Το πιο βαρετό κινηματογραφικό καλοκαίρι των τελευταίων χρόνων συνεχίζεται. Ετσι, αν εξαιρέσει κανείς τα αφιερώματα που γίνονται σε μεγάλους δημιουργούς του παρελθόντος (Μπουνιουέλ, Κουροσάβα, Αντονιόνι κ.λπ.), οι ταινίες που βγαίνουν σε πρώτη προβολή είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εντελώς αδιάφορες.
Αυτή λοιπόν την εβδομάδα ο ροκ μουσικός Ρομπ Ζόμπι σκηνοθετεί το σίκουελ της πρώτης του ταινίας «Το σπίτι με τα χίλια πτώματα», ταινία καταδίωξης με άφθονη βία και αίμα για τους φαν του είδους. Ακολούθως, ο Αντόνιο Μπαντέρας υποδύεται ένα δάσκαλο χορού με κοινωνικές ευαισθησίες στην ταινία «Νιώσε το ρυθμό» σε σκηνοθεσία της Λιλ Φραϊντλάντερ.
Το «Ερωτας στη τύχη» είναι μια κλασική χολιγουντιανή κομεντί του Ντόναλντ Πέτρι, με θέμα μια τυχερή νεαρή και έναν άτυχο νεαρό, που όταν γνωρίζονται ανταλλάσσουν τύχες και συναισθήματα!
Η μόνη ταινία της εβδομάδας που διεκδικεί καλλιτεχνικές περγαμηνές είναι οι «Εννέα Ζωές» του Ροδρίγο Γκαρσία, γιου του γνωστού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Πρόκειται για δεκάλεπτα ή δωδεκάλεπτα μονοπλάνα από τη ζωή εννέα γυναικών. Στόχος του σκηνοθέτη ήταν να δείξει μέσα από ενδεικτικά αποσπάσματα της ζωής των ηρωίδων του τις στιγμές (αδιέξοδα, αγωνίες, σχέσεις) που καθόρισαν την ύπαρξή τους. Το εγχείρημα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να δώσεις μέσα σε δέκα λεπτά, όσες αφαιρέσεις κι αν κάνεις, μια πειστική εικόνα (για πορτραίτο δεν γίνεται λόγος) των χαρακτήρων που διαπραγματεύεσαι. Ετσι, παρά το φιλόδοξο καστ (Γκλεν Κλόουζ, Χόλι Χάντερ, Σίσι Σπέισεκ κ.λπ.), ο θεατής παρακολουθεί εν υπνώσει τα θραύσματα από τη ζωή εννέα γυναικών που του είναι εντελώς αδιάφορες. Συμπέρασμα; Για να είσαι καλός σκηνοθέτης δεν αρκεί ο μπαμπάς σου να λέγεται Γκ. Γκ. Μάρκες.
Ελένη Σταματίου
