Αποφυλακίστηκαν τελικά, με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, οι Ταράσιος Ζαντορόζνι, Γεράσιμος Κυριακόπουλος και Κώστας Κατσαδούρας. Αποφυλακίστηκαν αφού χρειάστηκε να πραγματοποιήσουν απεργία πείνας ο Ζαντορόζνι από τις 29 Νοέμβρη και ο Κυριακόπουλος από τις 15 Δεκέμβρη, οι οποίοι έφτασαν στο έσχατο όριο εξάντλησης, όπως διαπίστωσαν οι γιατροί. Στο στάδιο εκείνο που ανά πάσα στιγμή υπήρχε κίνδυνος να πάθουν ανεπανόρθωτες βλάβες ή ακόμα και να πεθάνουν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτό το έργο. Ανθρωποι συλλαμβάνονται, επειδή οι μπάτσοι πρέπει να επιδείξουν έργο, τους τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί και τους πετάνε σ’ ένα κελί για να τους ξεχάσουν οι πάντες. Παρόμοια κατάσταση ζήσαμε με τους 7 συλληφθέντες και προφυλακισθέντες της διαδήλωσης ενάντια στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Φώναζαν και τότε οι άνθρωποι πως είναι θύματα σκευωρίας. Δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες και βίντεο που αποκάλυπταν πως τουλάχιστον σε έναν, τον βρετανό Σάιμον Τσάπμαν, οι μπάτσοι φόρεσαν σακίδιο με μολότοφ, που δεν ήταν δικό του. Και όμως, χρειάστηκε να κάνουν απεργία πείνας και να οργανωθεί ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης για να τους αποφυλακίσουν.
Τα ίδια και τώρα. Φώναζαν από την πρώτη στιγμή οι συλληφθέντες ότι δεν είχαν καμιά σχέση με τα επεισόδια που έγιναν στην πορεία του 4ου ΕΚΦ. Φώναζαν ότι τους συνέλαβαν άλλον στο Θησείο και άλλον σε καφετέρια. Το επιβεβαίωναν ακόμα και στελέχη του ΣΥΝ και του Φόρουμ. Φωνές βοώντων εν τη ερήμω. Ξεκίνησαν απεργία πείνας και πάλι κανείς δεν τους άκουγε. Μέχρι και την παραμονή της αποφυλάκισής τους ο υπουργός Δικαιοσύνης Παπαληγούρας δήλωνε στη Βουλή ότι δεν θα βγουν και πως ο ίδιος μόνο την επίσπευση της δίκης έχει ζητήσει. Τελικά τους έβγαλαν, όταν ενημερώθηκαν (προφανώς από τους δικούς τους ανθρώπους στο νοσοκομείο), ότι φτάνουν στο «σημείο μηδέν». Είναι, βλέπετε, φιλάνθρωποι! Δε θέλουν να χρεωθούν νεκρό απεργό πείνας. Θέλουν να τον εξαντλήσουν, να τον σακατέψουν (τουλάχιστον ένα εξάμηνο θέλουν για να συνέλθουν οι Ζαντορόζνι και Κυριακόπουλος, λένε οι γιατροί) και μετά να τον αφήσουν προσωρινά ελεύθερο.
Πραγματικά δεν ξέρουμε αν πρέπει να πανηγυρίσουμε για την αποφυλάκιση των τριών διαδηλωτών. Είναι σίγουρα μια νίκη, αλλά μια νίκη που κερδήθηκε με βαρύ τίμημα. Οπως και όλες οι προηγούμενες ανάλογες. Γι’ αυτό στη θέση των πανηγυρισμών πρέπει να μπει η πολιτική καταγγελία. Η καταγγελία μιας εγκληματικής πολιτικής, που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν αθύρματα των κατασταλτικών μηχανισμών και μέσω της παραδειγματικής εξόντωσης μερικών προσπαθεί να τρομοκρατήσει ολόκληρη την κοινωνία και ειδικά τα πιο μαχητικά κομμάτια της. Το σημειώνουμε αυτό γιατί δεν είναι λίγοι εκείνοι που φορούν φανταχτερούς αριστερούς, επαναστατικούς, ριζοσπαστικούς τίτλους και όμως έμειναν έξω και απ’ αυτό το κίνημα αλληλεγγύης. Ορισμένοι δε έμειναν έξω ακόμα και όταν ενεργοποιήθηκαν (για τους δικούς τους λόγους) ακόμα και ο ΣΥΝ και το Φόρουμ.