Να διαγράψει το χαφιέδικο ρόλο της επιχειρεί η φυλλάδα του Περισσού, σε άρθρο με τίτλο «Οι φίλοι των μεταναστών», που δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη. Διαμαρτύρεται για άρθρα που γράφτηκαν στην «Εποχή» και το «Πριν» και, ως συνήθως, προσπαθεί να βγει στον αφρό. «Φαίνεται» –γράφει η φυλλάδα– πως κάποιοι “φίλοι των μεταναστών” που με τα γεγονότα στη Νομική εμφανίζονταν ως “κηδεμόνες” τους, αντ’ αυτών, δεν αντέχουν στην αντιπαράθεση και γράφουν χοντροκομμένες χυδαιότητες».
«Τι τους είπαμε;», αναρωτιέται η φυλλάδα. «Οτι οι ενέργειές τους, όπως στην προκειμένη περίπτωση, αντί να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και τη λύση τους, βάζουν σε κίνδυνο και τους μετανάστες και το άσυλο. Δεν το ήξεραν όταν μεθόδευαν τη συγκεκριμένη ενέργεια; Γιατί το έκαναν; Σε τελευταία ανάλυση μια πολιτική ενέργεια, δράση, τυχοδιωκτική – όπως αυτή – κάνει ή δεν κάνει ζημιά στο κίνημα;».
Αν είχαν μείνει μόνο σ’ αυτό, η αντιπαράθεση θα ήταν σε άλλο επίπεδο. Θα λέγαμε (εμείς τουλάχιστον) ότι για μια ακόμη φορά μένουν έξω από έναν αγώνα και επειδή μένουν έξω τον υπονομεύουν. Και μένουν έξω, επειδή δεν έχουν τα «κυβικά» να συγκρουστούν με την αστική εξουσία. Ομως δεν έμειναν εκεί. Προκειμένου να σκεπάσουν τις βρομιές τους και να σπείρουν σύγχυση στους ίδιους τους οπαδούς τους, πολλοί από τους οποίους διαφωνούσαν με τη στάση τους, πέρασαν σε ανοιχτό χαφιεδισμό, κατονομάζοντας μέλη (Γιαννόπουλο, Σκυφτούλη) και μη μέλη (Κωνσταντίνου) της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης και μιλώντας για… οπαδούς του Κουφοντίνα και μπάχαλους.
Το συγκεκριμένο άρθρο έχει καθαρά απολογητικό χαρακτήρα. Είναι η απολογία του ρουφιάνου, που δεν μπορεί να παραδεχτεί τη ρουφιανιά του και συμπεριφέρεται σαν κοινός αλήτης. Αλλωστε, ανάμεσα στο ρουφιάνο και τον αλήτη δεν υπάρχει καμιά διαφορά.
