«Ημασταν στο δρόμο για το αεροδρόμιο και σκεφτήκαμε ότι ήμασταν τελικά ασφαλείς επειδή η περιοχή που βρισκόμασταν ήταν υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Σκεφτήκαμε επομένως ότι διαφύγαμε απ’ την επικίνδυνη περιοχή και εισήλθαμε σε μια πιο φιλική περιοχή, παρά το ότι ήμουν ακόμα νευρική επειδή οι απαγωγείς μου με είχαν προειδοποιήσει να προσέχω επειδή ήταν οι Αμερικάνοι που δεν θέλανε να απελευθερωθώ και να γυρίσω στην Ιταλία ζωντανή. Το είχα θεωρήσει απλά σα μια τελευταία απειλή απ’ τους απαγωγείς μου και δεν την πήρα πραγματικά στα σοβαρά. Ομως τότε ξαφνικά βρεθήκαμε κάτω από σφοδρά πυρά, κάτι τρομακτικό, χωρίς οποιαδήποτε προειδοποίηση και αντιληφθήκαμε ότι παραδίπλα ήταν ένα αμερικάνικο τανκ που πυροβολούσε εναντίον μας» (Τζουλιάνα Σκρένα, σε συνέντευξή της στο Σκάι Ιτάλια).
Η ιστορία είναι πραγματικά απίστευτη. Η Ιταλίδα δημοσιογράφος του «Μανιφέστο», που είχε απαχθεί από ιρακινούς αντάρτες, γλίτωσε από τους απαγωγείς και επιχειρήθηκε να δολοφονηθεί από τους «συμμάχους». Ευτυχώς γι’ αυτήν που γλίτωσε, όχι όμως και για τον Ιταλό μυστικό πράκτορα, που ήταν ο επικεφαλής διαπραγματευτής με τους αντάρτες και σκοτώθηκε απ’ τα αμερικάνικα πυρά (για 400 σφαίρες μίλησαν οι Ιταλοί)! Οι Αμερικάνοι μίλησαν για «ατύχημα». Ποιος όμως να τους πιστέψει όταν η ίδια η Σκρένα τους διαψεύδει υποστηρίζοντας ότι είχαν ενημερωθεί ότι θα περάσει η αυτοκινητοπομπή, ενώ δεν τους έκαναν ούτε ένα σινιάλο να σταματήσουν. Δεν πρόλαβαν άραγε να ειδοποιηθούν οι στρατιώτες ή μήπως η ιλιγγιώδης ταχύτητα των… 40 χιλιομέτρων την ώρα τους ανάγκασε να δράσουν γρήγορα;
Αστεία πράγματα. Η δολοφονία ήταν προσχεδιασμένη κι ο στόχος προφανής. Δε διαπραγματευόμαστε με «τρομοκράτες».
Οποιος τολμά (και μάλιστα να τους δώσει λίτρα) θα έχει την τύχη της Σκρένα και του Ιταλού πράκτορα. Αδιαφόρησαν ακόμα και για τη λαϊκή κατακραυγή στην ίδια την Ιταλία. Εφόσον η ιταλική κυβέρνηση δεν πρόκειται να τους βάλει προβλήματα, σκασίλα τους. Μ’ αυτόν όμως τον τρόπο διογκώνουν τη λαϊκή αγανάκτηση που μπορεί για την ώρα να είναι βουβή στις δυτικές χώρες, αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι έτσι δια παντός. Ιδιαίτερα όταν συμπεριφέρονται στους «συμμάχους» τους όπως οι Γερμανοί στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο.