Από τις 8 Μάρτη είναι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό ο Βασίλης Στεργίου, ένας από τους πολλούς που συνελήφθησαν στη διάρκεια του πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου που χτυπήθηκε άγρια από τα ΜΑΤ. Το επάγγελμά του (οικοδόμος) χρησιμοποιήθηκε σαν στοιχείο διαχωρισμού του από τους υπόλοιπους συλληφθέντες που ήταν φοιτητές: «τι γύρευε ένας οικοδόμος με τους φοιτητές;»!!! Η πολιτική του ένταξη στον αναρχικό χώρο (είχε συλληφθεί στο Πολυτεχνείο το 1995) ήταν αρκετή για να στείλει μόνο αυτόν στη φυλακή, για να ικανοποιηθούν τα τρομοσενάρια της συγκυρίας. Οσο για το κατηγορητήριο, βαρύτατο: πρόκληση έ-κρηξης από πρόθεση, κατοχή και χρήση εκρηκτικών, απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, απόπειρα ανθρωποκτονίας!
Ολα αυτά για έναν διαδηλωτή σε βάρος του οποίου δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τους άλλους 7 που βρέθηκαν στην ίδια δικογραφία ή από τους 49 που δικάστηκαν και αθωώθηκαν ομόφωνα. Δεν χρειάζεται να πούμε πως ο Β. Στεργίου είχε το ιδανικό προφίλ (οικοδόμος και αναρχικός) για να γίνει ένα ακόμα θύμα της κρατικής καταστολής και να ικανοποιηθούν οι γνωστοί τρομολάγνοι των καναλιών που ζητούσαν «συλλήψεις» και «παραδειγματικές τιμωρίες».
♦ Και έφεση κατά αθωωθέντα
Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση εντάσσεται και η άσκηση εισαγγελικής έφεσης κατά της αθωωτικής απόφασης για έναν από τους 49 διαδηλωτές που αθωώθηκαν, του Κώστα Βλαδενίδη. Η έφεση ασκήθηκε μόνο για το αδίκημα της «πρόκλησης σωματικής βλάβης», για το οποίο ο Βλαδενίδης αθωώθηκε ομόφωνα μεν αλλά λόγω αμφιβολιών.
Κοιτάξτε τώρα τη… σύμπτωση με την περίπτωση Στεργίου: ο Βλαδενίδης ήταν ο μόνος εργαζόμενος ανάμεσα στους 49 (οι υπόλοιποι ήταν φοιτητές). Το μήνυμα πρέπει να φτάσει οπωσδήποτε στους αποδέκτες: εργαζόμενοι που στέκονται αλληλέγγυοι σε εκπαιδευτικά κινήματα θεωρούνται εκ προοιμίου ύποπτοι και αν τύχει και συλληφθούν πάνω τους θα εξαντληθεί όλο το διωκτικό μένος.
Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση η Εισαγγελία προσπαθεί να πάρει ρεβάνς, γιατί η αθωωτική απόφαση εξέθεσε ανεπανόρθωτα στελέχη της που έστησαν τη σκευωρία.