«35 χρόνια εθνικής ασωτίας (…) καθεστώς ευρωπαϊκής κηδεμονίας (…) βρισκόμαστε ένα βήμα πριν απ’ τον γκρεμό (…) με εμπροσθοφυλακή τους εργατοπατέρες και τις συντεχνίες, με οπισθοφυλακή την αντιδραστική γραφειοκρατία (…) ο πολιτικός χουλιγκανισμός ορισμένων συντεχνιών και συνδικαλιστών (…) ο λαός μας έχει ανάγκη από μία ισχυρή διακυβέρνηση (…) η κατάσταση δεν είναι απλώς αδιέξοδη, είναι οριακή για την ίδια την εθνική μας υπόσταση (…) εφόσον λοιπόν το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει διέξοδο, είναι αναγκαία η προσφυγή στον λαϊκό παράγοντα». Μ’ αυτές τις προκλητικές φράσεις διάνθισε ο Δασκαλόπουλος την ομιλία του στη φετινή γενική συνέλευση του ΣΕΒ, για να καταλήξει στην πρόταση για δημοψήφισμα «που θα θέσει την κοινωνία μας μπροστά στο μοναδικό, πλέον, σήμερα, βαθύτερο εθνικό μας διακύβευμα: ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη; Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος των αλλαγών που απαιτούνται για να μην κατέβουμε από το τρένο της Ευρώπης; Ή ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας;».
Ο Δασκαλόπουλος έχει κόμπλεξ έναντι των αστών πολιτικών και συχνά-πυκνά το δείχνει. Ιδιαίτερα από τότε που ξέσπασε η κρίση και το πολιτικό προσωπικό άρχισε να απαξιώνεται. Παρουσιάστηκε, λοιπόν, σαν ένας δικτατορίσκος που θέλει να συνομιλήσει με το λαό και όχι με το αποτυχημένο πολιτικό προσωπικό. Τα περισσότερα κέντρα τον πήραν στο ψιλό ή στο σιχτίρ (αυτό το ήξερε, γι’ αυτό και είχε προβλέψει ότι «οι κομματικοί, μιντιακοί, οικονομικοί και ιδεολογικοί πάτρωνες της μεταπολίτευσης θα δώσουν λυσσαλέα μάχη, για να καθηλώσουν τον τόπο στα μέτρα τους»). Μόνο ο Παπανδρέου του έκλεισε το μάτι, γιατί εκείνη τη στιγμή το δίλημμα που πήγε να βάλει ο Δασκαλόπουλος ενίσχυε τα διλήμματα που προσπαθεί να βάλει η κυβέρνηση. Την επόμενη μέρα, κανείς δεν θυμόταν τον Δασκαλόπουλο και την πρότασή του. Θεωρήθηκε ως μη γενόμενη κι αυτό σίγουρα τον γεμίζει με μεγαλύτερη λύσσα. Θα αναζητήσει τη ρεβάνς, δεν ξέρουμε όμως αν οι άλλοι καπιταλιστές θα του το επιτρέψουν.
