«Το καλοκαίρι θα σπάσουμε αυγά», είπε με το χαρακτηριστικό ψευτομάγκικο ιδίωμά του ο Μεϊμαράκης σε κάποια κομματική σύναξη της ΝΔ και η ατάκα πέρασε στον Τύπο, έγινε σχόλιο, έγινε τίτλος. Προς το παρόν, λοιπόν, μπορούμε να μην ανησυχούμε. Το καλοκαίρι βλέπουμε (έστω και από τις παραλίες). Αλλωστε, μπορεί να κωλώσει η κυβέρνηση και να μην προχωρήσει. Δε βαριέσαι, αδερφέ, βλέποντας και κάνοντας.
Μόνο που τα αυγά σπάνε καθημερινά. Πόσο αξιολογήσαμε άραγε τη συμφωνία που υπογράφτηκε στον ΟΤΕ;
Συνειδητοποιήσαμε τί ακριβώς σημαίνει και τί σηματοδοτεί; Δεν είναι μόνο που κάποιοι ξεπουλούν για «τριάκοντα αργύρια» τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών εργαζόμενων, των παιδιών τους και των εγγονών τους. Είναι που πέφτει ένα κάστρο, ένα ανάχωμα. Το πεδίο είναι πλέον ανοιχτό και το θωρακισμένο ιππικό της κεφαλαιοκρατίας θα εφορμήσει βρίσκοντας δυνάμεις ανοχύρωτες. Και δεν θα εφορμήσει αμέσως στις άλλες ΔΕΚΟ. Θα περιμένει να καταλαγιάσει εκεί ο αρχικός θυμός από το ανοσιούργημα του ΟΤΕ, για να επανέλθει. Στο μεταξύ, θα επελάσει στο εντελώς ανοχύρωτο πεδίο του ιδιωτικού τομέα με ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τις υπερωρίες. Για να μπορούν οι επιχειρήσεις να βγάζουν περισσότερη υπεραξία από λιγότερους εργαζόμενους.
Συνειδητοποιήσαμε τί ακριβώς σημαίνει και τί σηματοδοτεί; Δεν είναι μόνο που κάποιοι ξεπουλούν για «τριάκοντα αργύρια» τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών εργαζόμενων, των παιδιών τους και των εγγονών τους. Είναι που πέφτει ένα κάστρο, ένα ανάχωμα. Το πεδίο είναι πλέον ανοιχτό και το θωρακισμένο ιππικό της κεφαλαιοκρατίας θα εφορμήσει βρίσκοντας δυνάμεις ανοχύρωτες. Και δεν θα εφορμήσει αμέσως στις άλλες ΔΕΚΟ. Θα περιμένει να καταλαγιάσει εκεί ο αρχικός θυμός από το ανοσιούργημα του ΟΤΕ, για να επανέλθει. Στο μεταξύ, θα επελάσει στο εντελώς ανοχύρωτο πεδίο του ιδιωτικού τομέα με ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τις υπερωρίες. Για να μπορούν οι επιχειρήσεις να βγάζουν περισσότερη υπεραξία από λιγότερους εργαζόμενους.
Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Χαμηλότερες αμοιβές, περισσότερη και πιο εντατική δουλειά, περισσότερα «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες, έκρηξη της ανεργίας.
Ο Καραμανλής δεν έχει μεγάλα περιθώρια. Πρέπει να ενεργήσει άμεσα, για να έχει μετά λίγο χρόνο να χαλαρώσει και να πάει για εκλογές. Αλλά και να μη το σκεφτόταν έτσι, η πίεση των καπιταλιστών είναι μεγάλη. Τα βάρη της κρίσης πρέπει να μεταφερθούν στις πλάτες των εργαζόμενων.
Τί είναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει την κυβέρνηση διστακτική; Μήπως ο φόβος του πολιτικού κόστους; Εδώ και σχεδόν μια δεκαπενταετία οι κυβερνήσεις έχουν αποδείξει ότι δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος. Αλλωστε, το σύστημα έχει καταφέρει να ευθυγραμμίσει απόλυτα τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας και η εκάστοτε κυβέρνηση δεν αισθάνεται καμιά αντιπολιτευτική πίεση σ’ αυτά τα θέματα. Δείτε πως καθάρισε το ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό όλου του συστήματος στον ΟΤΕ. Μήπως ο φόβος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας μπορεί να συγκρατήσει την κυβέρνηση; Ξαναδείτε τί έγινε στον ΟΤΕ. Πως η ΓΣΕΕ πρόσφερε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΜΕ ΟΤΕ και το χρόνο και την άνεση να ολοκληρώσει το ξεπούλημα.
Ενα πράγμα μόνο μπορεί να φοβηθεί η κυβέρνηση. Τη δύναμη των εργαζόμενων, τα ξεσπάσματά τους. Θυμηθείτε τι ήταν εκείνο που ανάγκασε το ΠΑΣΟΚ να πάρει πίσω το νομοσχέδιο Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό. Ηταν τα μιλιούνια που κατέβηκαν στο δρόμο. Ηταν η απειλή γενίκευσης αυτής της ειρηνικής διαμαρτυρίας και ο κίνδυνος να πάρει ανεξέλεγκτη εξέλιξη. Αν τα μιλιούνια δεν ξαναπλημμυρίσουν τους δρόμους, τα αυγά θα εξακολουθήσουν να σπάνε.