Καθώς οι νεκροί αμερικάνοι στρατιώτες έχουν ξεπεράσει τους 1.700, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών αποδείχνονται άκαρπες και η ιρακινή κυβέρνηση είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, πληθαίνουν οι φωνές στο αμερικάνικο στρατόπεδο που είτε ζητούν αποχώρηση των αμερικάνικων στρατευμάτων είτε θεωρούν αδύνατη την καταστολή της ιρακινής αντίστασης με στρατιωτικά μέσα και προκρίνουν την εξεύρεση πολιτικής λύσης.
Για πρώτη φορά έξι στους δέκα Αμερικάνους τάσσονται υπέρ της πλήρους ή μερικής αποχώρησης των αμερικάνικων δυνάμεων από το Ιράκ, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου Gallup, που δημοσιεύτηκε στις 14 Ιουνίου στην εφημερίδα «USA Today».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο βουλευτής Ουόλτερ Τζόουνς δήλωσε ότι θα συμπράξει με άλλα μέλη του Κογκρέσου για να φέρουν νομοσχέδιο που θα ζητά χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση των αμερικάνικων δυνάμεων από το Ιράκ. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Τζον Ντόιτς, πρώην διευθυντής της CIA από το Μάιο του 1995 μέχρι το Δεκέμβριο του 1996 επί προεδρίας Κλίντον και καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), σε ομιλία του στο Χάρβαρντ στις 7 Ιουνίου είπε ότι οι ΗΠΑ δεν σημειώνουν πρόοδο στους κεντρικούς στόχους τους στο Ιράκ και ζήτησε να αποσυρθούν τα αμερικάνικα στρατεύματα όσο το δυνατόν συντομότερα.
Παράλληλα, ένας αυξανόμενος αριθμός αμερικάνων αξιωματικών στο Ιράκ εκτιμά ότι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί ο ανταρτοπόλεμος είναι μέσω πολιτικών διαδικασιών. Ο ταξίαρχος Ντόναλντ Αλστον, εκπρόσωπος τύπου του αμερικάνικου στρατού στο Ιράκ, σε σχόλιό του την περασμένη βδομάδα είπε: «ο πιο σωστός τρόπος για να προσεγγίσουμε αυτό το ζήτημα τώρα είναι να παραδεχτούμε ότι η ανταρσία δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί, οι τρομοκράτες και η τρομοκρατία στο Ιράκ δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί με στρατιωτικές επιλογές ή στρατιωτικές επιχειρήσεις. Θα αντιμετωπιστεί με πολιτικά μέσα». Παρόμοια άποψη εξέφρασε και ο στρατηγός Τζορτζ Κάσεϊ, διοικητής του αμερικάνικου στρατού στο Ιράκ, σε συνέντευξή του σε δύο αμερικάνικες εφημερίδες την περασμένη βδομάδα. «Καταστέλλοντας την εξέγερση σε μια περιοχή, είπε, βλέπουμε να φουντώνει κάπου αλλού. Η πολιτική διαδικασία θα είναι το αποφασιστικό στοιχείο». Ο αντισυνταγματάρχης Φρέντερικ Γουέλμαν, που υπηρετεί στη δύναμη που επιβλέπει την εκπαίδευση του ιρακινού στρατού δήλωσε ότι «η εξέγερση δε φαίνεται να εξαντλείται από νέους μαχητές, γιατί τροφοδοτείται από μέλη των φυλών που θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς για τους συγγενείς τους που σκοτώθηκαν στη μάχη. Δεν μπορούμε να τους σκοτώσουμε όλους. Όταν σκοτώνεις ένα δημιουργείς τρεις». (Τα αποσπάσματα από τις δηλώσεις των αμερικάνων αξιωματικών είναι από την αμερικάνικη εφημερίδα «Knight Ridder», 12/6/05).
Είναι φανερό από τις δηλώσεις των αμερικάνων αξιωματούχων ότι η αντοχή και η έκταση της ιρακινής αντίστασης αναγκάζει την αμερικάνικη διοίκηση να εγκαταλείψει τους λεονταρισμούς και να αναζητά πολιτικά μέσα για να τη διασπάσει και να τη διαλύσει. Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φήμες και οι πληροφορίες για συναντήσεις σουνιτών και σιιτών κληρικών, για διαμεσολαβητικές προσπάθειες του ριζοσπάστη κληρικού Αλ Σαντρ, ακόμη και για παρασκηνιακές συναντήσεις των Αμερικάνων με εκπροσώπους οργανώσεων που συμμετέχουν στην ιρακινή αντίσταση. Παράλληλα, αμερικάνοι και ιρακινοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι επεξεργάζονται ένα σχέδιο χορήγησης αμνηστίας στους αντάρτες που θα καταθέσουν τα όπλα και θα ενταχθούν στην πολιτική διαδικασία. Από την αμνηστία οπωσδήποτε θα εξαιρούνται η οργάνωση του Ζαρκάουι, οι ξένοι και οι φανατικοί ισλαμιστές μαχητές, με προφανή στόχο το διχασμό και τη διάσπαση της αντίστασης καθώς και την απομόνωση των ξένων μαχητών. Δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε κατά πόσο αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Πάντως, η Αλ Κάιντα στο Ιράκ με μήνυμά της στο διαδίκτυο (14/6/05) φρόντισε να προειδοποιήσει ότι θα τιμωρηθεί όποιος «βοηθά τους σταυροφόρους, συνεργάζεται μαζί τους ή τους υποστηρίζει».