακλείσουν και οι μηχανισμοί θα συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Οι δεσποτάδες θα κουνούν απειλητικά την αγιαστούρα τους απειλώντας τους αμαρτωλούς με την κόλαση, πριν φορέσουν τις ζαρτιέρες για να συμμετάσχουν στο επόμενο όργιο. Οι δικαστές θα μοιράζουν τα χρόνια φυλάκισης σαν στραγάλια, πριν υπογράψουν αθωώσεις και αποφυλακίσεις για εκείνους που έχουν να πληρώσουν. Και βέβαια, θα εξακολουθήσουν να βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές όλες τις απεργίες και να στελεχώνουν τα έκτακτα τρομοδικεία που βγάζουν αποφάσεις κατά παραγγελία της πολιτικής εξουσίας. Οι μπάτσοι θα κουνούν τα γκλομπ εν είδει αρχαγγελικής ρομφαίας και θα τα ανεβοκατεβάζουν στις πλάτες διαδηλωτών, πριν πάρουν το δρόμο για τη βραδινή υπηρεσία στην πρεζόπιατσα, στον μπουρδελόδρομο και σε άλλα ευαγή ιδρύματα.
Οσο για τους πολιτικούς, ψηλότεροι κατά ένα κεφάλι, αφού η παρούσα κρίση δεν τους άγγιξε, θα συνεχίσουν τις πύρινες σκιαμαχίες στη Βουλή, στα τηλεοπτικά παράθυρα και στις στήλες των εφημερίδων, πριν περάσουν από τα γραφεία της τάδε και της δείνα επιχείρησης, για να εισπράξουν το μηνιάτικό τους και να κανονίσουν τις λεπτομέρειες για το επόμενο φωτογραφικό νομοσχέδιο, τη νέα ανατροπή του ασφαλιστικού, τις ρυθμίσεις ενός νομοσχέδιου για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.
Αυτοί που εκπαραθυρώνονται μέσα στη λαϊκή χλεύη δεν αποτελούν αποστήματα ενός υγιούς οργανισμού. Αποτελούν τυπικές περιπτώσεις της λειτουργίας ενός κρατικού μηχανισμού που στόχο έχει να εξασφαλίζει την κυριαρχία μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας πάνω στην εργαζόμενη κοινωνία.
