«Επτακόσιοι ιρακινοί και αμερικάνοι στρατιώτες σάρωσαν την κεντρική Βαγδάτη χθες, συλλαμβάνοντας 65 ύποπτους μαχητές. Ομως, παρά την επίδειξη δύναμης, οι αμερικάνικες δυνάμεις είναι σε υποχώρηση σ’ όλο το Ιράκ.
Σιγά – σιγά, η μεγάλη αμερικάνικη περιπέτεια στη χώρα, που άρχισε με την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεϊν το 2003 βαδίζει σε ένα τέλος. Ωστόσο η μάχη για να καθοριστεί ο ρόλος της στην ιστορία μόλις αρχίζει. Οπως συνέβηκε με την αποχώρηση από το Βιετνάμ το 1972, ο αμερικάνικος στρατός, αντιμέτωπος με ένα πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει και ταυτόχρονα δαπανηρό, προφανώς θέλει να αποχωρήσει αφού αυτοανακηρυχθεί νικητής και πριν καταρρεύσουν οι τοπικές δυνάμεις.
Στην πραγματικότητα, μεγάλα τμήματα του Ιράκ είναι έξω από τον έλεγχο των Αμερικάνων ή της ιρακινής κυβέρνησης. Μεταξύ αυτών είναι η ζωτικής σημασίας συνοριακή ζώνη με τη Συρία, δυτικά της Μοσούλης. Εκεί έχουν αναλάβει τον έλεγχο οι αντάρτες από τότε που αποχώρησε πριν μερικούς μήνες ο αμερικάνικος στρατός.
«Πριν από δέκα μέρες, οι δυνάμεις μας προσπάθησαν να στήσουν ένα φυλάκιο στα σύνορα και δέχτηκαν πυρά, που προκάλεσαν το θάνατο δύο στρατιωτών», είπε ένας καλά πληροφορημένος ιρακινός αξιωματούχος στον «Ιντεπέντεντ». «Οταν οι δικοί μας καταδίωξαν αυτούς που τους επιτέθηκαν, οι τελευταίοι κατέφυγαν στον αστυνομικό σταθμό και εμείς έπρεπε να δώσουμε μάχη με την αστυνομία» και πρόσθεσε ότι η Μοσούλη, με 1,5 εκατομμύριο πληθυσμό, είναι «μια ωρολογιακή βόμβα που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή».
Ο αμερικάνικος στρατός δεν έχει ηττηθεί από τους αντάρτες, αλλά δεν μπορεί και να τους νικήσει. Τον Απρίλιο του 2003 τα αμερικάνικα τανκς κατέλαβαν το αεροδρόμιο της Βαγδάτης και προχώρησαν θριαμβευτικά στην πρωτεύουσα. Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα, οι αμερικάνικες δυνάμεις δεν είναι ακόμη σε θέση να διασφαλίσουν το δρόμο που οδηγεί στο αεροδρόμιο.
Εδώ και καιρό οι ΗΠΑ κατήγγειλαν τους αντάρτες ως υπολείμματα του παλιού καθεστώτος του Σαντάμ ή ως ξένους μαχητές. Τώρα η στρατιωτική διοίκηση τους υπολογίζει σε 15.000 – 20.000. Ομως το μεγαλύτερο μέρος των σουνιτικών περιοχών του Ιράκ, με πληθυσμό 4 – 5 εκατομμύρια, είναι περισσότερο ή λιγότερο σε ανοιχτή εξέγερση.
Η θέση των ΗΠΑ στρατιωτικά στο Ιράκ παραμένει πολύ ασταθής. Μπορούν να συγκρατήσουν, αλλά όχι να νικήσουν τη σουνιτική εξέγερση. Ομως, αν στραφούν και οι σιίτες, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, εναντίον των Αμερικάνων, τότε η στρατιωτική κατοχή θα τελείωνε αμέσως».