Αφού μάσησε εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές που πήρε ως επιχορηγήσεις, αφού εκμεταλλεύτηκε το εργοστάσιο της «Πειραϊκής Πατραϊκής» στις Φιλιάτες, το οποίο πήρε για ένα κομμάτι ψωμί και στη συνέχεια το έκλεισε βγάζοντας αεριτζίδικα κέρδη από τα αποθέματα και τα μηχανήματα, ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ, εκλεκτός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, Στέλιος Αργυρός, έβαλε λουκέτο και στα «Κλωστήρια Πρεβέζης», εργοστάσιο που λειτούργησε επί 28 χρόνια και αποκόμισε άφθονη υπεραξία από τους εργάτες της περιοχής. 223 εργάτες πετάχτηκαν στο δρόμο, σε μια περιοχή που δεν έχει βιομηχανία και θέσεις εργασίας.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο Αργυρός ρίχνει την ευθύνη στους εργάτες. Γράφει: «Ενώ η διοίκηση γνώριζε ότι καταλυτικό στοιχείο για την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της ήταν το κόστος παραγωγής και ότι σημαντικότερος παράγων του υψηλού αυτού κόστους ήταν το κόστος εργασίας, δεν προχώρησε έγκαιρα σε μείωση προσωπικού, σε επίπεδο όσων ήταν απαραίτητοι για τη λειτουργία του εργοστασίου». Φταίνε, λοιπόν, οι εργάτες που δεν δέχτηκαν να πληρώνονται με μισθό Κινέζου ή έστω Βούλγαρου εργάτη και που δεν δέχτηκαν να μειωθεί το προσωπικό με ρυθμούς μεγαλύτερους από το μηνιαίο 2% που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Γιατί ο Αργυρός έκανε πολλές απολύσεις με το 2%, ενώ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί και τα περιβόητα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που, αν θυμόμαστε καλά, είχε συμμετάσχει και ο ίδιος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, στη θέσπισή τους (επί προεδρίας του αναπτύχθηκαν οι ιδιαίτερα στενές σχέσεις ΓΣΕΕ-ΣΕΒ).
Ο Αργυρός ασκεί τον ίδιο εκβιασμό που ασκεί ο όμιλος Στασινόπουλου κλείνοντας τα «Σωληνουργεία Κορίνθου». Η επιχείρηση είναι κερδοφόρα αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει έναν καπιταλιστή. Αυτός κυνηγάει το μέγιστο κέρδος και προτιμά να πάρει τα κεφάλαιά του και να τα πάει αλλού, όπου θα του
αποδώσουν περισσότερο.
