22.000 συλλήψεις αστέγων σε μία χώρα με πληθυσμό 12.8 εκατομμυρίων, δηλαδή περίπου ίδιο με της Ελλάδας, δεν είναι δα και μικρό πράγμα. Και μάλιστα μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όπως είναι οι δύο εβδομάδες. Ο λόγος για τη Ζιμπάμπουε που η κυβέρνηση Μουγκάμπε το παίζει προοδευτική σπεκουλάροντας με την περιβόητη «πλήρη εθνικοποίηση της γης» και προκαλώντας την ιερή αγανάκτηση της Δύσης.
Την είδηση την ψαρέψαμε από το BBC (30/5) και ήμασταν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί να τη μεταδώσουμε ακριβώς για το λόγο ότι τα δυτικά ΜΜΕ χτυπούν τον Μουγκάμπε για τις μεταρρυθμίσεις του κατά των λευκών κτηματιών. Oμως, διαπιστώσαμε ότι το BBC απλά αναμετάδιδε το νέο από την κυβερνητική εφημερίδα «Χέραλντ», το οποίο διασταυρώσαμε μέσω του Internet. Η «Χέραλντ» σε άρθρο της την περασμένη Τετάρτη (1/6) παραδέχεται ότι συνελήφθησαν 22.735 άτομα στις επιδρομές της αστυνομίας «για να απαλλαγεί η πρωτεύουσα από παράνομους οικισμούς, δραστηριότητες και εγκληματικές ενέργειες»! Οι «εγκληματίες», που αποτελούνται από άστεγους που εγκατέλειψαν τα χωριά τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα, στάλθηκαν πεσκέσι πίσω στην επαρχία, όπως μας πληροφορεί ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας: «Πηγαίνουμε τους ανθρώπους στην φάρμα της Καλεντόνια όπου τους διαχωρίζουμε και τους στέλνουμε στα σπίτια τους στην επαρχία» («Χέραλντ» 1/6/03).
Σύμφωνα με το BBC, δεν έλειψαν και οι συγκρούσεις με την αστυνομία στις παράγκες της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας. 25 χρόνια μετά από τη νίκη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος υπό τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε, ενάντια στην βρετανική αποικιοκρατία (που το 1923 προσάρτησε τη Ζιμπάμπουε – τότε Νότια Ροδεσία – από τη Νότια Αφρική), η επανάσταση δεν απέδωσε τους καρπούς που ποθούσαν οι εξαθλιωμένοι εργάτες και αγρότες που εξεγέρθηκαν τότε. Μόλις το 2000 ο Μουγκάμπε έκανε τα πρώτα βήματα για την αναδιανομή της γης. Η αναδιανομή ήταν τόσο αργή που το 2002 το 70% των πιο εύφορων εκτάσεων παρέμεναν στα χέρια των 4.500 λευκών φάρμερ, με τα 6 εκατομμύρια των αφρικανών χωρικών να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με τις μικρές καλλιέργειες. Θέλετε άλλη απόδειξη για το πόσο εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν οι λαοί στις «εθνικές» τους ηγεσίες; Η περίπτωση της Ζιμπάμπουε είναι χαρακτηριστική για το που μπορεί να οδηγηθεί ένας λαός όταν επιτυγχάνει εθνική απελευθέρωση χωρίς κοινωνική ανατροπή.